Οι αδερφοί Coen σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές τους

Όταν ανακοινώθηκε το ‘Ballad of Buster Scruggs’ ως κομμάτι του Διαγωνιστικού στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας πολλοί απορήσαμε. Δεν ξέραμε καν ότι θα ήταν ταινία, έχοντας αρχικά διαβάσει τα ρεπορτάζ προ μηνών που μιλούσαν για τη δημιουργία σειράς γουέστερν ανθολογίας των αδερφών Coen για το Netflix. Πρώτη δουλειά των Coen για τη μικρή οθόνη; Θα είχε σίγουρα ενδιαφέρον. Μετά όμως ήρθε η Βενετία, το ‘Buster Scruggs’ ξαφνικά ήταν ταινία,

και η οποία μάλιστα κέρδισε και το βραβείο Σεναρίου από την επιτροπή του Guillermo del Toro.

«Ήταν πάντα αναληθές αυτό», μου λέει ο Bill Heck, πρωταγωνιστής ενός εκ των καλύτερων τμημάτων της ταινίας (‘The Gal who Got Rattled’, μαζί με την Zoe Kazan). «Έτσι έλεγε το αρχικό ρεπορτάζ», μου εξηγεί, «ήταν κακή πληροφόρηση που κανείς δε μπήκε στον κόπο να διορθώσει. Πάντα ήταν γραμμένο σαν κινηματογραφικό σενάριο. Ήταν απλά κακό ρεπορτάζ. Επειδή ήταν ανθολογία και ήταν για το Netflix, απλώς πολλοί λανθασμένα υπέθεσαν πως θα ήταν σειρά».

Έχοντας ξεδιαλύνει αυτό το μυστήριο, η κουβέντα μας με τον Bill Heck περνά στη συνεργασία με τους Coen, με την εκτίμηση που τρέφει στο είδος του γουέστερν, στο πώς ο ρόλος του ανατρέπει το στερεότυπο του κλασικού καουμπόη. Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, όπου η ταινία των Coen προβάλλεται στο Φεστιβάλ του BFI. Εκτός από τον Heck, βρήκαμε άλλους δύο πρωταγωνιστές της πολυαναμενόμενης ταινίας, η οποία είναι πλέον διαθέσιμη για streaming μέσω της πλατφόρμας του Netflix.

Στο άλλο δωμάτιο, συναντάμε τον Tim Blake Nelson, μια από τις κατεξοχήν “Είναι Αυτός Ο Τύπος!” φιγούρα του αμερικάνικου σινεμά, ο οποίος έχει δουλέψει ξανά στο παρελθόν με τους Coen και τώρα επιστρέφει στη ‘Μπαλάντα’ στο ρόλο του τίτλου. Ο Buster Scruggs είναι ένας μοναχικός τροβαδούρος-πιστολέρο της Άγριας Δύσης που ανοίγει το φιλμ πρωταγωνιστώντας στην πρώτη από τις 6 ιστορίες. Μαζί του βρίσκουμε και τον Harry Melling, τον Dudley των ‘Harry Potter’ που τώρα μεγάλωσε και έφτασε να πρωταγωνιστεί σε φιλμ των Coen και του James Gray. Στη ‘Μπαλάντα’ παίζει στο γκροτέσκο τρίτο κεφάλαιο, ‘Meal Ticket’ έναν καλλιτέχνη δίχως άκρα τον οποίο περιφέρει ως θέαμα στη Δύση ο Liam Neeson.

Στις υπόλοιπες ιστορίες οι Coen εξερευνούν πολλές ακόμα πτυχές των αφηγήσεων της Άγριας Δύσης ως στοχασμούς πάνω στο τι σημαίνει ζωή και θάνατος- ανάμεσά τους, έχουμε τον James Franco στο ρόλο ενός ληστή τραπεζών που διαφεύγει της δικαιοσύνης, και τον Tom Waits ως ένα γερασμένο χρησοθήρα. Είναι μια απολαυστική συλλογή ιστοριών που διαθέτει κοενικές χροιές για όλα τα γούστα.

Εμείς μιλήσαμε με τρεις πρωταγωνιστές της βραβευμένης ανθολογίας για τη συνεργασία τους με τους Coen, τη σχέση τους με τη γουέστερν μυθολογία, και την επεισοδιακή πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας.

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΔΥΣΗΣ

BILL HECK: Με ενθουσίαζε το να παίζω τον καουμπόη. Μεγάλωστα στο Φοίνιξ, στην Αριζόνα, έρημος, ζούσα κοντά σε ένα πάρκο α λα Άγρια Δύση και ντυνόμουν Lone Ranger για τρία Χαλογουίν στη σειρά. Από νωρίς υπήρχε ένα μέρος στην καρδιά μου για αυτές τις ιστορίες.

