Οι άγνωστες μαύρες «αμαζόνες» των ΗΠΑ και η αποστολή τους στον πόλεμο

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ήταν οι πρώτες μαύρες γυναίκες που υπηρέτησαν συντεταγμένα στις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η αποστολή τους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ουσιαστική και απόλυτα επιχειρησιακή, όσο παράξενο κι ας ακούγεται!

Το έμβλημα τους

«Καθόλου αλληλογραφία, χαμηλό ηθικό»…

Η προσφορά τους στις μαχόμενες δυνάμεις στην Ευρώπη ήταν τεράστια και η «δράση» τους μέχρι σήμερα, σχεδόν άγνωστη.

Υπέστησαν τα πάνδεινα και ένοιωσαν τον ρατσισμό στην ψυχή τους

Κι όμως πέτυχαν το ακατόρθωτο!

Αυτές ήταν οι  855 γυναίκες του 6888ου Τάγματος Κεντρικού Ταχυδρομικού Καταλόγου, κοινώς γνωστό ως «Έξι Τριπλό Οκτώ», που κατάφεραν να ξεκαθαρίσουν έναν τεράστιο όγκο καθυστερημένης αλληλογραφίας, βοηθώντας να παραδοθούν περισσότερα από 17 εκατομμύρια γράμματα εντός τριών μηνών από την άφιξή τους στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, το Φεβρουάριο του 1945.

ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ «ΗΡΩΙΔΕΣ»

Η μονάδα τους δούλευε όλο το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα, δημιουργώντας το δικό της σύστημα εντοπισμού των παραληπτών για να διευκολύνουν την παράδοση της αλληλογραφίας. 

Μερικές φορές, είχαν μόνο ένα ψευδώνυμο ή ένα όνομα για να δουλέψουν, όμως με σύνθημα (όπως προανεφερθη) «Καθόλου αλληλογραφία, χαμηλό ηθικό», ήξεραν ότι είναι πολύ σημαντικό για τους στρατιώτες να λάβουν έστω δυο λέξεις από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Πως έγιναν γνωστές.

Η Anita Fletcher ήξερε ότι η μητέρα της είχε υπηρετήσει στο στρατό όταν ήταν νεότερη. Αλλά μόλις το 2016, το τελευταίο έτος της ζωής της μητέρας της, Audrey Whitney, η Fletcher έμαθε τις υπηρεσίες που προσέφερε η μητέρα της. 

Υπήρξε μέρος μιας ιστορικής μονάδας του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, που στελεχωνόταν από Μαύρες γυναίκες και υπήρξε η πρώτη τέτοια ομάδα στο Στρατό Γυναικών που έδρασε στην Ευρώπη.

Η Anita Fletcher ήξερε ότι η μαμά της είχε υπηρετήσει στο στρατό όταν ήταν νεότερη. Αλλά μόλις το 2016, το τελευταίο έτος της ζωής της μητέρας της, Audrey Whitney, έμαθε ότι υπήρξε μέρος μιας ιστορικής μονάδας του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου που έδρασε στην Ευρώπη και στελεχωνόταν μόνο από Μαύρες γυναίκες.

Όταν η Fletcher είδε τις ιστορίες του 6888ου Τάγματος στην τηλεόραση, θυμήθηκε τις ιστορίες της μαμάς της.

 Όταν η νόσος του Αλτσχάιμερ της Whitney είχε πια προχωρήσει αρκετά, μετακόμισε με την κόρη της, όπου οι δύο τους συνήθιζαν να περνούν τα βράδια μιλώντας για τη δράση της μητέρας της στον πόλεμο. 

Μερικές φορές, εκείνη μπέρδευε την κόρη της με γυναίκες με τις οποίες υπηρέτησε μαζί, άλλες φορές της επιτίθονταν ζητώντας να την πάει σπίτι της και της κουνούσε το μπαστούνι όταν εκείνη αρνιόταν.

 Οι υποψίες της Whitney επιβεβαιώθηκαν όταν αναγνώρισε τη μητέρα της σε ένα μικρό ερασιτεχνικό βίντεο.

Ενώ το 6888ο Τάγμα αποτέλεσε ιστορική πρωτιά, τα μέλη του υπέμειναν ρατσιστική κακομεταχείριση και διαχωρισμό κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης και της θητείας τους.

 Η μονάδα δεν ήταν συνδεδεμένη με καμία αντίστοιχη ανδρική, δημιουργήθηκε ειδικά για να βοηθήσει στην εκκαθάριση της αλληλογραφίας των συμμαχικών στρατευμάτων στο ευρωπαϊκό μέτωπο.

Το έργο της ήταν πολύ σημαντικό και αν και παραβλέφθηκε για χρόνια ήρθε η στιγμή να αναγνωριστεί και να γίνει επιτέλους γνωστό στο ευρύ κοινό.

