«Αν οι καιροί είναι δύσκολοι, να ασχοληθούμε ενεργά και όχι να τα λέμε στο μικρόφωνο»

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ art_of_simplicity.jpg Η efsyn city περνάει σε... progressive μονοπάτια και συναντά τους Art of Simplicity, Μία από τις καλύτερες μπάντες της ελληνικής σκηνής 13.11.2017, 15:45 | Ετικέτες: metal, συναυλίες, rock, δίσκος Συντάκτης: Χρήστος Καλλιμάνης

Πειραματισμός, καλλιτεχνική ελευθερία, αδιέξοδα, αλλά και μία έμφυτη ανάγκη να παίξουν μουσική. Αυτά είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Art os Simplicity, οι οποία, αργά αλλά σταθερά αναδεικνύονται ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της ελληνικής progressive σκηνής.

Λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή του The Crow για ακόμη ένα live για την προώθηση του δεύτερου full δίσκου τους «When Fables have a Bitter Taste» (ακούστε το ΕΔΩ), μιλήσαμε με τον Ματθαίο Δακουτρό, ιδρυτικό μέλος, βιολιστή και βασικό συνθέτη τους.

Μας εξηγεί το πώς η βίαιη αλλαγή της «κανονικότητας» στην Ελλάδα επηρέασε τους μουσικούς, την καλλιτεχνική δημιουργία και τους ίδιους τους Art of Simplicity.

Σχολιάζοντας τον όρο progressive metal μας αναφέρει ότι έβαλαν αυτή την ταμπέλα γιατί εκεί βρίσκονται οι ρίζες τους, αλλά δεν είναι εμμονικοί ή δογματικοί. Πειραματίζονται, «ψάχνονται» και θέλουν να εξερευνήσουν τα συνθετικά τους όρια.

«Οι εποχές είναι δύσκολες, αλλά το συγκρότημα το φτιάξαμε για να παίξουμε μουσική, και αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος για να παραμένουμε αισιόδοξοι στις όποιες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες» μας τονίζει και, αναφορικά με την πολιτική, επισημαίνει με νόημα ότι «αν όντως μας φαίνονται δύσκολοι οι καιροί να ασχοληθούμε ενεργά με το πως μπορεί αυτό να αλλάξει και λιγότερο με το να τα λέμε στο μικρόφωνο και να θεωρούμε ότι κάναμε το καθήκον μας».

Οι Art Of Simplicity παίζουν στις 19 Νοέμβρη στο Crow παρέα με τους Celéne και τους Lavalanche

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κάντε μας μία σύντομη παρουσίαση της μπάντας και της πορείας της μέχρι στιγμής.

Φτιάξαμε μαζί με το Νίκο Μοίρα (ντραμς) το συγκρότημα το 2003, προσπαθώντας να παίξουμε τη μουσική που μας άρεσε να ακούμε, και να πειραματιστούμε με αυτή. Το demo μας “asymmetric” κυκλοφόρησε το 2005 το οποίο οδήγησε στο πρώτο μας δίσκο το 2007 “Caught in this Iless Storm”. Μετά από αρκετό καιρό, πέρσι τον Οκτώβριο κυκλοφορήσαμε το δεύτερο mini album με τίτλο “When Fables have a Bitter Taste”, για τον οποίο έχει αναλάβει τη διανομή η Ikaros Records, και από τότε προσπαθούμε να τον προωθήσουμε με τον καλύτερο τρόπο, ενώ ετοιμάζουμε και καινούριο υλικό που αυτή τη φορά -ελπίζουμε- ότι δεν θα αργήσει!

Ντεμπούτο το 2007, δεύτερο album το 2016. Μία περίοδος που άλλαξαν τα απάντα τριγύρω μας. Οι Art of simplicity πόσο άλλαξαν ως μπάντα; Όχι τόσο ως line up όσο συνθετικά, μουσικά, στιχουργικά;

Από τη μία άλλαξαν πολλά, όσο άλλαζε ο κόσμος γύρω μας, από την άλλη ο σκοπός μας είναι ο ίδιος. Ακόμα μας ενδιαφέρει η μίξη διαφορετικών επιρροών και το να βρίσκουμε την ισορροπία ανάμεσα στην αυθόρμητη αλλά και την εγκεφαλική προσέγγιση, από την άλλη έχουμε καινούρια ακούσματα και όπως είναι λογικό έχουμε εξελιχθεί ως μουσικοί. Με λίγα λόγια ο ήχος του καινούριου δίσκου είναι αρκετά διαφορετικός από το ντεμπούτο μας, αλλά ο στόχος μας παραμένει ο ίδιος, οπότε θα το χαρακτήριζα σαν μία φυσική εξέλιξη. Στιχουργικά θα έλεγα ότι πλέον αγγίξαμε και κάποια πιο κοινωνικά θέματα, σε αντίθεση με τα αρκετά προσωπικά του πρώτου δίσκου.

