Η υπονομευμένη ισότητα των πολιτών της ΕΕ

Γράφει η

ΑΙΘΡΑ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ

Οικονομολόγος

Άρθρο 9 της ΣΕΕ

«Σε όλες τις δραστηριότητές της, η Ένωση σέβεται την αρχή της ισότητας των πολιτών της, οι οποίοι τυγχάνουν ίσης προσοχής από τα θεσμικά και λοιπά όργανα και τους οργανισμούς της κλπ». 

Ωστόσο, η περίφημη ισοπολιτεία και ισονομία των πολιτών της ΕΕ, δεν υπήρξε ποτέ,  στην πράξη άσχετα τι λένε οι Συνθήκες, αφού δεν επετεύχθη, ποτέ, η οικονομική  σύγκλιση βορά νότου που έμεινε στα χαρτιά. Και δεν υπάρχει πολιτική ισότητα χωρίς οικονομική ισότητα.  Η κρίση έφερε στο φως

αυτή την αλήθεια. Αυτό που ισχύει στην ΕΕ και βιώνει ο ελληνικός λαός στο πετσί του είναι ο νόμος του ισχυροτέρου (Γερμανία) πάνω στον ασθενέστερο!

Ας θυμηθούμε τι έγινε το 2010. Με το ξέσπασμα της λεγόμενης κρίσης χρέους του νότου η  «Ένωση», τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και όλες  οι κυβερνώσες ελίτ της ΟΝΕ της  ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, έπεσαν πάνω στον ελληνικό λαό να τον κατασπαράξουν,  κατεξευτελίζοντάς τον,  διεθνώς, προκειμένου να του φορτώσουν τη γερμανική τραπεζική χρεοκοπία.  Μετατρέποντάς τις Συνθήκες της ΕΕ σε κουρελόχαρτο και τον ελληνικό λαό σε φόρου υποτελή, στην ισχυρή και ανερμάτιστη ηγεμόνα της ΕΕ, Γερμανία. Για ποια ισότητα, ποιο κράτος δικαίου και ποια αλληλεγγύη μιλάμε; Όλα λόγια του αέρα!

Ο σεβασμός στην ισότητα των ευρωπαίων πολιτών, από την «Ένωση» στην περίπτωση της κρίσης χρέους του νότου (όπως μετέτρεψε η Γερμανία τη γερμανική  τραπεζική κρίση του 2009 – 2009) απαιτούσε τη παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα, από την ΕΕ χωρίς μνημόνια, σε πνεύμα αλληλεγγύης με βάση τη ρήτρα αλληλεγγύης του άρθρου 122 της ΣΛΕΕ. ‘Η, τη συλλογικοποίηση του χρέους του νότου, με την έκδοση ευρωομόλογου, που, ωστόσο, το απέρριψε η Γερμανία, όπως ήταν αναμενόμενο, επειδή δεν προέβλεπε Μνημόνια, που ήταν το δικό της ζητούμενο για τη διάσωση της Deutsche bank, επειδή η ΕΚΤ δεν μπορoύσε να τα επιβάλει, παραβιάζοντας, απροκάλυπτα τη ρήτρα αλληλεγγύης. Ενώ σαν τρόικα κρύβεται πίσω από το ΔΝΤ.

Κι’ ωστόσο, η Γερμανία όφειλε να αποδεχτεί το ευρωομόλογο, για λόγους ηθικής τάξης (αν η γερμανική κυβέρνηση έχει στο λεξιλόγιό της αυτή τη λέξη), καθώς η Γερμανία οφείλει τη πρωτόγνωρη ανάπτυξή της στην ΕΕ με την άρση των προστατευτικών δασμών και τον εισαγωγικό προσανατολισμό των οικονομιών του νότου, αντισταθμίζοντας τον τεράστιο όγκο των γερμανικών εξαγωγών, διατηρώντας έτσι, σταθερή την τιμή του ευρώ και την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών προϊόντων. Και σαν τη πιο συμφέρουσα, οικονομικά, λύση, ακόμα και για το γερμανικό λαό. Ωστόσο, η Γερμανία απέρριψε το ευρωομόλογο, επειδή είχε και συνεχίζει να έχει κρυμμένους σκελετούς στην ντουλάπα της, μέχρι και σήμερα! Απόδειξη ότι κατέβαλε 211 δις ευρώ για τη σύσταση της ΑΕ ΕFSF (η γερμανική συμμετοχή στο μετοχικό της κεφάλαιο) για τη παροχή δανείων στην Ελλάδα και το νότο, με μνημόνια! Έναντι ελληνικού χρέους, το 2009, προς τις χρεοκοπημένες γαλλογερμανικές τράπεζες ύψους …75 δις ευρώ! Τα σχετικά μεγέθη προς απόδειξη της γερμανικής αβελτηρίας!