Φέτος, πολλά χρόνια αργότερα, η Γερουσία των Η.Π.Α ενέκρινε ένα νομοσχέδιο που θα έδινε στο 6888ο Τάγμα την αναγνώριση που του έπρεπε με την απονομή του Χρυσού Μεταλλίου του Κογκρέσου.

 Ενώ ορισμένα μέλη της μονάδας έχουν λάβει μεμονωμένα τιμητικές κορδέλες, η μονάδα στο σύνολό της δεν είχε καν αναγνωριστεί μέχρι το 2019, όταν ο στρατός ενέκρινε τον έπαινο της με πρωτοβουλία του Γερουσιαστή Jerry Moran (R-Kan.), ο οποίος εισήγαγε επίσης το νομοσχέδιο. 

Αφού πέρασε από τη Γερουσία χωρίς αντιρρήσεις, το νομοσχέδιο βρίσκεται επί του παρόντος στη Βουλή, όπου πρέπει να το εγκρίνουν τα δύο τρίτα των μελών της. 

Ωστόσο, μόνο επτά γυναίκες που είναι γνωστό ότι έχουν υπηρετήσει στο τάγμα είναι ζωντανές σήμερα, ωστόσο γίνονται προσπάθειες να εντοπιστούν κι άλλες.

ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΗΜΕΡΑ

Καθώς ο στρατός των ΗΠΑ στηρίζεται όλο και περισσότερο στις γυναίκες – και κυρίως στις μαύρες γυναίκες – οι κανόνες πλέον αλλάζουν.

Για πρώτη φορά, οι γυναίκες θα επιτρέπεται να έχουν ξυρισμένο κεφάλι.

 Επιπλέον, θα μπορούν να τα χτενίζουν με διάφορους τρόπους, για παράδειγμα πιάνοντάς τα σε κοτσίδα – αλλά κρατώντας τις μπούκλες τους, πράγμα που επί πολλά χρόνια απαγορευόταν. 

Επίσης, επιτρέπονται οι κοντές κοτσίδες σε οποιαδήποτε στιγμή, αλλά και οι μακριές κοτσίδες στη μάχη και την εκπαίδευση, όταν ένας κότσος θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα με τον εξοπλισμό.

Οι γυναίκες τώρα έχουν το δικαίωμα να κάνουν ανταύγειες, αλλά και να φορούν συντηρητικές αποχρώσεις κραγιόν και μανό, με τον όρο ότι αυτά δεν θα είναι «εκκεντρικά, υπερβολικά ή της μόδας», αλλά και να φορούν μικρά σκουλαρίκια, εκτός από τις ώρες της μάχης και της εκπαίδευσης.

Και οι κανονισμοί για πρώτη φορά περιλαμβάνουν εξαιρέσεις για τον θηλασμό, επιτρέποντας στις στρατιώτες να φορούν ένα ειδικό μπλουζάκι για θηλασμό κάτω από την παραλλαγή και επιτρέποντάς τους να ανοίγουν τις στολές τους και να «θηλάζουν σε οποιοδήποτε μέρος οι ίδιες και τα παιδιά τους έχουν δικαίωμα να βρίσκονται», χωρίς να χρειάζεται να καλύπτουν το στήθος τους.

ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

Το μερίδιο των γυναικών στο στρατό αυξάνεται σταθερά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα, αν και κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών της ενσωμάτωσής τους, η ανδροκρατούμενη ηγεσία τις απασχολούσε αποκλειστικά ως νοσοκόμες ή γραμματείς, συχνά με κόστος για τον βαθμό και τον μισθό τους. 

Οι οικογένειες θεωρούνταν κόντρα στους κανόνες.

 Οι ένστολες που έμεναν έγκυοι αποπέμπονταν από το σώμα μέχρι και το 1972, όταν μια νεαρή δικηγόρος, η Ρουθ Μπάντερ Γκίνσμπουργκ, έφερε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Από το 1972 και έπειτα, ο αριθμός των γυναικών στο στρατό αυξήθηκε από το 2% στο 15% του συνόλου του σώματος. 

Τα τελευταία χρόνια, εκπροσωπούνται πλέον σχεδόν σε όλες τις μονάδες και λαμβάνουν ηγετικές θέσεις.

Ο στρατός έχει αναπτύξει τεράστια εξάρτηση από τις μαύρες γυναίκες που, όπως επισημαίνει η Τζερμάνο, εκπροσωπούν σχεδόν το ένα τρίτο όλων των γυναικών στο στρατό, παρά το γεγονός ότι αποτελούν μόλις το 15% του συνολικού γυναικείου πληθυσμού της χώρας.

 Οι μαύρες Αμερικανίδες πλέον υπηρετούν στο στρατό σε μεγαλύτερα ποσοστά σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη πληθυσμιακή ομάδα.

Πληροφορίες

jenny.gr

The post Οι άγνωστες μαύρες «αμαζόνες» των ΗΠΑ και η αποστολή τους στον πόλεμο appeared first on Militaire.gr.