Οταν το εσωτερικό τρώει το… εξωτερικό

Οταν το εσωτερικό τρώει το… εξωτερικό18.10.2018Παρασκήνιο

Η περίπτωση της καρατόμησης του Αντ. Σαμαρά από τον Κων. Μητσοτάκη για το Σκοπιανό

Και αν σήμερα η παραίτηση του Νίκου Κοτζιά προκαλεί τεκτονικές δονήσεις, τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής, στο παρελθόν είχαμε κι άλλες ανάλογες περιπτώσεις, καθώς αυτή δεν είναι η

πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική μας ιστορία που επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας χάνει τη θέση του στο υπουργικό σχήμα λόγω «ειδικών συνθηκών» που σχετίζονται με το Σκοπιανό.

Το 1992 ο Αντώνης Σαμαράς ως υπουργός Εξωτερικών, διαφοροποιούμενος από τη γραμμή της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το θέμα των Σκοπίων, ουσιαστικά έθεσε εαυτόν εκτός υπουργικού συμβουλίου. Ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ., θεωρώντας ξεκάθαρο πως ο Σαμαράς υλοποιούσε μια δική του ατζέντα, τον καρατόμησε από το υπουργείο Εξωτερικών και ανέλαβε ο ίδιος υπουργός, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα.

Οσο για τον κ. Σαμαρά, η ιστορία του είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους παραιτήθηκε από τη βουλευτική του έδρα και αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία, ιδρύοντας στη συνέχεια την Πολιτική Ανοιξη.

Και αν αυτή είναι η πιο γνωστή περίπτωση που η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών... αποδεσμεύεται, υπάρχουν και άλλες, οι οποίες, αν και δεν σχετίζονται με την ονομασία της γείτονος, ωστόσο κι εκείνες έχουν πλούσιο παρασκήνιο.

Το 1999 ο Θεόδωρος Πάγκαλος, τότε υπουργός Εξωτερικών, «πλήρωσε» μαζί με άλλους δύο συναδέλφους του (τους Φίλιππο Πετσάλνικο και Αλέκο Παπαδόπουλο, τότε υπουργούς Δημόσιας Τάξης και Εσωτερικών, αντίστοιχα) τη νύφη για την υπόθεση Οτσαλάν. Ο τρόπος που έγινε η απαγωγή του Κούρδου ηγέτη στην Κένυα και ο εν γένει χειρισμός της υπόθεσης την περίοδο που εκείνος κρυβόταν στη χώρα μας έκανε τον Κώστα Σημίτη να αναζητήσει και τελικά να επιρρίψει τις πολιτικές ευθύνες για το συγκεκριμένο φιάσκο στους τρεις υπουργούς.

Πηγαίνοντας ακόμη πιο πίσω, το 1982 είχαμε την εν πτήσει (!) απόλυση του τότε υφυπουργού Εξωτερικών Ασημάκη Φωτήλα από τον Ανδρέα Παπανδρέου λόγω διαφοροποίησής του στο πολωνικό ζήτημα.