ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ31.05.2018Άρθρα

Αντιδημοκρατικό πραξικόπημα του προέδρου με την κυβέρνηση

Από τη
Δρ Ελένη Παπαδοπούλου*

Η Ιταλία έχει προεδρευόμενη δημοκρατία, όπως και η Ελλάδα, όπου ο ρόλος του προέδρου είναι κυρίως διακοσμητικός, καθώς τη διακυβέρνηση της χώρας αναλαμβάνουν οι εκλεγμένοι από τον λαό. Προσωπικά, δεν κατανόησα ποτέ την ύπαρξη αυτού του θεσμού σε αυτή τη μορφή. Αντιθέτως, στην Προεδρική Δημοκρατία, όπως στη

Γαλλία, ο πρόεδρος εκλέγεται από τον λαό και είναι ο ανώτατος άρχων, ο οποίος σχηματίζει κυβέρνηση της επιλογής του, κάτι που θεωρώ σαφώς καλύτερο.

Ο πρόεδρος της δημοκρατίας είναι ο εγγυητής του πολιτεύματος, δηλαδή της δημοκρατίας. Κάθε Σύνταγμα του δίνει κάποιες αρμοδιότητες -αλλού περισσότερες, αλλού λιγότερες- να πράξει τα δέοντα, όταν το πολίτευμα -η δημοκρατία, ξαναλέω- κινδυνεύει ή όταν υπάρχει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για τη χώρα, κάτι που αφορά θέματα εθνικής ασφάλειας.

Προχθές ο Ιταλός πρόεδρος φαίνεται ότι τα μπέρδεψε κάπως και θεώρησε το ευρώ πολίτευμα, το οποίο έπρεπε να προστατεύσει. Ως εκ τούτου, απέρριψε την κυβέρνηση που είχε σχηματιστεί, διότι ο υπουργός Οικονομικών δεν ήταν του γούστου του, και προχώρησε στον διορισμό άλλης κυβέρνησης, της αρεσκείας του, αποτελούμενης από τεχνοκράτες και υπαλλήλους του ΔΝΤ, μη αιρετούς.

Για να δικαιολογήσει την πράξη του επικαλέστηκε ένα άρθρο του ιταλικού Συντάγματος, το οποίο ωστόσο λέει ξεκάθαρα ότι ο ίδιος διορίζει μόνο τον πρωθυπουργό, που έχει συμφωνηθεί, ενώ ο πρωθυπουργός σχηματίζει κυβέρνηση με τους υπουργούς της επιλογής του. Πουθενά το ιταλικό Σύνταγμα δεν αναφέρει δικαίωμα άσκησης βέτο από οποιονδήποτε πρόεδρο σε εκλεγμένη κυβέρνηση, αν διαφωνεί με τις επιλογές του πρωθυπουργού. Κοινώς, ο Ιταλός πρόεδρος «βάφτισε» το ευρώ πολίτευμα και, εντελώς ξετσίπωτα, κατάργησε μια εκλεγμένη κυβέρνηση από τον λαό για να διορίσει μια της αρεσκείας του.

Το ωραίο δεν σταματά, βέβαια, εδώ, αλλά συνεχίζεται, καθώς όλοι οι δήθεν «προοδευτικοί δημοκράτες» του μετώπου της λογικής και του συνταγματικού τόξου, που κόπτονται τα μάλα για τη δημοκρατία, έσπευσαν να στηρίξουν το πραξικόπημα και τη συνταγματική εκτροπή. Ενέργειες που πασιφανώς υπαγορεύτηκαν από τους Γερμανούς, καθώς ο επιλεγείς υπουργός οικονομικών Σαβόνα είναι ταγμένος αντιγερμανός -και όχι αντιευρωπαϊστής, όπως λένε- και περνά το ευρώ... γενεές δεκατέσσερις -δικαίως-, συνδέοντάς το με την απαράδεκτη γερμανική πολιτική.

Πρόκειται για μοναδικό γεγονός στη σύγχρονη Ιστορία της δημοκρατίας σε αυτή την ήπειρο το να ακυρώνεται εκλεγμένη κυβέρνηση και να αναλαμβάνει άλλη, διορισμένη από διακοσμητικό στοιχείο του πολιτεύματος, που νομίζει ότι το ευρώ δεν είναι νόμισμα, αλλά θεσμός, ο οποίος χρήζει της προστασίας του, γιατί αυτός ξέρει καλύτερα από τον λαό.
Το τέρας δείχνει πια το πρόσωπό του. Και δεν μας αρέσει καθόλου...

*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle