Επι-θετικά: Η μηχανή που παράγει ηθοποιούς και ποιοι μηχανορραφούν για το οτιδήποτε

Προσφορά αντιστρόφως ανάλογη της ζήτησης 

Πόσα θέατρα αντέχει η Αθήνα; Πόσοι ηθοποιοί μπορούν να δουλέψουν σ’ αυτά; Από πού προέρχονται όλοι αυτοί; Και τι γίνεται, όταν κανείς είναι νέος και άγνωστος ακόμη;

Στην περίοδο πανδημίας που ζούμε, με όλα τα θέατρα κλειστά δεν θα γινόταν τέτοια συζήτηση, αν το κίνημα του #Metoo δεν είχε ενσκήψει, με καθυστέρηση βεβαίως, και στην Ελλάδα ανοίγοντας μια σειρά και από παράπλευρα, αλλά σοβαρά ζητήματα.

Οι δραματικές σχολές είναι ένα από αυτά, όπως περίτρανα αποδείχθηκε

τώρα, χωρίς ωστόσο να είναι άγνωστο στους αρμόδιους της πολιτείας, παρ’ ότι ελάχιστα ή τίποτε έχουν πράξει επ’ αυτού.

Και δεν μιλώ μόνον για τις σχολές των δύο κρατικών θεάτρων, αλλά για το σύνολό τους, που φθάνει αισίως στο νούμερο των 25.

Ιδιωτικές δηλαδή, στην συντριπτική τους πλειοψηφία και με τριετή φοίτηση, κάποιες είναι καλές, κάποιες άλλες λιγότερο και μερικές δεν πληρούν ούτε τις προϋποθέσεις λειτουργίας τους, όπως τον αριθμό των σπουδαστών, τους κατάλληλους χώρους, την αρτιότητα των καθηγητών, ούτε όμως και τα κριτήρια εισαγωγής. 

Επιχειρήσεις είναι όλες ασφαλώς -πλην των δυο κρατικών πάντα- αλλά δεν παύει να μιλάμε για εκπαίδευση. Και η εισαγωγή νέων σ’ αυτές, με την επιθυμία να γίνουν ηθοποιοί, όταν δεν υπάρχουν τα ανάλογα προσόντα, δεν είναι τίποτε άλλο από εκμετάλλευση των ονείρων τους, όπως και αποπροσανατολισμός για τη μελλοντική ζωή τους.

Γιατί η τέχνη και οι απαιτήσεις της είναι εντελώς ιδιαίτερες, πολύ συχνά μάλιστα δεν χρειάζεται τίποτε απ’ όλα αυτά για να αναδειχθεί ένα ταλέντο, αν και η καλλιέργειά του, φυσικά και το κάνει ακόμη καλύτερο. Πέρα από τις «τεχνικές» γνώσεις εξάλλου, οι σπουδαστές χρειάζεται να λαμβάνουν γενικότερη παιδεία, τόσο γύρω από το θέατρο, όσο και από τις άλλες τέχνες, οτιδήποτε δηλαδή μπορεί να τους ανοίξει τους ορίζοντες, να τους βοηθήσει να εκφραστούν και να βρουν το δρόμο τους.

 Πάνω από 1.500 είναι οι σπουδαστές σήμερα στις σχολές και πάνω από 500 το χρόνο αποφοιτούν από αυτές, παίρνοντας ένα χαρτί, που όμως δεν τους είναι σε τίποτε χρήσιμο, αφού ισοδυναμεί με απολυτήριο Λυκείου!

Δεν μπορούν να το δείξουν στον παραγωγό για να τους προσλάβει, αλλά ούτε και να κάνουν κάποιο μεταπτυχιακό. Και βέβαια η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος έχει καταργηθεί εδώ και δεκαετίες.

Πώς λοιπόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που διαρκώς προστίθενται κάθε χρόνο στους ήδη υπάρχοντες μπορεί να βγουν στην αγορά εργασίας; 

Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει έναν νέο ή μια νέα να ασχοληθούν με το θέατρο, το αντίθετο, ακόμη κι αν η δυνατότητα μιας δουλειάς είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την προσφορά.

Τουλάχιστον όμως, ας  παρέχονται τα εφόδια εκείνα, που θα αναδείξουν τα ταλέντα τους και θα νιώθουν, ότι εκπληρώνουν το στόχο τους, ότι δεν χαράμισαν τσάμπα, χρόνια και χρήματα. Είναι η ώρα, που έστω και αργά η πολιτεία οφείλει να επέμβει, βάζοντας αυστηρούς όρους και κάνοντας αντίστοιχα, αυστηρούς ελέγχους.

Για να δούμε… Θα το κάνει ή σε λίγο πάλι, όλα θα ξεχαστούν;

Η μηχανορραφία ως επιστήμη 

Υπάρχει μία φωτογραφία, δαγκεροτυπία για την ακρίβεια, της Ακρόπολης, που χρονολογείται στα 1842 και θεωρείται η πρώτη, που απεικονίζει τον Ιερό Βράχο.

