Ο Έλληνας ναύτης που πολέμησε στη Νορμανδία και την Ιβο Τζίμα

Ήταν ένα ατρόμητο Ελληνόπουλο!

Παιδί μεταναστών από την Ικαρία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξόδεψε τα νιάτα του πολεμώντας από 17 ετών, σε όλα τα θέατρα του Β Παγκοσμίου Πολέμου από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ειρηνικό ωκεανό.

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Βρέθηκε στην Νορμανδία «την πιο μεγάλη μέρα του πολέμου» και στην κόλαση της Ιβο Τζίμα, όπου το πλοίο του χτυπήθηκε από τους Ιάπωνες καμικάζι.

Τα είδε και τα έζησε όλα!

Για την προσφορά και την

Ο Αριστείδης Φουτρίδης ήταν γιος Ελλήνων μεταναστών και γεννήθηκε στο Seattle, στις 9 Αυγούστου του 1925. 

Ο Αριστείδης ήταν το μικρότερο παιδί του αιδεσιμότατου Στέφανου Φουτρίδη και της συζύγου του πρεσβυτέρας Καλλιόπης.

 Οι γονείς του κατάγονταν από την Ικαρία και υπήρξαν δραστήρια μέλη της Ελληνο/Αμερικανικής κοινότητας του Seattle, καθώς ο πατέρας του υπηρετούσε ως ιερέας, στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, ενώ αργότερα μετατέθηκε και ιερουργούσε, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

 Σε ηλικία 16 ετών, ο Αριστείδης αποφοίτησε από το γυμνάσιο τού Broadway High School, στο Seattle, και έγινε δεκτός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης.

 Η Ιαπωνική επίθεση στο Pearl Harbor όμως, στις 7 Δεκεμβρίου 1941 και η είσοδος των ΗΠΑ στον Β΄ ΠΠ, είχαν ως αποτέλεσμα την διακοπή των σπουδών του και την κατάταξή του στο Αμερικανικό Ναυτικό (US Navy). 

Όπως έλεγε ο ίδιος, τα δραματικά γεγονότα του πολέμου και οι φοβερές εμπειρίες που βίωσε, υπηρετώντας αρχικά στο μέτωπο του Ατλαντικού και κυρίως, αργότερα, στο μέτωπο του Ειρηνικού, επέδρασαν καταλυτικά στον ψυχισμό του, διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του και σημάδεψαν για πάντα την ζωή του!

Μετά την ολοκλήρωση της εκπαιδεύσεως του, ο Αριστείδης μετατέθηκε για θαλάσσια υπηρεσία στο αντιτορπιλικό USS Laffey (DD-724), όπου ο νεαρός Ελληνο/Αμερικανός υπηρέτησε καθόλη την διάρκεια της τετραετούς θητείας του. 

Ο Φουτρίδης εκτελούσε καθήκοντα ναύτη γεφύρας.

Είδε για πρώτη φορά δράση, κατά την διάρκεια της απόβασης της Νορμανδίας, στις 6 Ιουνίου 1944.

 Το ξημέρωμα της D-Day, το πλοίο πρόσφερε ανθυποβρυχιακή κάλυψη στον αποβατικό στόλο, ενώ στις 8-9 Ιουνίου βομβάρδισε επιτυχώς παράκτιες Γερμανικές πυροβολαρχίες, στην ακτή Γιούτα (Utah Beach).

 Στις 12 Ιουνίου, το USS Laffey (DD-724) κατεδίωξε εχθρικές τορπιλακάτους που έπληξαν ένα Αμερικανικό αντιτορπιλικό, καταφέρνοντας να διασπάσει τον σχηματισμό τους και να αποτρέψει περεταίρω επιθέσεις. Στα τέλη Ιουνίου μαζί με άλλα πλοία βομβάρδισαν παράκτιες Γερμανικές οχυρώσεις κοντά στο Χερβούργο (Cherbourg). Το αντιτορπιλικό επέστρεψε στις ΗΠΑ στις 9 Ιουλίου για ανεφοδιασμό, επισκευές, και βελτιώσεις των ηλεκτρονικών του συστημάτων. 

Στις 23 Οκτωβρίου 1944, μετά από εκτεταμένη εκπαίδευση του πληρώματος, απέπλευσε και πάλι, με προορισμό αυτή τη φορά, την ζώνη επιχειρήσεων στο μέτωπο του Ειρηνικού, όπου εντάχθηκε στον 7ο Στόλο.

ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΙΒΟ ΤΖΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΚΙΝΑΟΥΑ

Το αντιτορπιλικό έλαβε μέρος στις μάχες του Αρχιπελάγους των Φιλιππίνων, παρέχοντας ανθυποβρυχιακή κάλυψη, και αντιαεροπορική υποστήριξη, σε θωρηκτά και αεροπλανοφόρα του US Navy.

