Ο Αλέξης Γεωργούλης στο zarpanews.gr: «Το Ευρωκοινοβούλιο είναι ο κόσμος» – Η ζωή στις Βρυξέλλες, η δυσλεξία και πώς έκανε τον φόβο του «πυξίδα» | Video

| Video

Το θέμα της δυσλεξίας και της ισότιμης πρόσβασης των δυσλεκτικών ατόμων στην εργασία, ανοίγει για πρώτη φορά σε θεσμικό επίπεδο στην Ε.Ε. και μάλιστα με πρωτοβουλία του Έλληνα ευρωβουλευτή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Αλέξη Γεωργούλη. Το zarpanews.gr συνάντησε τον αγαπημένο Έλληνα ηθοποιό στο περιθώριο των εργασιών του Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου για την Δυσλεξία που έγινε την Πέμπτη στις Βρυξέλλες. Μας υποδέχτηκε μέσα στο «δεύτερο σπίτι» του, το  Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου

έχει μετακομίσει μετά την εκλογή του το 2019 και μιλήσαμε για την Ευρώπη, για τον πολιτισμό και για την δυσλεξία του που από «φόβος» μετατράπηκε σε «πυξίδα» για την ζωή και την δουλειά του.

Ερ. Από την σύντομη περιήγησή μας εδώ, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μια φοβερή γραφειοκρατία (επιτροπές – υποεπιτροπές – τροπολογίες -ψηφοφορίες) που εξηγεί γιατί ο πολίτης εισπράττει την αίσθηση των αργών αντανακλαστικών.

Απ. Ναι, η εξήγηση για την γραφειοκρατία είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλά επίπεδα ελέγ, ώστε να φιλτράρεται και να ελέγχεται η πληροφορία ώστε όταν φτάσουμε στην ψηφοφορία, να είμαστε σίγουροι -όσο το δυνατόν με περισσότερη ασφάλεια- ότι αυτό είναι 100% το καλύτερο που μπορεί να συμβεί.

Ερ. Εδώ παίρνονται αποφάσεις που επηρεάζουν την ζωή μας πλέον σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό οι Ευρωπαίοι;

Απ. Όχι. Μάλιστα, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες -και όχι μόνο σε απομακρυσμένα κράτη όπως η Ελλάδα και η Κύπρος- δεν έχουν αίσθηση, δεν κατανοούν τι ακριβώς γίνεται εδώ, τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τους Ευρωπαίους.

Ερ. Δηλαδή το ίδιο ισχύει  και για Βέλγους, Ολλανδούς, Γάλλους που είναι στην «καρδιά» της Ε.Ε;

Απ. Ναι, δεν έχουν αίσθηση του τι ακριβώς γίνεται. Είναι ένα Ευρωπαϊκό φαινόμενο. Η δική μου άποψη είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα κράτη – μέλη εξακολουθούν να κρατούν ένα μεγαλύτερο κομμάτι της εξουσίας μέσα στην χώρα και συνεπώς η Ε.Ε δεν επιβάλλεται τόσο σθεναρά κι έτσι ο Ευρωπαίος πολίτης που δεν βλέπει πόσο έντονα έχει σχέση με τον πυρήνα – με τους θεσμούς- αλλά  αντιλαμβάνεται πιο άμεσα την σχέση με την δική του Κυβέρνηση.

Ερ. Κι εσύ ο ίδιος διαπίστωσες νωρίτερα στη διάρκεια της παρουσίασης ότι παραμένει ζητούμενο της Ε.Ε. η πολιτική ενοποίηση.

Απ. Ναι, η Ευρωπαϊκή Ένωση ουσιαστικά δεν έχει ολοκληρώσει την ένωσή της. Και είναι λογικό αυτό να συμβαίνει γιατί δεν είναι πολλά τα χρόνια που λειτουργεί σαν ένωση. Όταν ξαφνικά 27 κράτη, θέλουν να γίνουν ένα κράτος, είναι πολύ δύσκολο γιατί πρέπει να δώσουν εξουσία σε ένα άλλο όργανο. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο  βήμα -βήμα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο, το κτήριο, πλησιάζοντάς το, το βλέπουμε σαν να είναι ημιτελές. Άλλα κτήρια έχουν τρεις ορόφους, άλλα 14, άλλα 7. Ο αρχιτέκτονας που το σχεδίασε είπε ότι επίτηδες έχει γίνει έτσι για να συμβολίζει την μη ολοκληρωμένη ένωση.

