Σχολιάζοντας τον ανασχηματισμό της περασμένης Τρίτης

Ήταν η πρώτη φορά από τις εκλογές του 2019 που οι αλλαγές στην Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη σχολιάστηκαν με αρνητικό τρόπο. Όχι μόνο της εξέλιξης που είχε η επιλογή του ε.α. ναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη για τις οποίες υπάρχουν ευθύνες και στις δύο πλευρές, αλλά συνολικά οι νέες επιλογές και οι αποχωρήσεις ικανών αξιωματούχων. Μέχρι τώρα τα κυβερνητικά σχήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη είχαν τύχει περισσότερο θετικής αποδοχής και πολύ λιγότερο αρνητικής και θεωρούνταν μάλλον πετυχημένα.

Για να μην μεμψιμοιρούμε θα ξεκινήσουμε με ένα θετικό σχόλιο. Το ότι δεν ξηλώθηκε το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, το οποίο σε γενικές γραμμές είναι το πιο σταθερό και έχει συγκεκριμένο οικονομικό προσανατολισμό που συνοψίζεται σε τρία στοιχεία πολιτικής:

α) προσέλκυση επενδύσεων,

β) βελτίωση οικονομικού περιβάλλοντος,

γ) ισορροπημένη δημοσιονομική διαχείριση.

Βέβαια, υπήρξε ένα θύμα ο Γιώργος Ζαββός, ο οποίος αιφνιδιάστηκε και ο ίδιος από την κατάργηση της θέσης του, αλλά αυτό περιλαμβάνεται στις αρνητικές εκπλήξεις ενώ υπάρχει και αντίλογος καθώς ο χώρος της αρμοδιότητάς του δηλαδή το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει πολλά κέντρα αποφάσεων, όπου αρκετές φορές χάνεται χρόνος και δεν λαμβάνονται γρήγορα αποφάσεις. Η αλήθεια είναι ότι τώρα ήθελε να αλλάξει αρκετά πράγματα στην κεφαλαιαγορά, όπου είχε έτοιμα αρκετά νομοσχέδια, αλλά τον «κατήργησαν».

Πάντως, τα δύο παραπάνω στοιχεία δηλαδή οι κομματικές επιλογές και η κατάργηση Ζαββού οδήγησαν το Χρηματιστήριο Αθηνών το οποίο είχε αρχίσει να έχει σταθερό ανοδικό ρυθμό, σε τέσσερις στη σειρά πτωτικές συνεδριάσεις αμέσως μετά την ανακοίνωση του ανασχηματισμού, που δείχνει ότι και οι επενδυτές είδαν τις αλλαγές με προβληματισμό.

Ας δούμε μία – μία τις αλλαγές που έγιναν τώρα που έπεσε η σκόνη από το κυβερνητικό ανακάτεμα.

Ξεκινάμε με την απομάκρυνση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, η οποία είχε σχεδόν προαναγγελθεί. Ο Χρυσοχοΐδης λένε, ότι πλήρωσε περισσότερο ορισμένες βίαιες στιγμές της αστυνομίας που έγιναν τους προηγούμενους μήνες παίζοντας τον σερίφη της πόλης και βεβαίως τις αρρυθμίες της Πολιτικής Προστασίας, οι οποίες αναδείχθηκαν κατά τις πρόσφατες πρωτοφανείς καταστροφές αφού προτεραιότητα της πολιτικής ηγεσίας ήταν οι εκκενώσεις των περιοχών και όχι η κατάσβεση των πυρκαγιών, οι οποίες έκαιγαν για μέρες. Η Πολιτική Προστασία εστίασε βέβαια στο κομμάτι να μην θρηνήσουμε ανθρώπινα θύματα, που ειναι ο πρωταρχικός σκοπός αλλά αυτή η επιτυχία δεν κάλυψε τις αδυναμίες σε επιχειρησιακό επίπεδο. Βέβαια για την Πολιτική Προστασία περισσότερο υπεύθυνος ήταν ο Νίκος Χαρδαλιάς παρά ο Χρυσοχοΐδης. Θυμίζουμε πως μετά το Μάτι δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στον τομέα της Πολιτικής Προστασίας ενώ με αφορμή την πανδημία συστάθηκε υφυπουργείο για να ηγηθεί ο Νίκος Χαρδαλιάς, το οποίο υπαγόταν στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ωστόσο, δεν εφαρμόστηκε η νέα νομοθεσία που στο μεταξύ είχε ψηφιστεί ενώ από τις τελευταιες εξελίξεις δηλαδή με την ανάγκη να δημιουργηθεί νέο υπουργείο φάνηκε ότι έπρεπε να δοθεί ακόμα μεγαλύτερη σημασία στον τομέα. Εκτός των άλλων, ο Νίκος Χαρδαλιάς ήταν τόσο πρόθυμος και άτυχος ταυτόχρονα, καθώς προέκυψαν δύο μεγάλες κρίσεις: η πανδημία και οι φωτιές του καλοκαιριού. Και ήταν φύση αδύνατο ένας άνθρωπος να παρακολουθήσει και να οργανώσει την αντιμετώπισή τους. Έτσι, το one man show απέτυχε.

