Ζώντας από κοντά το BREXIT…

Εντελώς συμπτωματικά έτυχε να βρίσκομαι στην Αγγλία παραμονές του Brexit. Χωρίς να το επιδιώξω, για άλλη μια φορά έζησα μια ιστορική στιγμή για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πριν από περίπου τρεισήμισι χρόνια, ήμουνα πάλι στις Βρυξέλλες ως μέλος δημοσιογραφικής αποστολής, όταν ο Ντέιβιντ Κάμερον, τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας περνούσε το κατώφλι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για να ενημερώσει τους ευρωπαίους ομολόγους του για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος

Ήμουν μπροστά όταν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ τότε πρόεδρος της Κομισιόν υποδέχονταν σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα τον Άγγλο αξιωματούχο.

Το κλίμα βαρύ. Μπορούσες να διακρίνεις την αμηχανία αλλά και την αβεβαιότητα στα βλέμματά τους, όταν αντάλλαξαν την καθιερωμένη χειραψία στην είσοδο του κτηρίου της ευρωπαϊκής επιτροπής.

Αμηχανία ακόμη και όταν τα φλας των φωτογράφων που έσπευσαν να αποθανατίσουν τη στιγμή άστραφταν παρέμειναν σχεδόν σκυθρωποί. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι υπέρμαχοι του BREXIT θα έπειθαν τον αγγλικό λαό να υπερψηφίσουν την πρότασή τους.

Ακόμη και το ελληνικό ζήτημα, το οποίο εξακολουθούσε να ταλανίζει την Ένωση παρά την «κωλοτούμπα» του Τσίπρα και την επιστροφή στην πραγματικότητα πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Όλα τα φώτα ήταν στραμμένα στο Λονδίνο. Όπως και σήμερα.

Αυτή τη φορά ταξίδευα στην Αγγλία με τελικό προορισμό το Λίβερπουλ. Και συγκεκριμένα την Nerudia την εταιρεία τεχνολογίας που ασχολείται με την ανάπτυξη της νέας γενιάς καπνικών προϊόντων της Imperial Tobacco, των My Blu.

Τα ερωτήματα πριν το ταξίδι πολλά. Μια υποβόσκουσα ανησυχία έκανε την εμφάνισή της ανά τακτά χρονικά διαστήματα καθώς κανείς δεν ήξερε τι να περιμένουμε. Από τα μέτρα ασφαλείας μέχρι τον έλεγχο των διαβατηρίων αλλά και πως θα γίνονταν οι συναλλαγές. Υπερβολικά, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.

Εκείνο το διάστημα, λίγα 24ώρα δηλαδή πριν την 31η Ιανουαρίου προτού οι Άγγλοι αποχαιρετήσουν την Ευρώπη, ο κορωναϊός εξαπλωνόταν ραγδαία μαζί με την παγκόσμια ανησυχία. Τα πρώτα έκτακτα μέτρα είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται και το υπουργείο Υγείας δήλωσε την ετοιμότητά του…

Ένα γκρουπ Ασιατών με μάσκες που πέρασε δίπλα μας όσο βρισκόμασταν στην αίθουσα αναμονής προκάλεσε στην αποστολή μια ελαφρά ανησυχία. Δεν είναι και ότι καλύτερο να περνάνε δίπλα σου πιθανοί φορείς του ιού.

Η επιβίβαση στο αεροσκάφος της British Airways έγινε με σειρά προτεραιότητας και ολοκληρώθηκε σχετικά γρήγορα και χωρίς ίχνος γκρίνιας. Εκτός από το BREXIT, οι συζητήσεις των επιβατών περιστρέφονταν  γύρω από την επικινδυνότητα του κορωνοϊού.

Ύστερα από τέσσερις ώρες πτήσης φθάσαμε στο Λονδίνο. Η ώρα της αλήθειας έφθασε. Ο καιρός υγρός και μουντός. Η ανυπομονησία για την κατάσταση που θα αντιμετωπίσουμε μεγάλη. Φθάσαμε στον έλεγχο των διαβατηρίων, όπου δεν συνέβη κάτι συνταρακτικό. Μάλιστα, οι αστυνομικοί δέχθηκαν τις ταυτότητες που είχαμε με λατινικούς χαρακτήρες.

Το αεροδρόμιο του Χίθροου πολύβουο και κοσμοπολίτικο. Μαγαζιά παγκοσμίου φήμης, και το Harrods να δεσπόζει με ένα αρκετά μεγάλο κατάστημα. Κυριολεκτικά ο παράδεισος του καταναλωτή. Μόνο ένα μείον. Κανένα κατάστημα δεν σέρβιρε freddo espresso…

Αφού εξερεύνησα τις βιτρίνες των καταστημάτων, αναζητώντας μάταια όπως αποδείχθηκε το συλλεκτικό νόμισμα του BREXIT, συμπεριλαμβανομένου του καταστήματος «Harry Potter» (όπου υπήρχε κάθε είδους σουβενίρ του διάσημου κινηματογραφικού ήρωα) στάθηκα στην ουρά για να πάρω το αεροπλάνο για το Μάντσεστερ. Ήταν ο ενδιάμεσος προορισμός, προτού κινηθούμε οδικώς στο Λίβερπουλ. Την πόλη των Beatles, του θρυλικού συγκροτήματος που κατέκτησε τον κόσμο με την μοναδικής έμπνευσης μουσική του αδικοχαμένου Τζον Λένον και του αιώνιου εφήβου Πολ Mακάρντυ. Αλλά και της θρυλικής ποδοσφαιρικής ομάδας που καλπάζει στην φετινή Premier League και στο Champions League.

Στη διάρκεια της πτήσης, μια από τις πιο αγχωτικές που ταξίδεψα λόγω των πολλών αναταράξεων είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσω με τον Ματ Ρόμπινσον. Το 32χρονο ηχολήπτη στο επάγγελμα από το Lincoln της Αγγλίας. Μια μικρή πόλη με χιλιάδες φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο.

Ο Ματ ήταν αρκετά ανήσυχος για την επόμενη μέρα και πόσο θα αλλάξει η ζωή του. Αφού λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ταξιδεύει αρκετά συχνά στο εξωτερικό καθώς συνεργάζεται με ένα μουσικό συγκρότημα που παίζει τραγούδια των Beattles σε διάφορες χώρες του κόσμου. Από την Ευρώπη και την Αμερική μέχρι την Ασία και την Αυστραλία.

«Δεν ξέρουμε ακόμη εάν θα χρειάζεται βίζα για να ταξιδέψουμε στην ΕΕ», λέει εμφανώς προβληματισμένος. Δεν κρύβει μάλιστα ότι ανησυχεί και για τη δουλειά του, αφού πιστεύει πως το κόστος των μετακινήσεων θα αυξηθεί μετά το BREXIT. Δεν ξέρει επίσης κατά πόσον το συγκρότημα θα συνεχίσει να επιθυμεί τις υπηρεσίες του, αφού δεν αποκλείεται να προτιμήσει κάποιον τοπικό ηχολήπτη στη διάρκεια της περιοδείας του.

Οι γηραιότεροι σημειώνει ευθύνονται για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που άνοιξε τον δρόμο για την έξοδο της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ. Για να συμπληρώσει πως «ο κόσμος δεν έχει καταλάβει τη ζημιά που γίνεται στην οικονομία» και φέρνει ως παράδειγμα τις επιχειρήσεις που απειλούν να φύγουν από τη χώρα, αλλά και τους χιλιάδες ξένους φοιτητές που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια.

Σε λιγότερο από μια ώρα φθάσαμε στο Μάντσεστερ. Αποχαιρετήσαμε τον Ματ και τον ευχαριστήσαμε για την πολύτιμη βοήθειά του. Τώρα, βρισκόμασταν στο δρόμο για το Λίβερπουλ. Με ένα μίνι βαν που οδηγούσε ο Λι Ρίτσαρτς βγήκαμε στην εθνική οδό που οδηγεί στην Σκωτία. Ο 50χρονος Λι είχε ακριβώς την ίδια άποψη με τον Ματ.

 «Οι άνθρωποι», μας είπε, «δεν ήξεραν για τι ψήφισαν και το κόστος που θα είχε στην οικονομία. Νόμιζαν πως με τον τρόπο αυτό θα σταματούσαν να έρχονται οι μετανάστες στην Αγγλία». Την εποχή του δημοψηφίσματος ο ίδιος εργάζονταν στο Ντουμπάι, όπου συνολικά παρέμεινε δέκα χρόνια.