Ερ. Σίγουρα από συμβολισμούς καλά πάμε. Στην καθημερινότητά μας όμως, βλέπουμε ότι κάποιες χώρες, με κυριότερη την Γερμανία, έχουν έναν πάρα πολύ ισχυροποιημένο ρόλο και οι μικροί ισοπεδώνονται.

Απ.Στο Ευρωκοινοβούλιο δεν φαντάζει έτσι. Δηλαδή  οι μικροί δεν ισοπεδώνονται. Βέβαια, οι μεγαλύτερες χώρες, η Γερμανία ας πούμε, έχει 80 εκ. πληθυσμό, σημαίνει ότι θα έχει περισσότερους ευρωβουλευτές αλλά αναλογικά με τον πληθυσμό οι μικρές χώρες έχουν μεγαλύτερη εκπροσώπηση για να μπορέσουν να βοηθηθούν κι αυτές και να μπορέσουν να ακουστούν όλες οι απόψεις. Στο Ευρωκοινοβούλιο όλες οι απόψεις ακούγονται. Από ΄κει και πέρα, έχει να κάνει με το πόσο δραστήριος είναι ένας ευρωβουλευτής για να μπορέσει να κάνει το λομπάρισμά του μέσα στους χώρους του Ευρωκοινοβουλίου. Το lobbying δεν θεωρείται κακό εδώ στο Βέλγιο. Όσο πιο δραστήριος είναι ένας ευρωβουλευτής, τόσο θα καταφέρει να περάσει τα θέματά του και να πείσει τους άλλους ευρωβουλευτές.

Για παράδειγμα, εγώ είμαι από την Ελλάδα, από μια μικρή χώρα με μόλις 21 ευρωβουλευτές και από την μικρότερη πολιτική ομάδα του ευρωκοινοβουλίου -με μόνο 39 βουλευτές σε σχέση με 178 στο Ε.Λ.Κ-. Παρόλα αυτά, μαζί με έναν Γερμανό, δημιουργήσαμε μία ομάδα φιλίας για τον πολιτισμό, όπου μαζέψαμε 28 ευρωβουλευτές και εκεί γίνεται η ζύμωση των απόψεων -αυτό που λέμε το λομπάρισμα- και καταθέτουμε τις οπτικές μας γωνίες, τα επιχειρήματά μας και στο τέλος καταλήγουμε να έχουμε μια κοινή πορεία.

Στον πολιτισμό βέβαια οι συναινέσεις, είναι πιο εύκολες. Και ειδικά εμένα που τους μεταφέρω από πρώτο χέρι τι συμβαίνει, με ακούνε με μια πιο κοντινή προσοχή.

Μέσα στο CCMG έχουμε εκπροσώπηση από όλα τα κόμματα κι έτσι ένας ευρωβουλευτής για παράδειγμα από το ΕΛΚ, στη συνέχεια, πηγαίνει στην δική του ομάδα και μεταφέρει το περιεχόμενο της τροπολογίας.

Και γι’ αυτό έχουμε μεγάλη επιτυχία στις τροπολογίες που έχουμε κατεβάσει.

Ερ. Πετύχατε πρόσφατα με δική σας πρωτοβουλία να ενταχθεί οι πολιτισμός στο Ταμείο Ανάκαμψης με ποσοστό έστω 2% ενώ αρχικά είχε παραλειφθεί εντελώς.

Απ. Αυτό ξεκίνησε μέσα από την ομάδα φιλίας πολιτιστικών δημιουργών. Αρχικά ήταν μια ανησυχία ως προς το τι γίνεται με το Ταμείο Ανάκαμψης, διότι δεν υπήρχε αναφορά και σε δεύτερη φάση, τί μπορούμε εμείς να κάνουμε.