Δίπλα στα Προπύλαια σώζεται ακόμη ο Φράγκικος πύργος με ύψος 26 μέτρα -κατεδαφίστηκε πολύ μετά την Επανάσταση- ο Παρθενώνας στέκει κυριολεκτικά ξεδοντιασμένος στην κορυφή κι ο βράχος είναι μια άμορφη μάζα από σπασμένα μάρμαρα.

Ώρες ώρες, λοιπόν, και με τα καμώματα διαφόρων έχω την εντύπωση πως αν έμενε έτσι η κατάσταση, χωρίς καμία επέμβαση, πολύ θα ευχαριστούνταν.

Γιατί αυτή είναι η νέα τάση -και νέα στοχοποίηση ταυτόχρονα- εναντίον των όποιων έργων γίνονται στην Ακρόπολη.

Επιστημονικές φαινομενικά αντιρρήσεις, καθαρά αντιπολιτευτικής έμπνευσης όμως, μια κακοστημένη προπαγάνδα με μπόλικη παραπληροφόρηση, οργανωμένη από ανθρώπους, που δεν σέβονται καν το σπουδαιότερο μνημείο της Ελλάδας αλλά και το πρόσωπο της χώρας εντός και εκτός, μόνο και μόνο για εξυπηρετήσουν τους δικούς τους στόχους, που δεν έχουν καμία σχέση με τον πολιτισμό.

Ένα απλωμένο δίχτυ, που παγιδεύει ακόμη και σοβαρούς επιστήμονες, που ωστόσο κι αυτοί, όπως όλοι, τίποτε δεν έχουν δει με τα μάτια τους. Γιατί η Ακρόπολη είναι κλειστή, βόλτες δεν επιτρέπονται. Αρκεί να πιστέψεις όσα σου λέει ο «φίλος» σου… Μεγάλη ευκαιρία δηλαδή, για διασπορά ψευδών ειδήσεων, όπως λέμε, με στόχο καταγγελίες στον αέρα, συγκέντρωση υπογραφών κάτω από κείμενα, που βρίθουν από ψεύδη αλλά δεν μπορεί να ελεγχθούν, αφού οι υπογράφοντες ουδέν είδαν, καθώς ουδείς μπορεί να διαπιστώσει τα «καταγγελλόμενα». 

Να τα θυμηθούμε; Ότι δήθεν η Ακρόπολη πλημμυρίζει, επειδή έγιναν νέες διαστρώσεις στις διαδρομές των επισκεπτών, οι οποίες ωστόσο είναι απολύτως απαραίτητες για όλους και κυρίως για ΑμεΑ, γιατί οι παλιές της δεκαετίας του ΄70  έχουν φθαρεί και είναι επικίνδυνες. 

Ότι έχει τσιμεντωθεί (!) ο Ιερός Βράχος, όταν το υλικό που έχει τοποθετηθεί περιέχει μόνο 12% τσιμέντο ως συνδετικό κι όταν όλη η επέμβαση είναι απολύτως αναστρέψιμη (παρά τις περί τους αντιθέτου… καταγγελίες). 

Ότι δήθεν  θα καλυφθεί ο φυσικός βράχος, όταν όλοι -οι αρχαιολόγοι τουλάχιστον- γνωρίζουν, ότι αυτό το κακοτράχαλο πλάτωμα που βλέπουμε σήμερα στην Ακρόπολη είναι τεχνητό, αφού πρόκειται για το αποτέλεσμα πολλών ανασκαφών, που έχουν αλλάξει τελείως την εικόνα του, τόσο αυτή της αρχαιότητας, όσο και των μετέπειτα χρόνων.

Ότι οι εργασίες καταστρέφουν το μνημείο του Αγρίππα, όταν αντίθετα προσπαθούν να το σώσουν, γιατί έχει πάρει κλίση 10 εκατοστών. Και ότι ετοιμάζεται «μια γιγαντιαία, βαθμιδωτή επιφάνεια από νέο υλικό» για την άνοδο προς τα Προπύλαια, κάτι που εκτός από το γεγονός, ότι έχει παρανοηθεί τελείως, πρόκειται να συζητηθεί  σε μεγάλο διεθνές παρακαλώ συνέδριο το φθινόπωρο με την συμμετοχή σπουδαίων επιστημόνων από όλο τον κόσμο. Και ύστερα θα ληφθούν οι όποιες αποφάσεις. 

Και για όλα αυτά, φταίει φυσικά το υπουργείο Πολιτισμού, η Μενδώνη προσωπικά και βεβαίως ο Μητσοτάκης ακόμη περισσότερο…

Τελικά, κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να μηχανορραφούν.  Μήπως να γίνουμε όμως όλοι, λιγότερο εύπιστοι και να τους απομονώσουμε; Λέω…

Διαβάστε επίσης:

Γιώργος Γιουρούκος: Σχεδιάζει νέες αγορές στην Global Ship Lease – Στα 95 πλοία έχει φτάσει ο στόλος της Technomar

Ελλάκτωρ: Tο δικαστήριο απέρριψε ασφαλιστικά μέτρα των εφοπλιστών για δημοσιοποίηση της συμφωνίας Μπόμπολα – Reggeborgh

Reds: Τα νέα πρόσωπα και τα έργα που θα διαχειριστούν