Ο Greek «άσσος» των F-14 του ναυτικού των ΗΠΑ

Ήταν παιδί φτωχών μεταναστών από την Κάλυμνο.

Οι γονείς του έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για μια καλύτερη ζωή με μοναδικό εφόδιο, την τέχνη της σπογγαλιείας.

Δούλεψαν σκληρά και πρόκοψαν.

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ο γιος τους εξελίχθηκε σ έναν από τους καλυτέρους πιλότους του Ναυτικού των ΗΠΑ και έγινε θρύλος , πετώντας  με το ψευδώνυμο «Greek».

Αυτή είναι η ιστορία του Νικ Καβουκλή, ενός από τους καλυτέρους χειριστές του θρυλικού «γάτου των θαλασσών» F-14

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

Ο Νικ Καβουκλής γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1953 στο Τάρπον Σπρινγκς της Φλόριντα, γιος του αείμνηστου Νικέτα Ν. Καβουκλή και της Ελέιν Γουόλτον Καβουκλή.

 Η οικογένειά του ήταν μια από τις πρώτες οικογένειες ελληνικών μεταναστών στο Τάρπον Σπρινγκς. 

Ο παππούς του Λάζαρος Καβουκλής καταγόταν από την Κάλυμνο, παντρεμένος με την Όλγα Μουστάστου που ήρθε από το νησί της Αίγινας το 1916 και εγκαταστάθηκε στο Τάρπον Σπρινγκς.

 Ο Λάζαρος και η Όλγα Καβουκλή απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Νικέτα, την Κατερίνα, τη Μαίρη και την Έβελιν. 

Ο Λάζαρος μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με τον αδελφό του Νικόλαο, παντρεμένος με την Αθανασία Κατσίγκρε που καταγόταν από το νησί της Ύδρας.

 Όπως συνηθιζόταν εκείνες τις μέρες, αρχηγός ήταν ο Λάζαρος Καβουκλής ως ο μεγαλύτερος αδερφός. 

Όταν ήρθαν στο Τάρπον Σπρινγκς ήταν φτωχοί άνθρωποι.

 Αλλά δούλεψαν μαζί και τα πήγαν καλά. Φυσικά εργάζονταν στη βιομηχανία σπογγαλιείας.

 Αγόρασαν ένα καφενείο στην οδό Αθηνών κοντά στις αποβάθρες των σφουγγαράδων. 

Ο Λάζαρος Καβουκλής αγόρασε το σπίτι που ανήκε προηγουμένως στον καπετάνιο Σαμ Χόουπ, έναν από τους πρώτους αποίκους του Τάρπον Σπρινγκς.

 Ο Νικόλαος Καβουκλής αγόρασε ένα σπίτι στην οδό Ελπίδας. 

Τα σπίτια των δύο αδελφών απείχαν περίπου 100 μέτρα το ένα από το άλλο και μόνο δύο τετράγωνα από τις αποβάθρες των σφουγγαράδων.

ΠΙΛΟΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Ο Νικ ήταν απόφοιτος του γυμνασίου Thomasville το 1971 και απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια το 1976.

 Ο πατέρας του, Νικέτας, ήταν βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Ακτοφυλακή των Ηνωμένων Πολιτειών) που υπηρετούσε περήφανα τη χώρα του.

 Πιθανώς έχοντας ως ακατέργαστο μοντέλο τον πατέρα του, ο Νικ εντάχθηκε στο ναυτικό των ΗΠΑ και εκπαιδεύτηκε ως ναυτικός αεροπόρος. 

Αποφοίτησε ως Σημαιοφόρος και αφού εκπαιδεύτηκε ως Αξιωματικός Αναχαίτισης Ραντάρ, εντάχθηκε στην πανίσχυρη κοινότητα των F-14 Tomcat με το διακριτικό «GREEK» που δηλώνει την περηφάνια του για την κληρονομιά του.

