"Γάλα μαγνησίας" του Κώστα Ακρίβου

«Τον πρώτο καιρό ο διάκος ήταν χωρίς μαλώματα και φωνές, πιστέψαμε πως μαζί του θα περνούσαμε ζάχαρη. Το πράγμα άρχισε να στραβώνει από την Τρίτη γυμνασίου, το αρνί μέρα με τη μέρα γινόταν λύκος. Ο διευθυντής του ‘χε δώσει ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει. Τι σήμαινε αυτό; Τιμωρούσε όποιον γούσταρε, μας κρατούσε περισσότερη ώρα και στην πρωινή και στη βραδινή προσευχή, κανόνιζε τι θα φάμε τις μέρες της νηστείας, δηλαδή να πεθαίνεις της πείνας, τις Κυριακές μας σήκωνε πρωί πρωί για τον εκκλησιασμό και τη μία ώρα για έ
Keywords
Τυχαία Θέματα