Και μιας και πιάσαμε το θέμα των στίχων με τι καταπιάνεστε; Τι θέλουν να εκφράσουν οι Art of Simplicity μέσα από το «When Fables Have a Bitter Taste»;

Πρόκειται για ένα concept album που αναφέρεται σε παιδικά τραύματα και άπιαστες προσδοκίες. Ιστορίες που φτιάχναμε και πιστεύαμε μικροί αντιπαραβάλλονται με την καθημερινότητα σε μία πιο ώριμη ηλικία. Οι ιστορίες αυτές έχουν “πικρή γεύση” γιατί αντιπροσωπεύουν την χαμένη αθωότητα, όπου ανεξάρτητα από το πόσο χαρούμενη ή όχι ήταν η παιδική ηλικία του καθενός, συνεχώς λησμονούμε την αθωότητα και την απλότητα εκείνης της εποχής, ανεξάρτητα του πόσο λάθος μπορεί να κάναμε για πολλές υποθέσεις.

Η σύνθεση πώς γίνεται; Σε μία τόσο τεχνική μπάντα με πολύπλοκές εναλλαγές υπάρχει χώρος για «τζαμάρισμα»;

Η σύνθεση των συγκεκριμένων κομματιών έγινε από εμένα και το Νίκο, κάποια στιγμή όπου στην ουσία είχαμε μείνει εμείς οι δύο στο συγκρότημα. Όμως πρακτικά φτιάξαμε ένα σκελετό για το κάθε κομμάτι τα οποία μετά άλλαξαν και εξελίχθηκαν από τις προσθήκες των υπόλοιπων. Γενικά όμως κοιτάζουμε να μην συνθέτουμε με τον ίδιο τρόπο, κάποιες φορές κομμάτια έχουν αρχίσει από τζαμαρίσματα, άλλες κάποιος φέρνει μία ιδέα και όλοι προσθέτουμε. Προσπαθούμε να είμαστε ανοιχτοί σε διαφορετικούς τρόπους γραφής για να μην εφησυχαζόμαστε.

Είστε ένα σχήμα που κινείται στον progressive χώρο, αλλά όχι εντελώς δογματικά. Σκέψεις για ακόμη μεγαλύτερο πειραματισμό; Με ήχους, όργανα και ύφος;

Γενικά αποφασίσαμε να βάλουμε τον τίτλο “progressive” γιατί εκεί ήταν οι ρίζες μας, αλλά και θεωρούμε ότι ο όρος εμπεριέχει κάποιες ελευθερίες. Από εκεί και πέρα δεν το σκεφτήκαμε και τόσο πολύ γιατί δεν έχει και πολύ σημασία για εμάς. Είμαστε ανοιχτοί στην χρήση οποιασδήποτε “ξένης” επιρροής η οποία θα μας βοηθήσει να αναδείξουμε αυτά που θέλουμε να εκφράσουμε. Προσωπικά, ενορχηστρωτικά με ενδιαφέρει να εκμεταλλεύομαι στο έπακρο τα όργανα που υπάρχουν, αλλά εφόσον προκύψει μία ανάγκη δεν θα διστάσουμε.

Ας μιλήσουμε και για τον χώρο στον οποίο κινείστε μουσικά. Πως βλέπετε τα πράγματα στον progressive χώρο και εν γένει τον σκληρό ήχο;

Όπως παρατήρησες και σου εξήγησα, δεν είμαστε δογματικοί, οπότε δεν παρακολουθούμε αυστηρά ένα χώρο. Αλλά μιλώντας τουλάχιστον για την ελληνική πραγματικότητα, από τη μία δυστυχώς ο χώρος δεν είναι τόσο διαδεδομένος για να τον αποκαλέσει κάποιος“σκηνή”, από την άλλη υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που παρουσιάζουν πραγματικά πολύ καλές και ποιοτικές δουλειές. Μακάρι να είχαν τα ανάλογα “εφόδια” για να δεχτούν περισσότερη αναγνώρηση.

