«Η Δύση του ελληνικού πολιτικού συστήματος»

Η Δύση του ελληνικού πολιτικού συστήματος,  ώρα μηδέν για την ελληνική κοινωνία και τον Έλληνα που ψάχνει έναν Ηγέτη.

Γράφει ο

Αθανάσιος Ζέρβας
Ταξίαρχος ε.α

Είναι γεγονός ότι η κοινωνία βράζει σε βιοποριστική  αλλά όχι σε ιδεολογική βάση όπως θα έπρεπε και αυτό διότι τα ιδανικά, οι αξίες, οι αρχές, η αξιοπρέπεια στη καθημερινή ελληνική πραγματικότητα  έδωσαν τη θέση τους στο χρήμα και τον ατομικισμό. 

Όσο και αν προβάλλεται η ιδέα του ενεργού πολίτη που συμμετέχει και ενεργεί στα κοινά που τον αφορούν σύμφωνα με το δημοκρατικό πρότυπο, εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται

ότι διαιωνίζεται ένας μη αντιπροσωπευτικός κοινοβουλευτισμός που μόνο αυτοσκοπό έχει την μεγαλύτερη παραμονή των αξιωματούχων πολιτευτών του στην εξουσία και που οδηγεί συνεχώς βαθύτερα την κοινωνία σε μια εικονική ευημερία – ευμάρεια , που σε μια σύγχρονη παραλλαγή του πλατωνικού πολιτειακού σχήματος νομοτελειακά καταλήγει στην τυραννία.  Όλη η κρατική μηχανή δουλεύει για την ΄΄προσαρμοστικότητα΄΄της Ελλάδας στη ΄΄μετάβαση΄΄των σχεδιασμών των Μεγάλων Δυνάμεων , που τη θέλουν παντοτινά ΄΄προτεκτοράτο’’.

Όλα αυτά έχουν αφετηρία  το ελληνικό πολιτικό σύστημα κατά κύριο λόγο των τελευταίων 2 δεκαετιών και ιδιαίτερα μετά το 2008, όταν δημιουργήθηκαν εκείνες οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες που έμαθαν στον Έλληνα :

