Τι κερδίζουμε, τι χάνουμε και τα σημεία-κλειδιά της νέας συμφωνίας...

Οι τεχνικές λεπτομέρειες που παραμένουν αδιευκρίνιστες θα κρίνουν πολλά για τη νέα συμφωνία για την Ελλάδα.Με δεδομένη την αποτυχία της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου να επαναφέρει την ηρεμία στις αγορές και το ελληνικό χρέος σε βιώσιμη τροχιά, αλλά και την πίστη των Ευρωπαίων πως τα νέα μέτρα που συμφώνησαν στη Σύνοδο Κορυφής θα θέσουν τέλος στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους, ιδιαίτερη σημασία αποκτά το πού διαφοροποιείται η νέα συμφωνία που στο εσωτερικό της χώρας παρουσιάστηκε ως μία «διεύρυνση των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου».

Φυσικά, όπως επισημαίνουν ήδη διεθνείς οίκοι στην πρώτη τους αποτίμηση για τη νέα συμφωνία, «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», στην αποσαφήνιση δηλαδή των «γκρίζων» σημείων και των τεχνικών λεπτομερειών που θα γίνει στο προσεχές διάστημα.
Τα θετικά
Στα θετικά της νέας συμφωνίας σε σχέση με την προηγούμενη είναι προφανώς η βελτίωση του λόγου του ελληνικού χρέους ως προς το ΑΕΠ. Σύμφωνα με τη νέα συμφωνία, η απομείωση των ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών (τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών, ταμείων, ιδιωτών επενδυτών) κατά 50% «ελαφραίνει» το χρεος της Ελλάδας κατά 110 δις. ευρώ, ή γύρω στο 28% του ελληνικού χρέους, ενώ η μείωση του χρέους με βάση την προηγούμενη συμφωνία δεν ξεπερνούσε το 12%. Έτσι επιτυγχάνεται μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους,η ετήσια ελάφρυνση σε όρους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους ανέρχεται σε 4,5 δις. ευρώ ετησίως ενώ αποφεύγεται «πιθανότατα», όπως ανέφερε χθες ο ISDA, ένα πιστωτικό γεγονός που θα ενεργοποιούσε τα CDS με άγνωστες συστημικές συνέπειες.

Βελτίωση σε σχέση με την 21η Ιουλίου συνιστά και η διεύρυνση της «δύναμης πυρός» του EFSF που μπορεί μέσω μόχλευσης να φτάσει από τα 440 δις. ευρώ να φτάσει στο 1 τρις. ευρώ. Σύμφωνα με το κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου, η μόχλευση του EFSF θα γίνει ή με την ασφάλιση τμήματος των εκδόσεων ομολόγων ή/και με τη δημιουργία ενός «επενδυτικού οχήματος ειδικού σκοπού» που θα δημιουργηθεί τις επόμενες εβδομάδας, με στόχο να προσελκύσει κεφάλαια από τρίτες πηγές, όπως το ΔΝΤ, τις ισχυρές αναδυόμενες οικονομίες και ιδιώτες επενδυτές.

Οριοθετείται η ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών, με χρονικό ορίζοντα ως τον Ιούνιο το 2012. Η EBA (Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή) υπολογίζει πως για να πληρούν τους κανόνες για κεφαλαιακή επάρκεια οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα χρειαστούν κεφάλαια ύψους 106 δις. δολαρίων.
Τα αρνητικά
Αναφορικά με τα αρνητικά που προκύπτουν από τη συμφωνία των Ευρωπαίων ηγετών στις 26 Οκτωβρίου, η Ελλάδα δεν πρόκειται να επανέλθει στις αγορές για τη χρηματοδότηση για μία ολόκληρη δεκαετία μέχρι το 2020, οπότε και θα πρέπει να επιτευχθεί ο στόχος μείωσης του χρέους στο 120% του ΑΕΠ.

Η απομείωση των ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους τα ταμεία θα τους κοστίσει γύρω στα 12-13 δις., και παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις πως δεν κινδυνεύουν οι συντάξεις παραμένει αδιευκρίνιστο το πώς αυτό δε πρόκειται να οδηγήσει σε πρόβλημα ρευστότητας ή νέα «κουρέματα» των συντάξεων.

Λόγω τ