Οι εποχές που ζούμε είναι δύσκολες, ζοφερές, όμως, οι Art of Simplicity είναι αισιόδοξοι για κάτι;

Οι εποχές είναι δύσκολες, αλλά το συγκρότημα το φτιάξαμε για να παίξουμε μουσική, και αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος για να παραμένουμε αισιόδοξοι στις όποιες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες. Μιλώντας γενικότερα για όσους ασχολούνται με τη μουσική, προσωπικά θα έλεγα ότι πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε πως η μουσική είναι από μόνη της αρκετά πολιτική κίνηση, χωρίς να αρνούμαι ότι μπορεί κατά περιπτώσεις να γίνει, και αν όντως μας φαίνονται δύσκολοι οι καιροί να ασχοληθούμε ενεργά με το πως μπορεί αυτό να αλλάξει και λιγότερο με το να τα λέμε στο μικρόφωνο και να θεωρούμε ότι κάναμε το καθήκον μας.

Το metal (με την ευρύτερη έννοια) κοινό είναι από τα πιο πιστά και από εκείνα που στηρίζουν τους καλλιτέχνες της σκηνής τους. Οι καλλιτέχνες; Υπάρχει αυτό που λέμε «σκηνή»; Διάθεση για συνεργασία και αλληλεγγύη;

Αν και όπως σου είπα δεν υπάρχει progressive σκηνή ουσιαστικά στην Eλλάδα, metal σκηνή υπάρχει και είναι αρκετά δυνατή θα έλεγα. Σίγουρα υπάρχουν οι κλίκες και τα παρεάκια, αλλά σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι οι μουσικοί που πλαισιώνουν τα συγκροτήματα φυσιολογικά στηρίζουν. Μάλιστα στο “When Fables have a Bitter Taste” είχαμε κάποιες συμμετοχές από ενδιαφέροντες καλλιτέχνες όπως ο Jargon από τους Verbal Delirium, ο Θοδωρής Καλαντζάκος, ο Λουκάς Γιαννακήτσας (Borderline Syndrome), ο Γιάννης Φασουλάκης (Dryed), που είναι υπεύθυνος και για την μίξη και το mastering, και άλλοι.

Την Κυριακή 19 Νοεμβρίου παίζετε στο Crow Club. Να περιμένουμε καμία έκπληξη;

Όσοι δεν μας έχουν ξαναδεί θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα δεχτούν μία ευχάριστη έκπληξη! Όσο για τους υπόλοιπους, μπορεί να παίξουμε και κάτι καινούριο, από το υλικό που ετοιμάζουμε, μαζί με μια – δύο διασκευές.

Με το live αυτό κλείνει κάποιος κύκλος και ξεκινάει ο επόμενος; Υπάρχουν σχέδια για το άμεσο μέλλον; Το βλέμμα κοιτάει ποτέ προς το εξωτερικό;

Έχουμε κάποιες ακόμα συναυλίες εκτός Αθήνας που περιμένουμε να οριστικοποιηθούν για να τις ανακοινώσουμε, να τις περιμένετε σύντομα. Μετά και από αυτές εκτός απροόπτου μάλλον κλείνει ο συναυλιακός κύκλος του “Fables” και θα επικεντρωθούμε στον επόμενο δίσκο. Βεβαίως κοιτάμε προς το εξωτερικό, και με τις δυνάμεις μας προσπαθούμε να κλείσουμε κάποιο φεστιβάλ ή κάτι τέτοιο, και ελπίζουμε να το καταφέρουμε σύντομα.

Κλείνοντας θέλουμε να μιλήσουμε και για τους… άλλους. Εμένα πάντα μου αρέσει οι καλλιτέχνες να προτείνουν νέα ακούσματα, μπάντες, καλλιτέχνες, οπότε ο λόγος δικός σας…

Πρώτα από όλα τα “συγγενικά” μας συγκροτήματα κυκλοφόρησαν πρόσφατα πολύ καλές κυκλοφορίες, οι Disharmony, οι September Code και οι Verbal Delirium, ενώ οι Dryed ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους δίσκο που τυχαίνει να γνωρίζω ότι είναι αρκετά καλός! Προσωπικά θεωρώ ότι μάλλον η καλύτερη progressive κυκλοφορίας από έλληνα καλλιτέχνη είναι ο δεύτερος δίσκος των Methexis, και πρόσφατα άκουσα ένα ενδιαφέρον post rock one man project από την Ξάνθη αν θυμάμαι καλά, τους Once upon a winter. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη!

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Επιστροφή στη δράση για τους Art of Simplicity