Κόμματα και συνδικάτα μπορούν να ρίξουν τον Τσίπρα αλλά δεν θέλουν…

Στην κυβερνητική πλειοψηφία ομιλούσαν περί ρήτρας χρέους ως πρϋπόθεση ψήφισης των μέτρων. Το χρέος δεν έχει εισέτι ρυθμιστεί, όμως οι 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα ψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο. Ακόμη και όσοι -όπως οι πρώην υπουργοί Φίλης, Δρίτσας, Χριστοδουλοπούλου, Ξυδάκης και άλλοι βουλευτές- ασκήσουν σκληρή

κριτική στη Βουλή δεν πρόκειται να πάρουν την ευθύνη να ρίξουν την κυβέρνηση, να διασπάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να προκαλέσουν ευρύτερη πολιτική αναστάτωση, ενδεχομένως και αποσταθεροποίηση.

Το Μαξίμου εκείνο που φοβάται δεν είναι μήπως υπάρξουν διαρροές από την κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά κάποιο τυχαίο γεγονός σε κάποια κινητοποίηση (όπως αυτή που είναι προγραμματισμένη για σήμερα -παραμονή της ψήφισης των μέτρων) που μπορεί να …βάλει φωτιά στον κάμπο.

Για σκεφτείτε πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η εικόνα, αν: πρώτον, αντί για σήμερα, Τετάρτη (17/5), τα κόμματα, οι συλλογικότητες, οι κοινωνικοί φορείς και τα συνδικάτα διαδηλώσουν αύριο, Πέμπτη (18/5) και δεύτερον, οι διαδηλωτές περικυκλώσουν, με ανθρώπινες αλυσίδες, τη Βουλή μην επιτρέποντας στους βουλευτές να προσέλθουν στη συζήτηση και την ψήφιση των μέτρων.

Αν δηλαδή κάνουν ότι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Φεβρουάριο 2012, τότε που χτυπήθηκε από τα ΜΑΤ ο Μανώλης Γλέζος. Στην περίπτωση αυτή τι θα γίνονταν; Θα εδίδετο εντολή να χτυπηθούν οι διαδηλωτές; Θα έβαζαν τους βουλευτές στο κτίριο από το πάρκο ή από το υπόγειο πάρκινγκ για να ψηφίσουν; Νομίζω πως αν τα συνδικάτα και τα κόμματα ήθελαν όντως να αποτρέψουν τα μέτρα θα μπορούσαν να το πράξουν.

Ευτυχώς, για τον πρωθυπουργό, τέτοιο πρόβλημα δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει. Αυτής της μορφής οι κινητοποιήσεις δεν συμβαδίζουν με τον πολιτικό καθωσπρεπισμό της Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τις δυνάμεις για να το κάνει, ενώ το ΚΚΕ, το μόνο που έχει τη δύναμη, προτιμά να παραμείνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου το ίδιο να επωφελείται από τη συνεχή φθορά που επιφέρει η διακυβέρνηση στους «εξωμότες της αριστεράς».

Η λελογισμένη αντιπολίτευση και όχι αυτή του «πεζοδρομίου» είναι και ο λόγος που επιτρέπει στον πρωθυπουργό να επαίρεται ότι δεν υπάρχει έντονη κοινωνική διαμαρτυρία. Γνωρίζει ότι οι άλλοι δεν πρόκειται, για το προβλεπτό τουλάχιστον μέλλον, να μιμηθούν τις αντιπολιτευτικές πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, που μπορεί όντως να κάνει φασαρία, μόνον περιορισμένη κοινωνική και πολιτική δυσαρέσκεια μπορεί να απορροφήσει, ενώ, λόγω και των «μπαχαλάκηδων» είναι ευπίφορη σε συκοφαντία.

Μπορεί να μην έχει πρόβλημα από διαδηλωτές, έχει όμως μεγάλο πρόβλημα, και το γνωρίζουν όλοι στην κυβέρνηση, από την απογοήτευση και την αγανάκτηση των ελεύθερων επαγγελματιών, των συνταξιούχων, των αγροτών από τις περικοπές και την υπερφορολόγηση. Μπορεί να μην κατεβαίνουν στους δρόμους, αλλά το πιθανότερο είναι πως θα περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες για να τον τιμωρήσουν.

Μάλιστα το πρόβλημα μπορεί να γίνει μεγαλύτερο αν μετά τους συνταξιούχους κοπεί και η προσωπική διαφορά στα μισθολόγια των δημοσίων υπαλλήλων, όπως λέγεται ότι προωθεί στο παρασκήνιο ο Πωλ Τόμσεν. Εάν αυτό συμβεί δεν αποκλείεται να είναι και η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της δυσαρέσκειας».

Σε κάθε πάντως περίπτωση η κυβέρνηση, μετά και την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα μπροστά της. Είναι η ΔΕΗ, τα λιμάνια, άλλες αποκρατικοποιήσεις, η απελευθέρωση επαγγελμάτων που θα συντηρούν τις συνθήκες σύγκρουσης με κοινωνικές ομάδες και θα πυροδοτούν εντάσεις σε χώρους και πόλεις όπου θα γίνονται αποκρατικοποιήσεις και άλλες μνημονιακές παρεμβάσεις…

Γράφει ο Νίκος Φελέκης