Το μέτωπο του «ΝΑΙ» ζητάει ενωμένο εκλογές

Το ρεπορτάζ της εγχώριας κεντροαριστεράς μετά το αίτημα της Φώφης Γεννηματά για προσφυγή στις κάλπες γίνεται γκροτέσκο. Όσες φορές και αν μίλησαν οι συνάδελφοι με τις πήγες τους στην Χαριλάου Τρικούπη, μια πειστική απάντηση που να εξηγεί την πρωτοβουλία της προέδρου του Κινήματος Αλλαγής δεν πήραν. Άλλωστε για να ζητήσει αρχηγός της αντιπολίτευσης την άμεση προσφυγή στις κάλπες συνήθως πρέπει να συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις. Η φθορά της κυβερνητικής πλειοψηφίας αποτελεί πρώτη προϋπόθεση. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που συνεχώς κερδίζει χρόνο, ροκανίζει τη δημοσκοπική διαφορά

της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το γεγονός που ετοιμάζεται να «πουλήσει» στο δρόμο προς τις κάλπες έρχεται σε μερικούς μήνες. Άρα δεν έχει κανένα λόγο να πάει σε πρόωρες εκλογές.

Η κοινωνική πίεση είναι ο δεύτερος σημαντικός παράγοντας που μπορεί να δικαιολογήσει ένα τέτοιο αίτημα. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε συνεχώς εκλογές από το 2012 και έπειτα συνεπικουρούνταν από δεκάδες χιλιάδες κόσμου που είχαν «κατασκηνώσει» για τρία χρόνια στους δρόμους και τις πλατείες της Ελλάδας. Αυτή η πίεση της κοινωνίας κατέγραφε τελικά και χειροπιαστές νίκες για το ΣΥΡΙΖΑ, όπως η αποχώρηση από την κυβέρνηση της ΔΗΜΑΡ το καλοκαίρι του 2013, μετά το μαύρο στην ΕΡΤ, καθώς αδυνατούσε να σηκώσει το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας απόφασης.

Τελευταία προϋπόθεση, μα καθόλου αμελητέα, αποτελεί η ύπαρξη ενός εσωτερικού μετώπου που συμφωνεί με την στρατηγική της έντασης, απέναντι σε μια κυβερνητική πλειοψηφία που δεν φαντάζει σταθερή. Εδώ μάλλον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο με τα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής να μην πολυκαταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Μόλις προχθές ο ευρωβουλευτής του κόμματός του Μίλτος Κύρκος υποστήριξε στον Ραδιόφωνο 24/7 ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να εξαντλήσει την τετραετία, ενώ ανάλογη θέση εξέφρασε και ο «γαλάζιος» Κωνσταντίνος Μίχαλος, χαρακτηρίζοντας πολιτικό έγκλημα τη συζήτηση για εκλογές «λίγο πριν η Ελλάδα κόψει το νήμα και βγει από τα μνημόνια».

Αν σε αυτά προσθέσουμε και την στρατηγική αποτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη να ζητάει σε κάθε ευκαιρία πρόωρες εκλογές –επιλογή που εγκαταλείφτηκε για λίγο έπειτα από πιέσεις στο εσωτερικό της ΝΔ-, τότε η επιλογή της Φώφης Γεννηματά ερμηνεύεται είτε ως παιδαριώδες λάθος, είτε ως κίνηση που σκοπό έχει τη συγκρότηση του εσωτερικού του Κινήματος Αλλαγής και όχι την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση.

Για να το καταλάβουμε όμως αυτό αντί για Γεννηματά πρέπει να διαβάσουμε Βενιζέλο. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξηγεί στην κυριακάτικη Καθημερινή –απαντώντας στο Νίκο Μαραντζίδη- γιατί είναι επικίνδυνο να θεωρηθεί πως «κανονικοποιείται» ο ΣΥΡΙΖΑ και να αντιμετωπίζεται ως ένα συστημικό κόμμα. Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Βενιζέλο ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ηττηθεί στρατηγικά πριν τις μετεκλογικές εξελίξεις, ενώ αν θεωρηθεί ότι «κανονικοποιείται» ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, τότε για το ΚΙΝΑΛ το ενδεχόμενο συνεργασίας αποτελεί σχεδόν μονόδρομο. Αυτή η αντίληψη –σημ. της κανονικοποίησης- κατά το Βενιζέλο και πάλι μπορεί να οδηγήσει «τη δημοκρατική φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση στην αναδρομική παραδοχή ότι η συσπείρωση υπέρ του «Ναι» ήταν το λιγότερο περιττή» και άρα να σπάσει το μέτωπο που συγκροτήθηκε το 2012 και έζησε το καλοκαίρι του 2015 την πιο «ένδοξη» στιγμή του.