Σήμερα, είναι συνέταιρος σε επιχείρηση ενοικίασης μίνι βαν, κυρίως σε πλούσιους Αμερικανούς που ταξιδεύουν για να παίξουν γκολφ στα δεκάδες γήπεδα που βρίσκονται διάσπαρτα στην αγγλική ύπαιθρο.

Μισή ώρα αργότερα μπήκαμε στο ξενοδοχείο όπου θα διανυκτερεύαμε. Ήταν στο κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης. Υποκύψαμε στον πειρασμό για μια γρήγορη βόλτα στο κέντρο της πόλης. Αν και Δευτέρα, οι εμπορικοί δρόμοι έσφυζαν από ζωή. Χιλιάδες κόσμου είχε ξεχυθεί στους δρόμους για ψώνια. Εκεί υπάρχουν μαγαζιά που λειτουργούν επτά μέρες την εβδομάδα και 24ώρες το 24ώρο.

Μεγαλύτερη εντύπωση απ’ όλα μου έκανε η καθαριότητα. Και πόσο προσεγμένα είναι όλα στις ευρωπαϊκές πόλεις. Κάτι που μόνο θλίψη σου προκαλεί όταν κάνεις τη σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα (εμείς έχουμε τον ήλιο!).

Μετά από μερικά «παραδοσιακά» ψώνια, κατάκοπος επέστρεψα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Την επόμενη μέρα, το πρωί, θα ξεκινούσαμε για την Nerudia, την καρδιά του My Blu.

Αρχίσαμε την επόμενη μέρα με ένα γεμάτο φλιτζάνι ζεστού καφέ. Το κέντρο έρευνας και ανάπτυξης που θα επισκεπτόμασταν ήταν ένα τέταρτο έξω από την πόλη. Στη βιομηχανική περιοχή.

Οι χώροι εργασίας της Nerudia είναι εντυπωσιακοί. Ένα ενιαίος χώρος με καναπέδες και γραφεία διάσπαρτα. Η απόλυτη αίσθηση της ελευθερίας και κάπου σε μια γωνιά , ηλεκτρονικά παιχνίδια. Σαν αυτά που παίζαμε στη δεκαετία του 1980. Ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που εργάζονται εκεί πρέπει να είναι κάτω των 30 ετών.

Όλοι έχουν κοινό στόχο. Να ανακαλύψουν νέα προϊόντα καπνίσματος που ελαχιστοποιούν τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία.

Εκεί συναντήσαμε τον Τζέιμς Κάμπελ, στέλεχος της Imperial Tobacco που διαμένει μόνιμα στο Άμστερνταμ. Ο Τζέιμς δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για το BREXIT, αλλά και τον προβληματισμό του για την επόμενη μέρα του Ηνωμένου Βασιλείου. Η πορεία της οικονομίας αλλά και οι σχέσεις με τον υπόλοιπο κόσμο είναι δυο πράγματα που τον απασχολούν έντονα.

Μετά από ένα τρίωρο παραγωγικών συζητήσεων και μια άκρως ενδιαφέρουσα ξενάγηση στις εγκαταστάσεις της Nerudia, την οποία απέκτησε η Imperial πριν από περίπου πέντε χρόνια άρχισε το ταξίδι της επιστροφής…

Καθώς αναχωρούμε από την Γηραιά Αλβιωνα και το αεροπλάνο έχει πάρει ύψος ένα αίσθημα απογοήτευσης με κυρίευσε. «Πώς είναι δυνατόν να έχουν αποφασίσει κάτι τέτοιο;», αναρωτήθηκα.

Σε λίγες μέρες η Αγγλία θα αποτελούσε και επίσημα παρελθόν από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Θα ήταν και επίσημα ξένο σώμα. Όσο και αν το συλλεκτικό νόμισμα του BREXIT δημιουργεί ελπίδα και αισιοδοξία, -στις πλευρές του αναγράφεται το μήνυμα για ευημερία και σχέσεις καλής γειτονίας με την Ευρώπη- ένα τεράστιο γιατί εξακολουθεί να αιωρείται και να παραμένει αναπάντητο…