Ξεκινήσαμε διεκδικώντας ένα 7%, γνωρίζοντας ότι είναι εξωφρενικό το νούμερο αλλά καταφέραμε να ανοίξει η συζήτηση για το θέμα και στο τέλος καταφέραμε να πάρουμε το 2% που ήταν μια μεγάλη νίκη.

Ερ. Το θέμα όμως είναι τι κάνει από ΄κει και πέρα το κάθε κράτος μέλος και συγκεκριμένα η Ελλάδα και κατά πόσο συμμορφώνεται με αυτό.

Απ. Στον πολιτισμό όπως και στην εκπαίδευση, η Ε.Ε. δεν μπορεί να επιβληθεί στα κράτη με οδηγίες. Δηλαδή ό,τι αποφάσεις παίρνει το Ευρωκοινοβούλιο και η Κομισιόν, δεν είναι δεσμευτικές. Δηλαδή με έναν τρόπο, η Ε.Ε. προτείνει και είναι στην δικαιοδοσία του κράτους αν θα υϊοθετήσει ή όχι την πρόταση. Αυτό δεν είναι λίγο, είναι πολύ σημαντικό. Γιατί όταν υπάρχει αυτή η πρόταση από την Ε.Ε. από τους θεσμούς, δεν μπορεί κάποιος να πει έτσι απλά ότι το αγνοώ. Πρέπει να το λάβει πολύ σοβαρά υπόψη του.  Πέρα από αυτό, εμείς για το συγκεκριμένο θέμα, έχουμε στείλει επιστολές στους Πρωθυπουργούς των χωρών, στους Υπουργούς και το υπογραμμίζουμε για να γνωρίζουν ότι αυτό έχει ψηφιστεί στην Ευρώπη. Αυτό αποτελεί μια έξτρα πίεση. Κι έπειτα είναι ένας μοχλός πίεσης που δίνουμε σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη ώστε να μπορεί μέσα στην χώρα του, μέσα από τα σωματεία από τους φορείς μέσα από την κοινωνία των πολιτών, να διεκδικήσει από την Κυβέρνηση ώστε ο πολιστιμός να μπορέσει να πάρει αυτό που του αξίζει.

Ερ. Γνωρίζει ο κόσμος πώς να διεκδικήσει;

Απ. Εδώ ερχόμαστε σε αυτό που συζητούσαμε προηγουμένως, ότι ο πολίτης δεν έχει καθημερινή επαφή ώστε να μπορέσει να καταλάβει τι γίνεται στην Ευρώπη και τι μπορεί να κάνει η Ευρώπη γι’ αυτόν. Πασχίζουμε και με αυτό το θέμα. Γι’ αυτό κοιτώ από την θέση την οποία εγώ βρίσκομαι να προσπαθώ να ενημερώσω τον κόσμο ότι αυτός είναι το Ευρωκοινοβούλιο. Δεν είναι τυχαίο ότι ψηφίζουμε ανθρώπους από την δική μας την χώρα να είναι εκεί. Η Ευρώπη ανήκει στους πολίτες, δεν ανήκει σε κανέναν άλλον.

Ερ. Συζητήσαμε για τον πολιτισμό, ένα κομμάτι που είναι η φύση σου και βλέπουμε ότι είσαι πάρα πολύ ενεργός πάνω σε αυτό. Μια δεύτερη φύση σου όμως είναι και η δυσλεξία και αυτός είναι ο λόγος που βρισκόμαστε σήμερα εδώ.

Απ. Σωστά. Πρόκειται για το πανευρωπαϊκό συμβούλιο δυσλεξίας, μια πρωτοβουλία η οποία ξεκίνησε από το γραφείο μου και από τον Ευρωπαϊκό οργανισμό δυσλεξίας. Καταφέραμε για πρώτη φορά στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να υπάρξει σε τέτοιο επίπεδο αναφορά πάνω στην δυσλεξία ώστε να μπορέσει να γίνει αυτό το συνέδριο μέσα στους χώρους του Ευρωκοινοβουλίου. Είναι πολύ σημαντικό να συμβαίνει αυτό εδώ μέσα, γιατί έτσι μπορούμε και ακουγόμαστε πιο δυνατά στους ανθρώπους που πρέπει και να ακούσουν και να μεριμνήσουν για τις ανάλογες πολιτικές στο κομμάτι της δυσλεξίας.