Ότι  δικαιοσύνη  και αξιοκρατία δεν υφίσταται όχι μόνο  στον δημόσιο αλλά  ούτε και στον ιδιωτικό τομέα , δεδομένου ότι αφενός  μεν οι άξιοι δεν σταδιοδρομούν και δεν παίρνουν την κατάλληλη θέση που τους αξίζει, αφετέρου δε οι βαριά παραβατικοί είτε θα συλλαμβάνονται και θα αφήνονται ελεύθεροι αυθημερόν, είτε θα απαλλάσσονται στο μέλλον σε ευνοϊκές για αυτούς δίκες, οπότε ευνοείται η ασυδοσία και η ατιμωρησία με ότι αυτό συνεπάγεται . Έτσι μένει και διαιωνίζεται η ατομική – δημόσια υλική, αλλά και η καταστροφική  για τα θεμέλια της κοινωνίας  ηθική ζημιά.Να υποτάσσεται ενστικτωδώς στην καθοδηγούμενη και πλήρως ελεγχόμενη ενημέρωσή του από τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ αφού επέτρεψε στα ελληνικά ΜΜΕ να βομβαρδίζουν με ψευδή πληροφόρηση, να παραπληροφορούν – αποπροσανατολίζουν – τρομοκρατούν και τελικά να πανικοβάλλουν τον στερημένο πλέον σε ουσιαστική και πραγματική πληροφορία/παιδεία και κατά συνέπεια σε γνώση,  Έλληνα.  Να ανέχεται την φίμωση του δημόσιου διάλογου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε τέτοιο βαθμό που να απαγορεύεται στον πατριώτη να μιλά για το έθνος του με τον κίνδυνο να θεωρηθεί ρατσιστής ώστε να μην προσβληθεί ο αλλοεθνής και ο αντιπατριώτης, με αποτέλεσμα να μειώνεται έτσι τα μέγιστα η υγιής δημόσια έκφραση.Να δέχεται και να ανέχεται χωρίς την θέλησή  και την συγκατάθεσή του τους παράνομα κατά το Διεθνές Δίκαιο και σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στη συνθήκη της Γενεύης εισερχομένους μετανάστες, έναντι των δικών του αυτεξούσιων κυριαρχικών  δικαιωμάτων, δημιουργώντας του ενοχικά σύνδρομα κατά του εθνικισμού, στο όνομα της υπεράσπισης και της αλληλεγγύης των διεθνών ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά όχι των εθνικών του. Nα χρησιμοποιεί φθηνά εργατικά χέρια παράνομων μεταναστών με την παραπάνω έννοια, οι οποίοι σχεδιασμένα και οργανωμένα εισέρχονται στη χώρα, ενώ η εκάστοτε κυβέρνηση χρηματοδοτείται από την ΕΕ για το λόγο αυτό και σαφώς δεν είναι διατεθειμένη να επιλύσει το δημογραφικό, από το επιλέξει να γεννά παιδιά . Θεμελιώδεις έννοιες όπως πατρίδα, έθνος έχουν απαλείφει από το ελληνικό πολιτικό σύστημα κατά κόρον , με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον αυτού του τόπου.Να απομακρύνεται από την θρησκεία του, να διδάσκεται την ιστορία των άλλων εθνών αλλά του έθνους του παραχαραγμένη ως προς την συνεισφορά των πρωταίτιων αγωνιστών για την σημερινή ελευθερία του. Να αντιδρά αρνητικά στον ΄΄εθνικισμό΄΄ ως κάτι  φασιστικό και  δαιμονοποιημένο, ενώ κατά τον αείμνηστο πρώην ΠτΔ Σαρτζεντάκη που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την δημοκρατικότητά και τον πατριωτισμό του, πρόκειται για κάτι το βαθιά ανθρώπινο –  δημοκρατικό – ιερό, που προέρχεται από την λέξη έθνος και εκφράζει φυλετική ομάδα ανταποκρινόμενη σε φυσική πραγματικότητα σύμφωνα με την επιστήμη, αφού οι Έλληνες αποτελούν ιδιόμορφο τύπο, είναι συνέχεια πολιτισμών και δεν έχουν φυλετική σχέση (DNA – κυτταρική δομή) με τους γείτονες, πλην των Ιταλών. Στον  αντίποδα της πραγματικότητας,  η σημερινή τουρκική σκέψη της αναθεωρητικής , επικίνδυνης και επιθετικής γειτονικής  χώρας εστιάζεται  στη Θρησκεία (ισλάμ) την Ιστορία και τον Εθνικισμό.Να ζει στη κακώς εννοούμενη υπάρχουσα καλοπέραση και αλόγιστη σπατάλη ατομικά ή κρατικά και στα δανεικά ανεξάρτητα από όπου και αν προέρχονται ακόμα και αν είναι  υποθηκευμένα για αποπληρωμή στις επόμενες γενεές, οδηγώντας τον στην αποδοχή της αποφυγής του κινδύνου με οποιονδήποτε τρόπο.  Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποδέχεται πλήρως την ακολουθούμενη στρατηγική του κατευνασμού – ψυχραιμίας – συνδιαχείρησης ακόμα και της εθνικής του κυριαρχίας , για την οποία οι πρόγονοί μας θυσίασαν τη ζωή τους και έδωσαν ποταμούς αίματος.Να μην είναι γενναίος, αλλά μαλθακός, τεμπέλης και φυγόπονος σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταφεύγει πάντα στο εύκολο, το ανώδυνο, το ευτελές, αποφεύγοντας τον κίνδυνο με κάθε τρόπο και κόστος, καταλήγοντας να είναι ευκολοδιαχείριστος πανταχόθεν, να ζει ως παράσιτο της κοινωνίας και όχι ως μαχητής. Σε αντίθεση με τον Περικλή, όπου  στον Επιτάφιο [2.43.4-2.43.6] μας ξεκαθαρίζει ότι : ‘’Θεμέλιο της ευτυχίας είναι η ελευθερία της δε ελευθερίας η ευψυχία’’, προτρέποντας τους Αθηναίους να μην αποφεύγουν τους κινδύνους του πολέμου, καταγγέλλοντας πως για τον  άνδρα που έχει γενναίο φρόνημα είναι πιο επίπονη η ταπείνωση που προκαλείται από την δειλία, παρά ο ανώδυνος θάνατος που έρχεται τη στιγμή που είναι γεμάτος από θάρρος και εμπνέεται συγχρόνως από την ελπίδα της νίκης για την πατρίδα.Να είναι διαιρεμένος σε κόμματα – χρώματα – δόγματα προκειμένου να είναι εύκολα διαχειρήσιμος και όχι ενωμένος υπό έναν ηγέτη με εθνικά ιδεώδη και ιδανικά που εμπνέει και καθοδηγεί νικηφόρα στην αντιμετώπιση των κινδύνων, γιατί αυτό επιτάσσει ο αγγλοσαξωνικός τρόπος σκέψης και εφαρμογής του ΄΄διαίρειν και βασίλευε΄΄ ανά τον πλανήτη.Να ψηφίζει πολιτικούς που εξυπηρετούν τα δικά του ατομικά, ευτελή και βραχυπρόθεσμα οφέλη που βασίζονται στην κομματοκρατία και την δοσοληψία, όχι όμως του λαού ως σύνολο και πρωτίστως τα ξένα συμφέροντα, πουλώντας αν χρειαστεί για το δικό τους όφελος ακόμα και το ίδιο το εθνόσημο. Να ξεχνά πάντοτε την ώρα της κάλπης ότι η εξουσία πηγάζει από τον λαό για τον λαό και να επηρεάζεται από χαρακτηρισμούς για πιθανούς και δυνατούς υποψηφίους ηγέτες, ως λαϊκιστές.

Η αποσύνθεση και η σήψη της πολιτικής ζωής τείνει να ισοπεδώσει την ελληνική κοινωνία και να αποδείξει περίτρανα ότι ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν.

Ο Έλληνας  πλέον έχει ως απόρροια των παραπάνω μια βουβή απογοήτευση – απόγνωση για το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα και το μέλλον του σε αυτή την κοινωνία. Παρά την συνεχή εναλλασσόμενη μορφή της εξουσίας, έχει με ηττοπάθεια αποδεχτεί ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, εκτός από μια ενδόμυχη επιθυμία του που εκφράζεται στην αναζήτηση ενός ήρωα- ηγέτη με τα χαρακτηριστικά μιας φυσικής προσωπικότητας που ενσωματώνει το δημόσιο όφελος ανεξάρτητα εξωγενών παρεμβάσεων και  το χαμένο αρχαϊκό ΄΄σθένος’’, το οποίο σύμφωνα με τον Ισοκράτη για τον Έλληνα ‘’δεν γειράσκει ποτέ’’. Για μια Ελλάδα, που μέλλει για ακόμη φορά να επαληθεύσει τον συγκλονιστικό αρχαϊκό χρησμό της Πυθίας ως,΄΄ασκός κλυδωνιζόμενος αλλά μηδέποτε βυθιζόμενος’’.

The post «Η Δύση του ελληνικού πολιτικού συστήματος» appeared first on Militaire.gr.