 Υπηρέτησε από το 1976 έως το 1983 πετώντας με το VF-32 Swordsmen και αναπτύχθηκε στο USS John F. Kennedy (CV-67) στην κρουαζιέρα στη Μεσόγειο κατά τη διάρκεια του 1980-81. 

Από το 1984 έως το 1989 ήταν ενεργός έφεδρος πετώντας με την εφεδρική μοίρα VF-201 Hunters, πετώντας από Ναυτικό Αεροπορικό Σταθμό, Κοινή Εφεδρική Βάση, Φορτ Γουόρθ, Τέξας, και κατείχε τον βαθμό του Υποναύαρχου (USN).

“Ήταν ικανός αεροπόρος.

 Μια αγαπημένη ανάμνηση ήταν ο Nick που έκανε μια απογείωση από το MacDill AFB και μεταβαίνοντας σε μια κάθετη ανάβαση στο επίπεδο στα 40.000 πόδια στο δρόμο της επιστροφής στη βάση του.”

Μετά τη συνταξιοδότησή του, δίδασκε μαθήματα πτήσης στην περιοχή Plano, ωστόσο σύμφωνα με την οικογένειά του υπέφερε τρομερά τα τελευταία χρόνια της ζωής του με εκφυλιστικούς τραυματισμούς στον αυχένα που επιδεινώθηκαν από το καθήκον του ως αεροπόρος ναυτικού σε F-14. Ο Νικ πέθανε στις 4 Ιουλίου 2001.

 Ήταν παντρεμένος με τη Lillian Cheri Starnes (27 Αυγούστου 1978) και είχε δύο παιδιά τον Νικόλαο και τον Αλέξανδρο Καβούκλη.

 Είναι θαμμένος στο νεκροταφείο NAS Pensacola.

«Ο ΓΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ»

Grumman F-14 Tomcat, o γάτος των θαλασσών

Ηρωποιήθηκε από το Χόλιγουντ, αγαπήθηκε από τα πληρώματά του και έχει θαυμαστές σε όλο τον κόσμο.

 Λίγα αεροσκάφη έχουν την αίγλη που έχει το Tomcat.

 Με μοναδικά οπλικά συστήματα, αποτελεί ένα από τα καλύτερα αεροσκάφη αναχαίτισης και αεροπορικής υπεροχής και επανδρώνεται από πληρώματα που θεωρούνται από τα καλύτερα στον κόσμο.

Από μια άποψη, το Grumman F-14 Tomcat είναι το ικανότερο αναχαιτιστικό στον κόσμο. Απόγονος μιας εντυπωσιακής γενιάς αεροσκαφών, το όνομα του κατασκευαστή του έχει πια αναπόσπαστα συνδεθεί με το Αμερικανικό Ναυτικό από την εποχή του μεσοπολέμου. 

Τα πιο γνωστά από αυτά είναι το F6F Hellcat, το F7F Tigercat, ή το F9F Panther, πρώτο αεριωθούμενο της εταιρίας και το οποίο εντυπωσίασε με τις επιτυχίες που είχε πάνω από την Κορέα μεταξύ 1950 και 1953.

 H εταιρία έχει πια αποδείξει ότι παράγει αεροσκάφη αποτελεσματικά και αξιόπιστα και το Tomcat συνεχίζει επάξια την παράδοση των “γάτων” που βγήκαν από την εταιρία με έδρα το Μπέθπεϊτζ.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του “50, το Αμερικανικό Ναυτικό άρχισε να ψάχνει για ένα αεροσκάφος που θα ήταν σε θέση να προστατεύσει τις Ομάδες Κρούσης Αεροπλανοφόρων (Carrier Task Forces) και να εξασφαλίσει αεροπορική υπεροχή πάνω από το πεδίο της μάχης.

 Ήταν μια εποχή όπου τόσο το ναυτικό, όσο και η αεροπορία είχαν μια πληθώρα ερευνητικών προγραμμάτων, πολλά από τα οποία είχαν εξαιρετικά φιλόδοξους στόχους.

Κατασκευάστηκαν αρχικά δύο μακέτες σε φυσική κλίμακα και το πρωτότυπο αεροσκάφος βγήκε από το εργοστάσιο της Grumman το 1970.

 Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα οπλικό σύστημα που μπορεί όχι μόνο να αναχαιτίσει βομβαρδιστικά και πυραύλους Κρουζ αλλά και να καταρρίψει τα εχθρικά αεροσκάφη σε κλειστές αερομαχίες.

Τα πρώτα αεροσκάφη πήγαν, όπως είναι φυσικό, σε μονάδες εκπαίδευσης.

 Πρώτη μονάδα που πήρε το νέο μαχητικό ήταν η VF-124 “Gunfighters” στη βάση Μίραμαρ της Καλιφόρνια και ακολούθησε η VF-101 “Grim Reapers” στη βάση Οσεάνα της Βιρτζίνια.

 Οι πρώτες μάχιμες μοίρες που παρέλαβαν το νέο αεροσκάφος ήταν οι VF-1 και VF-2, οι οποίες μάλιστα πήραν μέρος το 1975 στην εκκένωση της Σαϊγκόν πετώντας από το αεροπλανοφόρο Entreprise.

 Στις αρχές της δεκαετίας του “80, το F-14 είχε πια αντικαταστήσει το F-4 Phantom σε όλες τις μοίρες του ναυτικού και το 1984 παραλήφθηκε και από τις δύο μοίρες VF-301 και VF-302 της Naval Air Reserve.

ΣΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΑΧΗ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ

Λόγω της πολύ προηγμένης τεχνολογίας του και της τιμής του, ήταν φυσικό το F-14 να έχει περιορισμένη αγορά όσον αφορά τις εξαγωγές.

 Από την αρχή όμως η Grumman έψαχνε και γι” άλλους πελάτες και το είχε μάλιστα προτείνει και σαν αναχαιτιστικό μεγάλης εμβέλειας στην USAF.

 Την ίδια εποχή ο Σάχης της Περσίας ήθελε η χώρα του να γίνει η μεγάλη δύναμη της περιοχής και είχε αρχίσει ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο πρόγραμμα εξοπλισμού.

 O Σάχης ήθελε ένα αεροσκάφος που θα μπορούσε να αναχαιτίσει το σοβιετικό MiG-25, που έκανε συχνές διελεύσεις πάνω από το Ιράν.

Μέσα στη μακρόχρονη παρουσία του στα αεροπλανοφόρα του αμερικανικού ναυτικού, το F-14 είχε την ευκαιρία να δείξει τις ικανότητές του.

 H πρώτη ευκαιρία ήρθε τον Αύγουστο του 1981.

 Κατά τη διάρκεια του πρώτου μιας σειράς επεισοδίων που θα συνδέσουν το Αμερικανικό Ναυτικό με τη Λιβύη, το F-14 πέτυχε τις πρώτες του καταρρίψεις, όταν δύο Su-22 επιτέθηκαν σε δύο αεροσκάφη της VF-41 “Black Aces” που εκτελούσαν αποστολή CΑΡ/αναχαίτισης.

 Και τα δύο λιβυκά αεροσκάφη καταρρίφθησαν και έγιναν έτσι οι πρώτες καταρρίψεις στην ιστορία από ένα αεροσκάφος με πτέρυγες μεταβλητής γεωμετρίας. 

Το 1986 πάλι, τα F-14 από τα αεροπλανοφόρα USS America και USS Saratoga συμμετείχαν στην επιχείρηση El Dorado Canyon, πετώντας αποστολές κάλυψης για τα επιτιθέμενα F-111 και A-6 και A-7 που βομβάρδισαν τη Βεγγάζη σε αντίποινα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις

Πληροφορίες  

Greeks in foreign cockpits.com

Πτήση

The post Ο Greek «άσσος» των F-14 του ναυτικού των ΗΠΑ appeared first on Militaire.gr.