Αλλά ο Billy δεν είναι ο παραδοσιακός καουμπόης ή τίποτα τέτοιο. Είναι μια αρκετά ευγενική ψυχή, με κάποιο τρόπο το ότι ενδιαφέρεται και νοιάζεται για ανθρώπους είναι ο τρόπος με τον οποίο επιβίωσε αυτό το σκληρό περιβάλλον, τα κατάφερε για να βοηθήσει άλλους να επιβιώσουν. Το δικό μας κεφάλαιο είναι οπωσδήποτε το πιο ευγενικό από όλα. Η θεματική της θνητότητας διατρέχει όλη την ταινία, υπάρχει πολύς θάνατος. Αλλά το νόημα δεν είναι ο θάνατος, το νόημα είναι πως θα πεθάνεις και πώς θα κινηθείς στον κόσμο πριν αυτό συμβεί. Κάθε κεφάλαιο αγγίζει διαφορετικούς τρόπους επιβίωσης ή διαφορετικούς τρόπους να είσαι γενναίος στο πρόσωπο μιας επικείμενης καταστροφής. Μου αρέσει που αυτή η ιστορία αναζητά έναν τρόπο επιβίωσης μέσα από το να είσαι ευγενής. Ένα θάρρος στο να είσαι απαλός. Μπορεί αυτό να είναι τρομακτικό αλλά είναι και ανταποδοτικό.

HARRY MELLING: Όταν έκανα οντισιόν είχα διαβάσει μόνο τη δική μου ιστορία, ήταν το μόνο υλικό που είδα, δεν είχα ιδέα τι θα ήταν όλη η ταινία. Ήταν μια πολύ σκοτεινή, πολύ περίεργη ιστορία, οπότε η μόνη μου παρόρμηση ήταν να μην παίζω κι εγώ σκοτεινά και περίεργα. Δουλειά μου ήταν να ερευνήσω όσο περισσότερο μπορούσα το χαρακτήρα και να πιάσω την γλώσσα του Joel και του Ethan όσο καλά γινόταν. Έπρεπε να τη μάθω πολύ καλά. Οπότε περπατούσα μόνος μου στο Λονδίνο μουρμουρίζοντας ατάκες στον εαυτό μου.

TIM BLAKE NELSON: Έπρεπε να μάθω όλες τις διεξιότητες που απαιτούσε ο ρόλος στο βαθμό που να μοιάζουν τα πάντα αβίαστα, δεύτερη φύση. Το όπλο έπρεπε να είναι επέκταση του χεριού μου, κάτι σαν έκτο δάχτυλο. Δεν ήξερα να παίζω κιθάρα και έπρεπε να μάθω, κάτι που δεν είναι εύκολο στην ηλικία μου, δεν έχω το μυαλό ενός νέου πια. Οπότε αυτά χρειάστηκαν μήνες και μήνες σκληρής προετοιμασίας κάθε μέρα. Γιατί πάνω από όλα δε θες να απογοητεύσεις τον Joel και τον Ethan. Όχι επειδή θα τιμωρηθείς αλλά απλά και μόνο επειδή είναι τόσο ευγενικοί και γενναιόδωροι. Είναι σαν πηγάδια ευπρέπειας και απλά δε θες να τους απογοητεύσεις.

ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΑΣΤ

HECK: Είναι φοβερό να έχεις το όνομα των Coen στο χαρτί της οντισιόν. Διάβασα για αυτούς και ένα μήνα μετά με ξανάφεραν να διαβάσω πάλι για το ρόλο μαζί με πολλές ηθοποιούς μεταξύ των οποίων και τη Zoe [Kazan]. Είχαμε περάσει φανταστικά δουλεύοντας μαζί στο θέατρο στο ‘Angels in America’, παίζαμε το αντρόγυνο.

Οπότε ανάμεσα σε εκείνο και στο ‘Buster Scruggs’ έχουμε δουλέψει μαζί πάνω σε κάποια από τα ωραιότερα δείγματα γλώσσας που υπάρχουν διαθέσιμα. [γελάει] Είχαμε έτοιμα τα θεμέλια εμπιστοσύνης και πίστης στην μέθοδο του άλλου και στο τι είχε καθένας μας να δώσει στη δημιουργική διαδικασία. Όταν έφτασα στο λόμπι του κτιρίου που είχαμε την δεύτερη οντισιόν μας και την είδα εκεί, ήταν μεγάλη ανακούφιση για μένα το ότι θα μπαίναμε σε αυτό το πολύ εκφοβιστικό δωμάτιο μαζί.