Είναι ένα θέμα που με αφορά και άμεσα αλλά και ως πολίτη που βλέπω αυτού του είδους την αδικία. Είμαι κι εγώ δυσλεκτικός. Είχα την τύχη ή την ατυχία να το ανακαλύψω πολύ μετά. Στο δεύτερο έτος όταν ήμουν στο Πολυτεχνείο έμαθα τι είναι η δυσλεξία και συνειδητοποίησα ότι είμαι δυσλεκτικός. Στα χρόνια που ήμουν εγώ μαθητής ούτε οι καθηγητές δεν ήξεραν τι είναι. Τώρα είναι διαφορετικά τα πράγματα, έχουν γίνει βήματα αλλά δεν είναι αρκετά και δεν ικανά να φέρουν σημαντική αλλαγή.

Και να πούμε κιόλας ότι ένα από τα πολύ σημαντικά, είναι ο ψυχολογικός αντίκτυπος. Ή να κάνεις bullying ή να τον χλευάσεις. Κλειδώνεσαι, δεν μπορείς να εκφραστείς και τουλάχιστον από την δική μου εμπειρία, όταν η ψυχολογία δεν είναι καλή, τότε η δυσλεξία πολλαπλασιάζεται, γίνεται ξαφνικά ένα τείχος απροσπέλαστο.

Ερ. Τι επιδιώκετε μέσα από το σημερινό συνέδριο;

Απ. Το ζητούμενο είναι να προχωρήσει η δικτύωση των φορέων ώστε να δημιουργήσουμε ένα πανευρωπαϊκό θέμα. Να αναζητηθεί το awereness. Πρέπει να δρομολογηθούν αλλαγές από την κορυφή προς τα κάτω σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Ερ. Πώς βίωσες εσύ την δυσλεξία;

Απ. Όταν κάποιος συναναστρέφεται με ένα δυσλεκτικό, είτε το γνωρίζει ότι είναι δυσλεκτικός, είτε έχει, υπάρχει ένα υφέρπον bullying.

Εγώ ως παιδί βρήκα το καταφύγιό μου στα μαθηματικά. παρότι είχα πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις ανθρωπιστικές σπουδές, για τα καλλιτεχνικά, θα ήθελα πολύ να μαθαίνω ιστορία της τέχνης όμως ο τρόπος που γίνεται το μάθημα στα σχολεία, δεν εξασφαλίζει ισότιμες ευκαιρίες, είναι το αντίθετό από αυτό που λέμε σήμερα συμπερίληψη.

Έτσι βρήκα καταφύγιο στα μαθηματικά. Γιατί εκεί ναι μεν εγώ ως δυσλεκτικός μπορεί να έκανα 10 λεπτά να διαβάσω την εκφώνηση που οι άλλοι έκαναν 30 δευτερόλεπτα, όμως έκανα άλλα 10 λεπτά να λύσω την άσκηση που οι άλλοι έκαναν 20.

Έτσι κατέληξα στο Πολυτεχνείο. Οι φόβοι μας είναι η πυξίδα μας. Δεν πρέπει ο φόβος να μας περιορίσει, πρέπει να μας οδηγήσει.

Ερ. Παρότι δεν μας ανοίγεις τα χαρτιά σου, βλέπουμε έναν Αλέξη Γεωργούλη πολύ δραστήριο στην Ευρωβουλή. Θα είσαι εκ νέου υποψήφιος;

Απ. Αυτό είναι κάτι που δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, δεν υπάρχει σαν χαρτί πάνω στο τραπέζι. Έχουμε δύο χρόνια ακόμα μπροστά μας και δεν θα ήθελα να επηρεάσω με αυτήν την απόφαση  τα πράγματα που γίνονται και θα γίνουν αυτά τα δύο χρόνια.

zarpanews.gr – Φανή Νικηφοράκη

The post Ο Αλέξης Γεωργούλης στο zarpanews.gr: «Το Ευρωκοινοβούλιο είναι ο κόσμος» – Η ζωή στις Βρυξέλλες, η δυσλεξία και πώς έκανε τον φόβο του «πυξίδα» | Video appeared first on zarpanews.gr.