Πάντως, η απώλεια Χρυσοχοΐδη από την Κυβέρνηση περιορίζει την ικανότητα που είχε δείξει ο Πρωθυπουργός στην προσέλκυση πολιτικών από την κεντροαριστερά και το ΠΑΣΟΚ. Γιατί θυμίζουμε ότι ο Χρυσοχοΐδης στελέχωσε την κυβέρνηση ως επιτυχημένος υπουργός του ΠΑΣΟΚ και φεύγει ως αποτυχημένος της Νέας Δημοκρατίας.

Στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας τη θέση του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη πήρε ο Τάκης Θεοδωρικάκος, ο οποίος επιστρέφει στην Κυβέρνηση, έχοντας την προηγούμενη εμπειρία του υπουργού Εσωτερικών. Πιο ψύχραιμος από τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και με λιγότερο «πείσμα» για να αποδείξει ότι αξίζει.

Σχετικά με τη μετακίνηση του Νίκου Χαρδαλιά στο υπουργείο Άμυνας ως υφυπουργού είναι κατανοητή υπό την έννοια να μην του χρεωθεί η αποτυχία της Πολιτικής Προστασίας και για να πάει σε ένα πόστο που υπό συνθήκες ειρήνης δεν είναι συνεχώς και διαρκώς απαιτητικό όσο ήταν η προηγούμενη θέση.

Το θέμα όμως είναι άλλο, ότι «αποστράτευσε» από το συγκεκριμένο πόστο ένα ιδιαίτερα ικανό άνθρωπο τον Αλκιβιάδη Στεφανή, ο οποίος και τις γνώσεις είχε και αποδεδειγμένα συνεισέφερε υπηρεσίες στην πατρίδα.

Θυμίζουμε πως και στον προηγούμενο ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντικατέστησε έναν πολύ ικανό στέλεχος τον Γρηγόρη Ζαριφόπουλο.

Το ερώτημα συνεπώς που συνόδευσε τις απορίες χιλιάδων πολιτών είναι γιατί διώχνεις τον ικανότερο για να διασώσεις τον Νίκο Χαρδαλιά έναν ικανό μεν άνθρωπο, που όμως χρεώθηκε τις αρρυθμίες μιας συγκυρίας δύο κρίσεων. Με την μετακίνηση πάντως του Νίκου Χαρδαλιά στο υπουργείο Άμυνας, ο πρώην υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας βάζει υποψηφιότητα για να γίνει και πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας.

Σε ότι αφορά την Πολιτική Προστασία, ο ευαίσθητος αυτός τομέας που βρίσκεται στην επικαιρότητα εδώ και περίπου δύο χρόνια έμεινε ακέφαλος. Δηλαδή μετακινείς τον Χαρδαλιά, αλλά δεν κάθεται η δήθεν υπερκομματική λύση του Ευάγγελου Αποστολάκη. Δεν θα επεκταθούμε στο θέμα καθώς έχουν ειπωθεί και γραφτεί πάρα πολλά. Ωστόσο, την ώρα που η μάχη των κρίσεων δεν έχει τελειώσει το υπουργείο μένει ακέφαλο (σ.σ. μια καλή λύση ίσως ήταν ο Στεφανής).

Πάμε σε ένα άλλο υπουργείο, το οποίο επίσης χαρακτηρίζει μία μάχη και την ώρα της μάχης αλλάζει και τους δύο υπουργούς. Ο λόγος για το υπουργείο Υγείας και τον υπουργός Βασίλη Κικίλια καθώς και τον υφυπουργό Βασίλη Κοντοζαμάνη.

Δεν μπορεί κανείς να πει ότι απέτυχαν. Ότι έγιναν λάθη, έγιναν. Επίσης, ότι κουράστηκαν. Ο Βασίλης Κικίλιας φεύγει σχεδόν ατσαλάκωτος. Μοναδικό στίγμα τους τελευταίους μήνες είναι η σημαντική αύξηση των θανάτων - μάλιστα στο σύνολο προστίθενται την τελευταία εβδομάδα και επιπλέον θάνατοι από τον ημερήσιο ρυθμό που ανακοινώνεται - και ο χαμηλός βαθμός εμβολιασμών τόσο στους ανθρώπους της πρώτης γραμμής δηλαδή τους υγειονομικούς όσο και στο γενικότερο πληθυσμό. Μπορεί αυτό να είναι θέμα ατομικής ευθύνης του καθενός πολύτη, αλλά ταυτόχρονα είναι και ζήτημα συλλογικής ευθύνης της Κυβέρνησης. Στα θετικά η οργάνωση των εμβολιασμών και το ότι Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν «έπεσε». Τα ίδια ισχύουν και για τον Βασίλη Κοντοζαμάνη, ο οποίος και αυτός είδε την πόρτα της εξόδου.

