H Αντέλ Εξαρχόπουλος αποκαλύπτεται στο "Sex & Ψυχανάλυση"

Οι κριτικές της εβδομάδας:

*****

(“Sibyl”, Ζιστίν Τριέ, 1ω40λ)

Καστ: Βιρζινί Εφιρά, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Γκασπάρ Ουγιέλ, Σάντρα Ούλερ

Μια ψυχοθεραπίστρια που περνάει κρίση ταυτότητας, επαγγέλματος, και ύπαρξης γενικότερα, αποφασίζει να αφήσει τη δουλειά και να πιάσει το γράψιμο, το πρώτο της πάθος. Κρατά λίγους κι επίλεκτους ασθενείς, όμως βρίσκει τον εαυτό της να συναρπάζεται με την περίπτωση μιας νεαρής κοπέλας, της Μάργκο Βασίλης, η οποία θέλει να γίνει ηθοποιός. Στην κρίση ταυτότητας της Μάργκο, η Σίμπιλ βρίσκει κάτι μεταξύ έμπνευσης και αντικατοπτρισμού. Όλο και πιο εμμονικά, μπλέκεται στη ζωή της κοπέλας, προκαλώντας δικές της αναμνήσεις (ή μήπως επιθυμίες;) να έρθουν στην επιφάνεια.

Η ταινία που ολοκλήρωσε το διαγωνιστικό τμήμα του φετινού Φεστιβάλ Καννών είναι ένα φιλμ που φαινομενικά δεν ταιριάζει και τόσο φυσικά στο πρόγραμμα- είναι ανάλαφρη και φαινομενικά αρκετά πιο ισχνή. Χωρίς όμως να διεκδικεί δάφνες σοβαροφάνειας ή δυσπρόσιτου βάθους, η ψυχολογική δραμεντί της Τριέ είναι στην πραγματικότητα μια κρυφά φιλόδοξη κινηματογραφική άσκηση, έστω κι αν παραμένει αναπολογητικά απλοϊκή σε επίπεδο χαρακτήρων. Το παιχνίδι ανάμεσα στις κεντρικές φιγούρες σκιαγραφείται με ελαφρό άγγιγμα, και σε αυτό βοηθούν τόσο η Εξαρχόπουλος (που ταιριάζει τέλεια στο ρόλο της μπερδεμένης, αθώας-αλλά-όχι-και-πολύ ενζενί) όσο κυρίως η Εφιρά, μια ραγδαία ανερχόμενη πρωταγωνιστική παρουσία του γαλλόφωνου σινεμά, που μέσα σε λίγα χρόνια έχει εξελιχθεί σε ηθοποιό-λόγο να δεις μια ταινία. (Του χρόνου θα τη δούμε και στο νέο φιλμ του Πολ Βερχόφεν.)

Η Εφιρά ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της ιστορίας, την οποία η Ζιστίν Τριέ συνθέτει μέσα από διακριτικές θρίλερ πινελιές, σα να ήταν το πιο ανάλαφρο ψυχαναλυτικό θρίλερ του κόσμου. Είναι σεξουαλική, γεμάτη απορίες και αγωνία αλλά ταυτόχρονα ασκώντας πλήρη κυριαρχικό έλεγχο σε κάθε της περιοχή εντός του φιλμ, ακόμα κι όταν από τον χαρακτήρα της απαιτείται να είναι πλήρως χαμένη. Η ταινία απογειώνεται στην τρίτη πράξη, με την πανέμορφη φωτογραφία στο Στρομπόλι της Ιταλίας και τα ηφαίστεια να εκπροσωπούν μια εξίσου έντονη εσωτερική έκρηξη της ηρωίδας, και τη Σάντρα Ούλερ (στο ρόλο της σκηνοθέτη εντός του φιλμ) να φέρνει μια νότα απόλυτα κοντρολαρισμένου κωμικού πανικού. Το φιλμ τελικά δεν έχει κάτι σπουδαίο να καταθέσει όμως η Τριέ απολαμβάνει τον στυλιστικό της έλεγχο και το κάνει συνθέτοντας μια άσκηση είδους εξίσου απολαυστική και για τους θεατές.