 Τον Ιανουάριο του 1945 συμμετείχε στις αποβάσεις στις νήσους Lingayen και Luzon, πλήττοντας παράκτιες οχυρώσεις. 

Τον Φεβρουάριο εντάχθηκε στην Task Force 58, της οποίας τα αεροπλανοφόρα υποστήριζαν τους Πεζοναύτες που μάχονταν στην Iwo-Jima, ενώ πραγματοποιούσαν και πλήγματα σε στόχους στην Ιαπωνική ενδοχώρα.

Στις 21 Μαρτίου, το αντιτορπιλικό απέπλευσε από το Ulithi, ως μέλος της TF 54, προκειμένου να λάβει μέρος στην επιχείρηση “Iceberg”. 

Tο USS Laffey (DD-724) βοήθησε στην κατάληψη του συμπλέγματος των νήσων Kerama Retto, οι οποίες βρίσκονται 32 χλμ. νοτιοδυτικά της Okinawa, βομβαρδίζοντας οχυρώσεις στις ακτές, παρενοχλώντας τον εχθρό με πυρά το βράδυ και προσέχοντας για την εμφάνιση βαρέων Ιαπωνικών μονάδων επιφανείας.

 Στις 16 Απριλίου 1945, το USS Laffey (DD-724) διατάχθηκε να μεταβεί στον θαλάσσιο τομέα βόρεια της Okinawa, όπου θα αναλάμβανε υπηρεσία ως προωθημένος σταθμός ραντάρ, έγκαιρης προειδοποίησης.

 Για τους Ιάπωνες καμικάζι ένα τέτοιο πλοίο, αποτελούσε στόχο προτεραιότητας, εφάμιλλο με αυτόν ενός αεροπλανοφόρου, καθώς η βύθισή του θα δημιουργούσε προσωρινό ρήγμα στην Αμερικανική αεράμυνα. 

Η θέση που κατέλαβε το USS Laffey (DD-724) εκείνη την μέρα χαρακτηρίζονταν ως “Picket Station 1” και η περιοχή που περιπολούσε, 30 μίλια βόρεια της Okinawa, θεωρούνταν η πιο επικίνδυνη, λόγω της εγγύτητάς της στις νότιες ακτές της Ιαπωνίας. 

Μέχρι εκείνη την στιγμή, άλλα τέσσερα αντιτορπιλικά που είχαν εκτελέσει παρόμοια υπηρεσία, στην ίδια περιοχή, είχαν χτυπηθεί όλα, από καμικάζι αυτοκτονίας.

Την επόμενη ημέρα, 17 Απριλίου 1945, ο Αριστείδης και οι συνάδελφοί του είχαν ραντεβού με το πεπρωμένο τους, καθώς τα γεγονότα που θα επακολουθούσαν θα σημάδευαν για πάντα την ζωή τους! 

Από το πρωί εκείνης της μέρας οι Ιάπωνες εξαπέλυσαν μία ακόμη επιδρομή με 50 αεροσκάφη και το αντιτορπιλικό άρχισε να δέχεται ανηλεείς αεροπορικές επιθέσεις.

 Στις 08:30 πέντε μονοκινητήρια βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως Aichi D3A “Val”, επετέθησαν με βυθίσεις από διαφορετικές γωνίες, απελευθερώνοντας τις βόμβες τους, όμως αστόχησαν και οι πολυβολητές κατέρριψαν τα τέσσερα από τα εχθρικά αεροσκάφη! 

Αμέσως μετά ένα Yokosuka D4Y “Judy” πλησίασε πολυβολώντας, πετώντας χαμηλά πάνω από την θάλασσα, από την αριστερή πλευρά, όμως καταρρίφθηκε από τους χειριστές των αντιαεροπορικών των 20mm. 

Δέκα δευτερόλεπτα αργότερα ένα δεύτερο Yokosuka D4Y “Judy” που πλησίασε από την δεξιά πλευρά καταρρίφθηκε από τα κύρια πυροβόλα του αντιτορπιλικού των 5 ιντσών (127mm). 

Η βόμβα που μετέφερε έπεσε δίπλα στην ίσαλο γραμμή, τραυματίζοντας με θραύσματα τους άντρες από τις ομοχειρίες των αντιαεροπορικών των 20mm, της δεξιάς πλευράς.

Οι καμικάζι έμοιαζαν να μην έχουν τελειωμό, προσπαθώντας με λύσσα να βυθίσουν το πλοίο. 

Σχεδόν ταυτόχρονα ένα άλλο “Val” εξαπέλυσε μια βόμβα, η οποία κατέστρεψε την αριστερή προπέλα και μπλόκαρε το πηδάλιο του αντιτορπιλικού, με κλίση 26 μοίρες αριστερά! Δύο ακόμη Ιαπωνικά αεροσκάφη ένα Aichi D3A “Val” και ένα Yokosuka D4Y “Judy” πετώντας ψηλότερα εξαπέλυσαν τις βόμβες τους πετυχαίνοντας πλήγματα.

