Η θεωρία του σοκ σε νέα επεισόδια

Δεν πρόλαβε η χώρα μας να βγει (όπως βγήκε…) από τη δεκαετία των Μνημονίων και τώρα οδηγείται σε έναν νέο κύκλο οικονομικής ταλαιπωρίας. Αυτή τη φορά η αφορμή είναι η πανδημία που ξέσπασε με τον κορονοϊό, κάνοντας μάλιστα τη σχετική επιχειρηματολογία πιο «εύπεπτη»: Αφού επλήγη, μας λένε, ολόκληρος ο πλανήτης, εμείς πώς να αποτελέσουμε εξαίρεση; Επικουρικά προβάλλεται επίσης η σύγκριση με άλλες χώρες, όπου, μας λένε, η κατάσταση (θα) είναι χειρότερη. Και όχι οποιεσδήποτε χώρες. Κοτζάμ Αμερική τα έχει βρει σκούρα…

Η θεωρία του σοκ

επανέρχεται, λοιπόν. Πιο απόλυτη, πιο τρομακτική, για να έχει προφανώς και πιο αποτελεσματική εφαρμογή. Κι όπως όλα δείχνουν, είμαστε ακόμη στην αρχή. Κι αν η παγκόσμια οικονομία οδηγείται σε αχαρτογράφητα νερά, στη δική μας χώρα η εμπειρία είναι ήδη πολύ οδυνηρή.

Από το 2010 που ο Γ. Παπανδρέου, παίζοντας ένα ύποπτο παιχνίδι, έφερε το ΔΝΤ, η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε ένα μόνιμο πειραματόζωο. Η αλήθεια είναι ότι οι δανειστές βρέθηκαν πολλές φορές μπροστά σε άσχημες εκπλήξεις, έχοντας να αντιμετωπίσουν τους «ατίθασους» Ελληνες. Γι’ αυτό και επιστρατεύθηκαν κάθε είδους μεθοδεύσεις, συκοφαντικές και προπαγανδιστικές εκστρατείες, εναλλαγές κυβερνήσεων, φυτευτοί πρωθυπουργοί, ακόμη και «κωλοτούμπες» πολιτικών ηγεσιών για να επιβάλουν την πειθαρχία και τα μέτρα που ήθελαν.

Επί μία δεκαετία, η ελληνική κοινωνία φτωχοποιήθηκε και διαλύθηκε σε αλλεπάλληλα στάδια. Ο δημόσιος πλούτος εκχωρήθηκε, η μεσαία τάξη καταστράφηκε, τα εισοδήματα εξανεμίστηκαν, οι εργασιακές σχέσεις αποσαρθρώθηκαν. Με ένα πολιτικό σύστημα σε γενικές γραμμές κατώτερο των περιστάσεων, ενοχικό και εξαρτημένο. Παρά ταύτα και παρά την εξουθένωση, παρά τις υπονομεύσεις και τους παράλληλους κινδύνους σε εθνικό επίπεδο, η προσπάθεια να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας -όπως έκανε ανέκαθεν η φυλή μας- δεν εγκαταλείφθηκε σε πείσμα των εξωτερικών δυναστών και των εσωτερικών πρόθυμων συνεργών τους.

Τώρα, όμως, φαίνεται ότι ο κορονοϊός χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να επιβληθούν όσα έμειναν ημιτελή εις βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας τα προηγούμενα χρόνια. Η συζήτηση για την αντιμετώπιση των παρενεργειών από την πανδημία είναι ασφαλώς μεγάλη, αλλά βλέπουμε ότι δυστυχώς επιλέγεται ο «εύκολος» τρόπος -και… fast track- για να μας πάρουν ό,τι απέμεινε. Και -τι ειρωνεία- αυτό ονομάζουν επιστροφή στην κανονικότητα…

Κάποιοι εκ των προθύμων έσπευσαν μάλιστα να προεξοφλήσουν ότι οι Ελληνες έχουν «σκληραγωγηθεί» στα δύσκολα χάρη στα Μνημόνια και γι’ αυτό θα αντέξουν. Ας έρθουν, όμως, σε επαφή με την πραγματικότητα, προτού είναι αργά για όλους….