Σε θεσμικό επίπεδο, η πολυδιαφημισμένη ισότητα μεταξύ μεγάλων και μικρών χωρών της Εε που ήταν στην προμετωπίδα της ιδρυτικής διακήρυξης της ΕΕ, σαν το μέγα επίτευγμα της «δημοκρατικής» ΕΕ, υπονομεύεται, από τις ευρωεκλογές, καθώς ο αριθμός των εκπροσώπων κάθε χώρας στο ευρωκοινοβούλιο σταθμίζεται με σταθμικό συντελεστή τον πληθυσμό της. Π.χ. στους 751 ευρωβουλευτές, η Γερμανία έχει 96, η Γαλλία 74, η Ιταλία 73, η Ελλάδα 21, η Κύπρος 6 κ.ο.κ. Με αποτέλεσμα μια ευρωβουλή στα μέτρα των ισχυρών. Επιπλέον, οι ευρωεκλογές με βάση το πληθυσμιακό κριτήριο (όπως στις εθνικές εκλογές), στηρίζονται στην ανυπόστατη παραδοχή (και φυσικά εκ του πονηρού),  ότι οι μικρές  χώρες του νότου έχουν τα ίδια εθνικά συμφέροντα, με τις ισχυρές χώρες του βορά που είναι ψέμα! Το είδαμε σε αυτή την κρίση! Μόνο τα συμφέροντα των ελίτ είναι τα ίδια, σε επίπεδο ΕΕ. Όχι των χωρών.

      

Για να υπάρξει ισότητα των κρατών της ΕΕ, μεγάλων και μικρών και κατά συνέπεια και των πολιτών τους, θα πρέπει και τα μικρά κράτη να μπορούν να υπερασπίζονται επί ίσοις όροις, τα εθνικά τους συμφέροντα έναντι των ισχυρών κρατών του βορά. Λόγος που επιβάλλει την εθνική  εκπροσώπηση των χωρών της ΕΕ στο ευρωκοινοβούλιο, με ίσο αριθμό ευρωβουλευτών ασχέτως μεγέθους πληθυσμού. Το κυβερνόν κόμμα κάθε χώρας θα στέλνει τον καθορισμένο για όλες τις χώρες, αριθμό  ευρωβουλευτών στην ευρωβουλή. Η κομματική σύνθεση της ευρωβουλής, θα προκύπτει, στη βάση της εθνικής τους ταυτότητας.  

  Η διαφορά είναι τεράστια. Με την εθνική εκπροσώπηση δίνεται έμφαση στην εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων των χωρών μελών, με τον κίνδυνο να συνενωθούν οι μικρές χώρες κατά των ισχυρών του βορά που δεν συμφέρει τη  Γερμανία.. Ούτε και τις ελίτ των μικρών χωρών που προτάσσουν τα ταξικά τους συμφέροντα έναντι των εθνικών συμφερόντων επειδή  τα εθνικά συμφέροντα ταυτίζονται με τα λαϊκά συμφέροντα και οι ελίτ φοβούνται το λαό. Με την κομματική εκπροσώπηση των χωρών, όπως γίνεται με τις ευρωεκλογές οι ισχυροί της ΕΕ έχουν την πλειοψηφία στην ευρωβουλή, με εκπροσώπους τους, τους χριστιανοδημοκράτες και τους γιαλαντζί σοσιαλιστές που ψηφίζουν τα ίδια πράγματα! Επιπλέον, τα αντίπαλα κόμματα των μικρών κρατών, παραμένουν αντίπαλα και στο ευρωκοινοβούλιο, παρακάμπτοντας  τα εθνικά τους συμφέροντα, όπως εξυπηρετεί τη Γερμανία και τις ελίτ της ΕΕ, με προστάτιδά τους δύναμη τη Γερμανία.

Λόγος που επιβάλλει την έξοδο του νότου από την ΕΕ,  για τη διάλυση της ΕΕ,  και τη διαγραφή του παράνομου χρέους του νότου, με εμπροσθοφυλακή τον ελληνικό λαό. Παραμένοντας στην ΕΕ κινδυνεύουμε! Επειδή, ως γνωστόν, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό! 

The post Η υπονομευμένη ισότητα των πολιτών της ΕΕ   appeared first on Militaire.gr.