Επομένως ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρεί ότι η αντιπαράθεση με το ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να μεταφερθεί εκτός από την οικονομία, στα πεδία των θεσμών, της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας. Με αυτή την αντίληψη φαίνεται όμως πως συμφωνεί και ο Νικήτας Κακλαμάνης που μιλώντας στην ΕΦΣΥΝ εξηγεί πως το τρίπτυχο της επιτυχίας για τη Νέα Δημοκρατία είναι η ενασχόληση με τα εθνικά ζητήματα, την καθημερινή ασφάλεια του πολίτη και την οικονομική ανάπτυξη. Μάλιστα ο βουλευτής της ΝΔ και εσχάτως σύμβολο ενότητας του κόμματος, εκτιμά πως το στοίχημα είναι να επιστρέψουν οι ψηφοφόροι που μεταξύ του 2009 και 2015 βρέθηκαν δεξιότερα της ΝΔ. «Σε αυτούς απευθύνω κάλεσμα, να επιστρέψουν στην ιδεολογική τους φύτρα» λέει ο Κακλαμάνης που θυμίζει ανάλογες προτροπές του Γιώργου Καρατζαφέρη και του Παναγιώτη Ψωμιάδη στο παρελθόν προς τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.

Άρα έχουμε ένα σχήμα ικανό να μας οδηγήσει σε εκλογές, που θεωρεί λαθρεπιβάτες της εξουσίας τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μη «κανονικούς» και άρα μη νομιμοποιημένους και με την αντιπαράθεση να πηγαίνει σε πεδία που ενισχύουν αυτή την άποψη. Στην οικονομία είναι κρατιστές και διώκουν την ιδιωτική πρωτοβουλία σε βαθμό που η αντιπαράθεση με επιχειρηματίες να θεωρείται πολιτική δίωξη. Στα εθνικά θέματα αναπαράγεται η άποψη της προδοτικής και εθνομηδενιστικής αριστεράς, στα ζητήματα ασφάλειας επικρατεί η άποψη ότι η κυβέρνηση συμπράττει με τρομοκράτες και απελευθερώνει ποινικούς, ενώ σε επίπεδο θεσμών θεωρείται πως βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την εκτροπή. Αυτή η ρετρό αντίληψη που επαναφέρει την μετεμφυλιακή άποψη για την αριστερά και το κέντρο, μπορεί να συσπειρώσει από τους ακροκεντρώους που μάχονται για την πολιτική τους επιβίωση, μέχρι τους ψηφοφόρους που καλεί σε «επαναπατρισμό» ο Νικήτας Κακλαμάνης.

Η υιοθέτηση αυτής της αντίληψης προς το ΣΥΡΙΖΑ είναι και η μόνη που ερμηνεύει την πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά. Πράγματι αυτή η στρατηγική οδηγεί στην κατάθεση αιτήματος για άμεση προσφυγή στις κάλπες και σε ακόμη περισσότερα, ενώ οδηγεί σε μέτωπο με τη Νέα Δημοκρατία, καθώς η όποια διαφωνία εντοπίζεται στο χρόνο των εκλογών, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τις τοποθετεί το Σεπτέμβρη. Είναι το μέτωπο του ΝΑΙ που έδωσε την εκλογική μάχη του δημοψηφίσματος και δεν απέσπασε και τις καλύτερες των κριτικών.

Κερδισμένος και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ που το βασικό του πλεονέκτημα εξακολουθούν να είναι οι αντίπαλοί του. Δε χρειάστηκε παρά ένα κλείσιμο του ματιού για να αποδώσει το φλερτ με τις «προοδευτικές» δυνάμεις που δεν αποσκοπούσε σε προγραμματική συμφωνία με το ΚΙΝ.ΑΛ, αλλά στη διάσπασή του και στη συζήτηση από μηδενική βάση μετά τις εκλογές. Μπράβο στη Φώφη Γεννηματά, που με παρότρυνση του Ευάγγελου Βενιζέλου το πήρε πάνω της και το πέτυχε!

Keywords
Τυχαία Θέματα