NELSON: Εγώ έπρεπε να ταξιδέψω μέχρι το Φεστιβάλ Βενετίας για να γνωρίσω τον Harry [γελάνε]. Αυτός είναι ο λόγος που πήγα κιόλας. Απογοητεύτηκα πολύ όταν είδα ότι είχε χέρια και πόδια. [γελάνε] Όχι, στα γυρίσματα δουλέψαμε λίγο παράλληλα μόνο με τον James Franco και με κάποια από τα παιδιά της τελευταίας ιστορίας.

Η ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

HECK: Ήμασταν στην πόλη και δειπνούσαμε όταν άρχισαν αστραπές και βροντές. Στην προβολή του ‘A Star is Born’ είχαν μείνει χωρίς ρεύμα για κάποια ώρα και δεν ξέραμε καν αν θα είχαμε την πρεμιέρα μας. Όταν ξεκίνησε ξανά η προβολή σηκωθήκαμε και πήραμε το θαλάσσιο ταξί και ταξιδέψαμε ανάμεσα στα νησιά της Βενετίας με τον ουρανό γεμάτο αστραπές. Ήταν κάτι αγρίως ρομαντικό εξαρχής. Και μετά φτάσαμε στην τεράστια αίθουσα.

NELSON: Όταν έκανα το ‘O Brother, Where Art Thou?’ με τους Coen το είδα πρώτη φορά στις Κάννες στη μεγάλη τους αίθουσα και όταν μάθαμε πως αυτή η ταινία θα παιζόταν στη Βενετία είπα πως δε θέλω να τη δω μέχρι τότε, πως ήθελα να τη δω όπως το ‘O Brother’, σε μια μεγάλη αίθουσα, στην Ευρώπη, όπου οι αδερφοί είναι πολύ αγαπητοί. Ήθελα αυτή να είναι η πρώτη μου εμπειρία με την ταινία.

Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ

HECK: Δεν γυρίζονταν πολλά γουέστερν όταν μεγάλωνα, τώρα επιστρέφουν για τα καλά. Και έτσι πρέπει, είναι συναρπαστικό είδος. Μεγάλωσα αγαπώντας την ιδέα της Άγριας Δύσης, αλλά δεν έχω τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις των Coen ή του Tim. Αγαπούσα πολλές ταινίες του είδους, το ‘Stagecoach’ εντυπώθηκε μέσα μου με ένα τρόπο. ‘3:10 to Yuma’ πολύ ιδιαίτερο, το ‘Unforgiven’. Και λάτρευα το σινεμά του Ford. Αλλά νιώθω πως είναι από αυτά τα πράγματα που μπορείς να βουτήξεις από οποιοδήποτε σημείο, αν πετύχεις ένα γουέστερν στην τηλεόραση μπορείς να βουτήξεις κατευθείαν, υπάρχουν πολλά γνώριμα στοιχεία, ξέρεις πού είσαι, αναζητάς τι καινούριο υπάρχει σε αυτό το περιβάλλον. Νομίζω είναι μια σπουδαία φόρμα, το σκηνικό είναι πάντα τόσο σημαντικός χαρακτήρας σε ένα γουέστερν, ένα ευρύ, επικό κομμάτι γης όπου είσαι μόνος ή με λιγοστούς άλλους ανθρώπους. Ένα άγρια επικίνδυνο και όμορφο περιβάλλον, όπου κάθε στιγμή προσπαθείς να επιβιώσεις. Είναι ένα απόσταγμα της ανθρώπινης εμπειρίας στα πιο στοιχειώδη της κομμάτια. Μπορείς να πεις κάθε ανθρώπινη ιστορία φτάνοντας στην καρδιά της υπόθεσης χωρίς πολλά τριγύρω στοιχεία. Είναι ένας φανταστικός σκελετός αφηγήσεων υπό αυτή την έννοια.

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ COEN

HECK: Είναι τόσο προετοιμασμένοι, πας στο σετ και έχουν φροντίσει κάθε πιθανή μεταβλητή εκτός του ποια θα είναι η ανθρώπινη εμπειρία όταν γυρίζεται η σκηνή. Δουλεύουν με το ίδιο συνεργείο για δεκαετίες και οι πάντες ξέρουν καλά τι κάνουν. Είναι ένα ασφαλές περιβάλλον, νιώθεις να σε φροντίζουν, μπορείς να παίξεις. Έχει ενδιαφέρον, η γλώσσα τους είναι τόσο ακριβής αλλά επιτρέπουν αρκετό εύρος ανάμεσα στις λέξεις. Ενδιαφέρονται πολύ για το τι έχεις να φέρεις, να δοκιμάσουν νέα πράγματα, να δώσουν επιπλέον λήψεις αν το ζητήσεις, να δώσουν ευγενικές προτροπές εδώ κι εκεί, να ακούσουν τι έχεις να πεις.