*****

(“Carnal Knowledge”, Μάικ Νίκολς, 1ω38λ)

Σε επανέκδοση ένα από τα πιο τολμηρά φιλμ των ‘70s. Δύο νεαροί άντρες γνωρίζονται στο κολέγιο της δεκαετία του ‘40 και συνεχίζουν να είναι φίλοι για χρόνια και δεκαετίες, αναπτύσσοντας δικές τους διακριτές ματιές πάνω στο σεξ και τις γυναίκες. Καθώς είναι μεταξύ τους τελείως διαφορετικοί, το φιλμ του Μάικ Νίκολς εξερευνά τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους το αντρικό βλέμμα επεκτείνεται κατά τη σεξουαλική απελευθέρωση της Δύσης.

Δραμεντί γραμμένη από τον Τζουλς Φάιφερ αρχικά ως θεατρικό έργο, αποκτά από τον Νίκολς μια ορεξάτη και περιπετειώδη διαλογική δομή, έστω κι αν σε θεματικό επίπεδο μοιάζει αρκετά αβέβαιη για την ψυχοσύνθεση των ηρώων της. Όχι ακριβώς παρωχημένη (δύσκολο να περιγράψεις έτσι κάτι τόσο τολμηρό και μονομανές) όσο ψυχογραφικά αμήχανη, παραμένει ωστόσο μια ταινία που μόνο στη διάρκεια των αμερικάνικων ‘70s θα μπορούσε να έχει γυριστεί, με μια δυνατή κεντρική ερμηνεία από τον Τζακ Νίκολασον και αξέχαστη παρουσία της Αν-Μάργκαρετ, κι επιπλέον ένα ακόμα κεφάλαιο στην διαμέσου των δεκαετιών εξερεύνηση των σεξουαλικών δυναμικών από τον σκηνοθέτη Μάικ Νίκολς (“Ο Πρωτάρης”, “Εργαζόμενο Κορίτσι”, “Closer”, “Ποιος Φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;”).

Ποια Νομίζεις Ότι Είμαι (“Celle Que Vous Croyez”, Σαφί Νεμπού, 1ω41λ). Χωρισμένη καθηγήτρια πανεπιστημίου φτιάχνει ψεύτικο προφίλ στο facebook για να εμφανίζεται ως 20χρονη και να πλησιάσει έτσι τον πρώην εραστή της. Δραματικό γαλλικό φιλμ με τη Ζιλιέτ Μπινός.

Η Ληστεία της Μαφίας (“Vault”, Τομ ΝτεΝούτσι, 1ω39λ). Heist movie για το σχέδιο ομάδας κακοποιών που επιχειρούν να κλέψουν 30 εκατομμύρια από τη μαφία, στο Ρόουντ Άιλαντ του 1975.

Polaroid (Λαρς Κλέβμπεργκ, 1ω28λ). Όποιος φωτογραφίζεται με την πολαρόιντ φωτογραφική μηχανή μιας έφηβης, καταλήγει νεκρός. Ταινία τρόμου της σειράς.

Μια ταινία που ήδη παιζόταν στις αίθουσες και αξίζει να δεις αν την έχασες.

*****

(“The Lady Vanishes”, Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1ω36λ)

Μια νεαρή κοσμική αγγλίδα ταξιδεύει με τρένο στην ανατολική Ευρώπη αλλά όταν στη διάρκεια του ταξιδιού εξαφανιστεί, όλοι οι συνταξιδιώτες αρνούνται ότι υπήρξε ποτέ. Σε επανέκδοση η προτελευταία ταινία του Χίτσκοκ στη Μεγάλη Βρετανία, ένα απολαυστικό θρίλερ με σαφέστατα και γεμάτα αυτοπεποίθηση χιουμοριστικά στοιχεία. Ο Χίτσκοκ ξέρει πώς να μοιράσει το χρόνο σε χαρακτήρες και καταστάσεις παραδίδοντας ένα πρώιμο σεμινάριο ρυθμικής κινηματογράφησης, όπου λέξεις, μανερισμοί και μουσική συνεισφέρουν στην επικοινωνία και στην αφήγηση. Mια από τις πιο διασκεδαστικές προπολεμικές δουλειές του μεγάλου δημιουργού.