Τελικά μήπως ο Τσίπρας μπορεί και μόνος του (χωρίς τον Καμμένο);

Έχει τυφώνα, αλλά δεν λέγεται «Πάνος», λέγεται «Michael», σχολίασε χιουμοριστικά ο Αλ. Τσίπρας χθες, όταν τον ρώτησαν αν έχει μιλήσει με τον Καμμένο.

Έκρυβε αλήθεια τον εκνευρισμό του με χιούμορ ή έχει μάθει πολύ καλύτερα από όλους τους υπόλοιπους τον πληθωρικό, απρόβλεπτο και αλλοπρόσαλλο συγκυβερνήτη του και δεν δίνει σημασία; Σίγουρα πάντως όλοι οι υπόλοιποι του ΣΥΡΙΖΑ

δεν φάνηκαν να δείχνουν την ίδια ανοχή με τα λεγόμενα του Καμμένου που σχεδόν τους «εξαγρίωσε».

Κι αν ο Τσίπρας ήταν λιγόλογος, ο ίδιος ο Καμμένος μετά τις φωτιές που έβαλε χθες έπαθε «αφωνία» και από τις ΗΠΑ που συνεχίζει να βρίσκεται δεν έφτασε ούτε ένα από τα γνωστά του πλέον tweet, αλλά ούτε και των συνεργατών του.

Και το ερώτημα παρέμεινε: Ήταν συνεννοημένος για τα όσα είπε και πρότεινε με τον ΥΠΕΞ ή τον Πρωθυπουργό ή «προέρχονται από παντελή έλλειψη σοβαρότητας και προχειρότητας» όπως σημείωνε πολύ σωστά στο άρθρο του στο armynow.net ο Στρατηγός Λ. Τζούμης.

Από την άλλη είναι αλήθεια ότι ο ΥΠΕΘΑ κι άλλες φορές έχει σηκώσει θύελλα αντιδράσεων με τα όσα έχει πει και πολύ γρήγορα όλα ξεχνιούνται. Σίγουρα ο Π. Καμμένος αναζητούσε μια αναγνώριση από τις ΗΠΑ και μια εξιλέωση για τη στάση του με Σκόπια και Ρώσους. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί να μη σκεφτεί κανείς ότι Τσίπρας – Καμμένος όσο πλησιάζουν οι εκλογές και το τέλος της επίσημης συνεργασίας τους αναζητούν και οι δύο πως θα απεμπλακούν ο ένας από τον άλλον χωρίς πολιτικούς στιγματισμούς.

Η πολιτική τακτική δεν είναι πάντα κάτι που φαίνεται, ούτε μπορεί κανείς να την αντιληφθεί όταν βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Έτσι ο Καμμένος εδώ και καιρό σιγά-σιγά έχει αρχίσει να εμφανίζεται πλέον στο δικό του ακροατήριο ως γνήσιος υπερασπιστής της Μακεδονίας και της λαϊκής δεξιάς και τώρα και αγαπημένος πολιτικός υποτακτικός των Αμερικανών.

Από την άλλη ο Τσίπρας βάζει μικρά κομμάτια στο πάζλ που στο μέλλον μπορεί να τον επαναφέρουν σε τροχιά επαναδιεκδίκησης της εξουσίας. Και δε μιλάμε για τα σύμφωνα συμβίωσης, την φαρμακευτική κάνναβη και άλλα παρόμοια αριστερής προέλευσης νομοθετήματα που επηρεάζουν όμως συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.

Ο πρόσφατος ανασχηματισμός για παράδειγμα δεν ήταν εντυπωσιακός αλλά του άνοιξε πόρτα και σε νέους παραγωγικούς και πολιτικούς τομείς. Η απλή αναλογική σε δήμους και περιφέρειες τον οδηγεί εμμέσως σε χώρους που δε μπορούσε να μπει και το κόλπο της κατάτμησης των μεγάλων περιφερειών θα πληγώσει πολλά μικρά κόμματα. Η πρόσφατη ανάσυρση των γερμανικών διεκδικήσεων ίσως κρύβει εκπλήξεις και η αναθεώρηση του Συντάγματος που ετοιμάζει θα έχει σίγουρα στο επίκεντρο ζητήματα Κράτους – Εκκλησίας.

Και φυσικά στο κυριότερο που λέγεται οικονομία. Τα αναδρομικά που έρχονται, οι μη περικοπές στις συντάξεις που προετοιμάζει εδώ και καιρό, όπως και την επιστροφή της 13ης σύνταξης αλλά και η επαναφορά συλλογικών διαπραγματεύσεων, κατώτατου μισθού και μείωση της φορολογίας.

Και όλα αυτά σε μια Ευρώπη που ετοιμάζεται στις ευρωεκλογές του Μαΐου να αποδείξει ότι τίποτα δε θα είναι ίδιο την επόμενη ημέρα.

Τελικά, μήπως ο Τσίπρας θεωρεί πλέον ότι μπορεί και μόνος του και ψάχνει τρόπο μαζί με τον Καμμένο πως θα μετατρέψουν το «διαζύγιο» σε πλεονέκτημα;

The post Τελικά μήπως ο Τσίπρας μπορεί και μόνος του (χωρίς τον Καμμένο); appeared first on ArmyNow.Net.