Εξαναγκάστε τους

Η σχέση μας με την Ευρώπη και η παραμονή μας στο Ευρώ έχουν τρείς προυποθέσεις:

Πρώτον την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης που περιλαμβάνει το κούρεμα του χρέους και την χρηματοδότηση τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων.

Δεύτερον τη δημιουργία πλεονασμάτων στον προυπολογισμό απο το 2012 και εφεξής.

Τρίτον την διαμόρφωση κοινωνικά δίκαιων και ανεκτών απο την κοινωνία μέτρων σε συνδυασμό με ενέσεις χρηματοδότησης για

Αν αυτές οι τρείς προυποθέσεις υπάρξουν τότε μπορεί και να καταφέρει η Ελλάδα να παραμείνει στο Ευρώ. Αν λείψει οποιαδήποτε απο τις τρείς η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να γυρίσει στη Δραχμή και να φύγει οχι μόνο απο το Ευρώ αλλά και απο την Ευρωπαική Ένωση. Και οι πιθανότητες για αυτό το ενδεχόμενο είναι σήμερα πάρα πολύ μεγαλύτερες απο το ενδεχόμενο παραμονής μας στο Ευρώ.

Η πρώτη προυπόθεση είναι θέμα της κυβέρνησης. Συνεπώς αν δεν αλλάξει κάτι, η σύμβαση θα υπογραφεί.

Η δεύτερη είναι στον αέρα. Η τρόικα έχει συμφωνήσει με την κυβέρνηση τις βασικές αρχές κάποιων μέτρων που θα οδηγήσουν σε πλεονάσματα, αλλά τα μέτρα αυτά δεν είναι γνωστά σε λεπτομέρειες. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει συμμετάσχει στη διαμόρφωση αυτών των μέτρων και κατά πάσα πιθανότητα (βεβαιότητα) διαφωνεί. Η Νέα Δήμοκρατία θεωρεί οτι πρέπει να γίνει επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων. Όμως απο όσα μέχρι στιγμής έχουν διαφανεί, οι εταίροι δεν συζητάνε καθόλου αυτό το ενδεχόμενο. «Δέχεστε το πακέτο, ή φεύγετε» λένε με μια φωνή οι Ευρωπαίοι.

Η τρίτη προυπόθεση δεν έχει καν μπεί στο τραπέζι των συζητήσεων. Και όταν η κουβέντα έρχεται στην ανάπτυξη, παίρνει τη μορφή ευχολόγιου. Όμως η Τρίτη αυτή προυπόθεση είναι εξίσου σημαντική με τις άλλες. Διότι αν τα μέτρα δεν είναι κοινωνικά δίκαια, αν δεν είναι ανεκτά και αν δεν κινητοποιούν τις δυνάμεις της ανάπτυξης, η χώρα δεν θα τα καταφέρει και θα καταρρεύσει υπο το βάρος των κοινωνικών αντιδράσεων, της αγανάκτησης και της ύφεσης.

Πώς μπορούμε λοιπόν να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη αν δεν βρούμε εμείς τρόπο να πετύχουμε και τις τρείς αυτές προυποθέσεις; Δεν μπορούμε. Πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε αυτόν τον τρόπο.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση έχουν φτάσει στα άκρα. Τις χωρίζει χάος ανυπέρβλητο και οι τελευταίες συγκρούσεις τους στη Βουλή αυτό έδειξαν.

Πρέπει όμως πάσει θυσία να τα βρούν στο συγκεκριμένο ζήτημα. Και για έναν επιπλέον λόγο: Οτι αν συμφωνήσουν μεταξύ τους οι δικοί μας, οι Ευρωπαίοι θα έχουν πρώτον εναν πιο φερρέγγυο συνομιλητή πράγμα που θα τους καθησυχάσει και δεύτερον εμείς με ενιαία άποψη κατασταλαγμένη και τεκμηριωμένη θα πετύχουμε καλύτερους όρους στη διαπραγμάτευση.

Για να ξεφύγουμε λοιπόν απο αυτό το αδιέξοδο, και με δεδομένο οτι ο Σαμαράς δεν δέχεται με τίποτα συγκυβέρνηση, θα πρέπει να βρεθεί μια πλάγια οδός.

Η πλάγια οδός

Και η πλάγια οδός είναι να κάτσουν στο τραπέζι των συζητήσεων οι δυο αρχηγοί – και όποιος απο τους άλλους συμφωνεί και με τους τρείς στόχους – να πάρουν