Συνειδητοποίησα κάπου στην πορεία πως καθώς είναι προετοιμασμένοι με τέτοια ακρίβεια, εσύ είσαι ένα ακόμα κομμάτι αυτής της προετοιμασίας. Δε σε φέρνουν ως άγνωστο στοιχείο, σε φέρνουν με ένα κάποιο βαθμό σιγουριάς, πως είσαι ένα στοιχείο που ανήκει εκεί. Μπορείς να κρατηθείς από αυτή την αυτοπεποίθηση για όσο μπορείς.

NELSON: Επειδή σκηνοθετώ κιόλας, νιώθω πως είμαι ζωγράφος τη μέρα αλλά μετά με προσκαλεί στο στούντιό του ο Ματίς και έτσι μαθαίνω πολύ περισσότερα πράγματα. Αυτό που κάνει τους αδερφούς να ξεχωρίζουν περισσότερο είναι αυτός ο σχεδόν αδύνατος συνδυασμός, το πόσο λεπτολόγοι είναι, η αυστηρότητα με την οποία ελέγχουν τα πάντα όσο αφορά το πώς θέλουν να μοιάζει η ταινία, τι είναι κάθε εικόνα, πώς ακούγεται η κάθε ατάκα, ποιος είναι ο ρυθμός του μοντάζ, σε βαθμό που δεν γυρίζουν καν master shots. Αλλά το συνδυάζουν αυτό με μια ελευθερία που επιτρέπουν στους ηθοποιούς, αισθάνεσαι πως δε θα έπρεπε να συμβαίνουν αυτά στο ίδιο σετ κι όμως συμβαίνει. Είσαι εντελώς απελευθερωμένος στην περιοχή σου και μπορείς να δοκιμάσεις ό,τι θες χωρίς το φόβο της αντίδρασης.

Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥΣ ΤΑΙΝΙΑ ΤΩΝ COEN

HECK: Το εύρος της φιλμογραφίας τους είναι τέτοιο που δε θα μπορούσα καν να ξεκινήσω να απαντώ. Το ‘Barton Fink’ ήταν η πρώτη τους ταινία που μου άλλαξε κάπως την ιδέα του τι μπορεί να είναι το σινεμά. Το ‘Hudsucker Proxy’ άγγιξε μια φανταστική, ανόητη περιοχή της καρδιάς μου, το αγαπώ. Όταν αρχίσαμε τα γυρίσματα, την πρώτη βδομάδα, έτυχε να παίζει το ‘Big Lebowski’ στην τηλεόραση και έκατσα και το είδα και σκεφτόμουν πόση σιγουριά νιώθω στα χέρια τους. Φυσικά, αυτοί οι τύποι ξέρουν απολύτως τι κάνουν, είναι ΤΟΣΟ καλοί και θα περάσουμε υπέροχα.

NELSON: Αυτό που με ισοπέδωσε όταν το πρωτοείδα και που επιστρέφω ξανά και ξανά είναι το ‘Miller’s Crossing’. Επειδή είναι τόσο φιλοσοφική η προσέγγιση της προδοσίας και της αφοσίωσης, αλλά με ευρύτερο τρόπο, τι πρέπει να κάνει κάποιος για να επιβιώσει σε αυτό τον κόσμο. Όταν ο Gabriel Byrne ισιώνει το καπέλο στο κεφάλι του και σηκώνει το βλέμμα του για να αντιμετωπίσει το μέλλον, νιώθω πως παρακολουθούμε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Για μένα τουλάχιστον. Αν ο Joel κι ο Ethan ήταν εδώ σε αυτό το δωμάτιο μαζί μας αυτή τη στιγμή και υπήρχε κάπου ένα όπλο, θα με σκότωναν. [γελάει] Αλλά δεν είναι εδώ!

HARRY MELLING: Για μένα το ‘O Brother’ και δεν το λέω λόγω του Tim! Το έβλεπα ως έφηβος και μου έδειξε ότι οι ταινίες μπορούν να είναι τόσο θαρραλέες, οι ερμηνείες μπορούν να είναι γεμάτες ρίσκο με τον πιο ευφυή τρόπο, η μουσική μπορεί να υποστηρίζει τα πάντα, η αφήγηση να έχει επικό χαρακτήρα. Μπορούν να ισχύουν όλα.

*Το ‘The Ballad of Buster Scruggs’ streamάρει ήδη στο Netflix.

Φωτογραφίες: Associated Press (από την πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Λονδίνου)