James Taylor: Απολαμβάνω την κάθε μουσική χρονιά σαν αγρότης!

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ james-taylor-quartet.jpg 30.11.2018, 17:21 | Ετικέτες: jazz, συναυλίες, Gagarin 205 Συντάκτης: Γιάννης Καψάσκης

Αν η μισή επιτυχία για ένα μουσικό επαφίεται στη συνθετική του ικανότητα, η άλλη μισή σίγουρα κρύβεται στη φήμη που τον ακολουθεί. Στην περίπτωση του James Taylor και του jazz/funk κουαρτέτου του, αυτή η φήμη όχι μόνο προηγείται, αλλά μιλάει για ένα από τα πιο εκρηκτικά

live σχήματα της βρετανικής σκηνής.

Από το 1987 μέχρι και αυτό το Δεκέμβριο που εμφανίζονται στην Αθήνα, αυτοί οι Εγγλέζοι jazzmen έχουν προλάβει να ηχογραφήσουν πάνω από 30 albums, να διασκευάσουν με το δικό τους τρόπο τα κλασικά soundtracks των “Mission Impossible”, “Alfie” και να συνθέσουν το θέμα της σειράς “Starsky & Hutch”, όλα αυτά εν μέσω ατελείωτων live εμφανίσεων.

Ο James Taylor μπαίνει κάτω από το μικροσκόπιο, για όλα όσα δε βρίσκουν τις απαντήσεις στη σκηνή ενός jazz club. Ή μήπως όχι;

Η jazz έχει μια μακρά και εντυπωσιακή ιστορία, που όμως επίσης ρίχνει και βαριά σκιά στους σύγχρονους δημιουργούς. Οι Αμερικανοί δείχνουν να βρίσκουν το δρόμο τους με τη νέα γενιά jazzmen όπως ο Robert Glasper ή ο Kamasi Washington. Η Ευρώπη που βρίσκεται όσον αφορά αυτό;

Στην Αγγλία η jazz προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί συνεχώς, βρίσκεται σε μια μόνιμη κρίση ταυτότητας. Έχει τις στιγμές της όπου βρίσκει μια άκρη και αυτό είναι συνήθως κατά τη διάρκεια κάποιου σπουδαίου show.

Ηχογραφείτε εδώ και χρόνια, τελευταία οι αλλαγές στη μουσική βιομηχανία είναι ραγδαίες, έχουν καταγραφεί λεπτομερώς και αναπόφευκτα έχετε κι εσείς επηρεαστεί από αυτές. Είστε όμως ένα κατ' εξοχήν live σχήμα κι αναρωτιόμουν στην ίδια περίοδο έχετε παρατηρήσει αλλαγές και σε αυτό το πεδίο. Έχει αλλάξει το κοινό, οι συνθήκες διεξαγωγής, ή οτιδήποτε σχετικά με τη live εμπειρία;

Αυτό που έχει αλλάξει στην εποχή μας είναι ότι συνηθίζεται να υπάρχουν πολλά κινητά τηλέφωνα στραμμένα επάνω σου την ώρα που παίζεις. Δε με ενοχλεί και τόσο, αλλά νομίζω ότι αφαιρεί κάτι από την αμεσότητα μιας live εμφάνισης. Μου φαίνεται κάπως θλιβερό, για να πω την αλήθεια.

Έχετε μακρά προϊστορία στη σύνθεση κινηματογραφικής μουσικής. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ταινία ή σειρά που θα θέλατε να είχατε επίσης επιμεληθεί;

Σίγουρα το “French Connection” ή το “Tinker, Tailor, Soldier, Spy” του Tomas Alfredson.

Κατάγεστε από το Rochester. Θα λέγατε ότι υπάρχει το άρωμα της νοτιοδυτικής Βρετανίας στη μουσική σας;

Οπωσδήποτε ναι, το Rochester είναι μια περιοχή με ανθρώπους της εργατικής τάξης και μουσικές ρίζες στην αγγλική folk παράδοση. Είναι κάτι που ακούς επίσης στη σκηνή του Canterbury, σε σχήματα όπως οι Caravan, οι Soft Machine καθώς και στη jazz/funk/soul παράδοση που είναι διάσπαρτη σε όλη την περιοχή του Kent, εδώ και 50 χρόνια.

Έχετε επιλέξει τα πλήκτρα ως το καλλιτεχνικό σας “όπλο”. Πως προέκυψε αυτό και αν έπρεπε να ήταν κάποιο άλλο όργανο, τι θα επιλέγατε;

Η γιαγιά μου με δίδαξε όταν ήμουν 6 ετών και από τότε ανέπτυξα μια σπουδαία φιλία με το πιάνο που διαρκεί για όλη μου τη ζωή πια και με έχει “σώσει” αμέτρητες φορές. Τώρα, αν δεν ήταν το πιάνο...το τραγούδι ίσως;

Ένα φλέγον θέμα πρόσφατα είναι τα εμπόδια που ενδεχομένως θα προκαλέσει ένα “σκληρό” Brexit στους μουσικούς που θα περιοδεύουν από και προς τη Μεγάλη Βρετανία. Ποια είναι η άποψη σας σχετικά, από καλλιτεχνικής και πολιτικής άποψης;

Οι Βρετανοί μουσικοί είναι λυπημένοι και οργισμένοι με αυτή τη γελοία κατάσταση. Το Brexit μας έχει επιβληθεί από ένα σκληροπυρηνικό εθνικιστικό κίνημα, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι στην πορεία θα αποφευχθεί.

Είστε άνθρωπος που κάνει αναλυτικά σχέδια; Πως βλέπετε το μέλλον του κουαρτέτου στα επόμενα χρόνια;

Όχι τόσο του σχεδιασμού, δε θα το έλεγα. Απολαμβάνω την κάθε μουσική χρονιά όπως ένας αγρότης! Υπάρχει η σεζόν της σύνθεσης, της ηχογράφησης, των περιοδειών και η κάθε χρονιά φέρνει καινούριες συναρπαστικές στιγμές. Προσωπικά για μένα το να επιστρέψω στην Αθήνα είναι ένα highlight από μόνο του, έχω μακρά προϊστορία με αυτή την πόλη και μάλιστα ο καθηγητής μου στο πιάνο είναι Αθηναίος!

Υπάρχει κάτι συναρπαστικό μουσικά που υπέπεσε στην αντίληψη σας τελευταία; Μια πρόταση ειδικά για τους αναγνώστες μας;

Τελευταία όχι, αλλά πάντα με γοητεύει το “Gaspard de la nuit” του Ravel, από τη Martha Argerich. Πολύ ιδιαίτερο, μυστηριώδες, πραγματικά θεϊκό!

Οι James Taylor Quartet εμφανίζονται στο Gagarin στις 14 Δεκεμβρίου.

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο Tigran Hamasyan στο Μέγαρο: το... sequel μιας μαγικής βραδιάς Οι James Taylor Quartet ανανεώνουν τη σχέση τους με το ελληνικό κοινό