Στη γέφυρα του USS Laffey (DD-724) ο ναύτης Aristides “Ari” Phoutrides, στεκόταν ταγμένος στη θέση μάχης που του είχε ανατεθεί, κοντά στον κυβερνήτη του αντιτορπιλικού, Πλωτάρχη Frederick Julian Becton, παρατηρώντας με δέος την εξέλιξη των επιθέσεων.

 Ο Becton αντιμετώπιζε μια ζοφερή κατάσταση. 

Ο κυβερνήτης του αντιτορπιλικού χρειαζόταν επειγόντως μια σαφή εικόνα για τις καταστροφές που είχαν συμβεί στο πίσω μέρος του πλοίου.

 Έτσι λοιπόν διέταξε τον Φουτρίδη να εγκαταλείψει τη γέφυρα και να μεταβεί στην περιοχή της πρύμνης για μια γρήγορη επιθεώρηση.

Ο ναύτης βγήκε από την αριστερή πλευρά της γέφυρας και κατέβηκε στο κεντρικό κατάστρωμα, κατευθυνόμενος προς το πίσω μέρος του πλοίου, όπου μαίνονταν η κόλαση.

Τριγύρω ένα σύμπλεγμα από απανθρακωμένα σώματα συγκροτούσαν ένα φρικιαστικό θέαμα.

 Το επίστεγο μπροστά από τον Νο.3 πύργο ήταν στις φλόγες και ο νεαρός ναύτης πέρασε στην δεξιά πλευρά του πλοίου, με σκοπό να επιστρέψει στη γέφυρα. 

Και εκεί όμως αντίκρισε ένα ακόμη αποτρόπαιο θέαμα, τριών διαμελισμένων συναδέλφων του από την ομάδα ελέγχου ζημιών, πάνω στους οποίους είχε συντριβεί ένα από τα Ιαπωνικά αεροσκάφη.

Ο Πλωτάρχης Frederick J Becton παρά την οικτρή κατάσταση, αρνήθηκε να διατάξει εγκατάλειψη του σκάφους και τελικά το USS Laffey (DD-724) κατάφερε να φτάσει σε μία προωθημένη αμερικανική βάση για επισκευές και αργότερα να επιστρέψει στο Pearl Harbor.

 Η μάχη κράτησε για 80 εφιαλτικά λεπτά καθώς 22 αεροσκάφη επιτέθηκαν στο πλοίο προσπαθώντας να το βυθίσουν. 

Επί του αντιτορπιλικού συνετρίβησαν πέντε καμικάζι, ενώ χτυπήθηκε από τέσσερεις βόμβες και αρκετά κοντινά πλήγματα (near misses).

 Πρέπει να σημειωθεί ότι ο αριθμός των πληγμάτων διαφέρει, ανάλογα την πηγή, από 4 έως 6 καμικάζι.

 Οι πυροβολητές του αντιτορπιλικού χρεώθηκαν με την κατάρριψη 9 αεροσκαφών.

 Οι απώλειες μεταξύ του πληρώματος των 336 ανδρών, ανήλθαν σε 32 νεκρούς και 71 τραυματίες.

Ο Αριστείδης Φουτρίδης μεταπολεμικά υπήρξε αντιπρόεδρος επί σειρά ετών της Ένωσης Βετεράνων του USS Laffey και πρωτοστατούσε πάντοτε σε κάθε reunion των παλιών του συναδέλφων.

 Στις 27 Αυγούστου 1949 παντρεύτηκε με την Betty Demas με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. 

Απεβίωσε πλήρης ημερών στις 7 Ιουνίου 2018, σε ηλικία 93 ετών.

Ο ηρωικός αγώνας του USS Laffey (DD-724) και του πληρώματός του, που άντεξαν την πιο σφοδρή επίθεση καμικάζι στην ιστορία, έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες των ΗΠΑ και το αντιτορπιλικό κέρδισε το προσωνύμιο “The Ship Would Not Die”. 

Το πλοίο και οι άνδρες που υπηρετούσαν σε αυτό, τιμήθηκαν με για την δράση τους με «Προεδρική Εύφημο Μνεία» (Presidential Unit Citation). 

Σήμερα αποτελεί μουσειακό έκθεμα στο Charleston της South Carolina και χαρακτηρίζεται ως Εθνικό Ιστορικό Έμβλημα (National Historic Landmark) των ΗΠΑ. 

Πληροφορίες

ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ

Γεώργιος Χαλκιαδόπουλος

http://www.laffey.org/HomePage/DD724WWII.html

http://www.navsource.org/archives/05/724.htm

https://www.youtube.com/watch?v=V5cGVNfsIhI&t=7s

The post Ο Έλληνας ναύτης που πολέμησε στη Νορμανδία και την Ιβο Τζίμα appeared first on Militaire.gr.