Για τον αντικαταστάτη του Βασίλη Κικίλια στο υπουργείο, δηλαδή το Θάνο Πλεύρη, τοποθετήθηκε πρώτα το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, αναγκάζοντας το πρώην στέλεχος του ΛΑΟΣ να υποβάλει μετάνοια για τα όσα έχει κατά καιρούς πει για το ολοκαύτωμα. Ακολούθησαν και άλλα μέσα του εξωτερικού, προσβάλλοντας τη χώρα. Ο νέος υπουργός Υγείας είναι έξυπνος άνθρωπος με γνώσεις, έχει ξαναθητεύσει στο υπουργείο Υγείας, αλλά δεν γνωρίζουμε εάν κατανοεί πλήρως ότι το αγαθό της υγείας - όπως και άλλα αγαθά - είναι για όλους όχι μόνο για κατηγορίες πολιτών που ο ίδιος διακρίνει.

Όσο για τη νέα υφυπουργό Υγείας, την πνευμονολόγο Μίνα Γκάγκα ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα στελέχωνε την κυβέρνηση, αρκεί να το ήθελε. Είχε προηγηθεί αναβάθμισή της στο ΕΣΥ. Ήταν ούτως ή άλλως στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και είχε πολιτευτεί στις ευρωεκλογές του 2019. Με το ξέσπασμα της πανδημίας την γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Είναι μία ψύχραιμη φωνή που μας έδωσε αρκετές πληροφορίες και χρήσιμες συμβουλές για την πανδημία.

Για τη μετακίνηση του Βασίλη Κικίλια στο υπουργείο Τουρισμού, τί να γράψουμε; Το «φίδι της πανδημίας» και κατ΄επέκταση της ύφεσης στον τουριστικό κλάδο το έφαγε όλο ο προηγούμενος υπουργός Χάρης Θεοχάρης, ο οποίος έχει στρώσει και το χαλί της επόμενης ημέρας. Ο Θεοχάρης αν εξαιρέσει κάποιος την περσινή σεζόν, που ήταν εκτός τόπου και χρόνου, αλλά και λόγω των πολύ αυστηρών μέτρων στις μετακινήσεις (τα οποία δεν έβαλε αυτός), εφέτος τα πήγε πολύ καλύτερα. Συνεπώς, η θητεία του Βασίλη Κικίλια μπορεί εκτός απροόπτου να χαρακτηρισθεί από όσα δεν έκανε ως υπουργός Υγείας, δηλαδή από πολλά ταξίδια και αναψυχή.

Πάμε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της Έύβοιας και άλλων πυρόπληκτων περιοχών. Εκεί λοιπόν ο Πρωθυπουργός είχε τη φαεινή ιδέα να τοποθετήσει και να βγάλει από τη ναφθαλίνη το Σίμο Κεδίκογλου, βουλευτή Εύβοιας. Ο συγκεκριμένος βουλευτής ήταν απών από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού στην πατρίδα του ενώ δεν τυγχάνει και ευρείας αποδοχής ούτε στο κόμμα ούτε στην κοινωνία. Ο Κεδίκογλου πήρε τη θέση της Φωτεινής Αραμπατζή - από τις ελάχιστες γυναίκες που συμμεετέχουν στην Κυβέρνηση - με αρμοδιότητα την αλιευτική πολιτική. Ήταν και παλι υπουργός επί Αντώνη Σαμαρά (κλείσιμο ΕΡΤ) και αυτό το χαρακτηριστικό του μάλλον τον έφερε ξανά στην κυβέρνηση, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανησυχεί για τα «στραβοπατήματα» των «σαμαρικών», ειδικά στο θέμα της Βόρειας Μακεδονίας.

Η επόμενη αλλαγή και το συγκεκριμένο πρόσωπο φαίνεται να έχει πάλι πάλι το ίδιο χαρακτηριστικό γνώρισμα για να μπει είσοδο στην Κυβέρνηση. Ο Ανδρέας Κατσανιώτης τοποθετήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών στη θέση του Κώστα Βλάση. Το 2012 μέχρι το 2014 επί Αντώνη Σαμαρά κατείχε τη θέση του Γενικού Γραμματέα Ενημέρωσης και Επικοινωνίας έχοντας την ευθύνη της δημόσιας διπλωματίας και του συντονισμού των ενεργειών δημοσιότητας και επικοινωνίας της Ελλάδας, τόσο στο εσωτερικό, αλλά κυρίως στο εξωτερικό και στο διεθνή τύπο. Όπως είναι γνωστό οι υφυπουργοί με το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο περνούν σχεδόν απαρατήρητοι από τους πολίτες στο εσωτερικό της χώρας.

Τέλος, στη θέση του υφυπουργού Μεταφορών και Υποδομών και αρμόδιος για θέματα μεταφορών ανέλαβε ο Μιχάλης Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε διατελέσει υπουργός υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για εννέα μήνες στην Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή (Ιανουάριος-Σεπτέμβριος 2019) και για μεγαλύτερο διάστημα (25 Ιουνίου 2013 έως τις 27 Ιανουαρίου 2015) υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. ΄Δηλαδή άλλη μια κομματική επιλογή.

Κι έτσι συμπληρώθηκε άλλος ένας ανασχηματισμός με το μάτι στις επερχόμενες εκλογές όποτε κι αν αυτές μέσα στην ερχόμενη διετία.