Καρκίνος παιδικής ηλικίας: Οι περιπτώσεις στην Κρήτη και οι πιο συχνές μορφές – Οι ψυχολογικές συνέπειες στα παιδιά και στην οικογένεια

Η 15η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Για τον δύσκολο αυτό αγώνα των παιδιών, αλλά και της οικογένειάς τους, μίλησε η Ευτυχία Στειακάκη, διευθύντρια κλινικής αιματολογίας-ογκολογίας παίδων του ΠΑΓΝΗ, στο Zarpa Radio 89,6 και την Ανδρονίκη Κοκοτσάκη.

Πόσο σημαντική είναι η ενημέρωση πάνω σε αυτή τη νόσο

«Η ενημέρωση θα πρέπει να είναι καθημερινή. Αυτό προσπαθούμε τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερα την

ημέρα αυτή, θέλουμε να θυμίσουμε, ότι ο καρκίνος είναι σχετικά σπάνια νόσος στα παιδιά, αλλά υπάρχει. Είναι απειλητική νόσος, η οποία όμως χρειάζεται αντιμετώπιση από εξειδικευμένο προσωπικό, σε ειδικά κέντρα και που οι πιθανότητες ίασης είναι πολύ υψηλές. Αυτό δε σημαίνει, ότι η μάχη δεν είναι δύσκολη και υπάρχουν περιπτώσεις, 1 στα 10 παιδιά τουλάχιστον, που δεν θα τα καταφέρουν. Πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας, εμείς που εμπλεκόμαστε με το θέμα και ειδικά οι οικογένειες που παλεύουν για τις ζωές των παιδιών τους. Κανένα παιδί δε μπορεί να θεραπευτεί με επιτυχία, αν δεν έχουμε καθημερινή δυνατότητα υποστήριξης».

Το ποσοστό του καρκίνου σε αυτές τις ηλικίες

«Ευτυχώς το ποσοστό είναι μικρό. Τα νούμερα τα χρησιμοποιούμε για να έχει ο κόσμος μια εικόνα στο μυαλό του. Είναι ένας τρόπος για να επικοινωνούμε και να καταλαβαίνουμε το βαθμό του προβλήματος. Η συχνότητα του καρκίνου στην παιδική ηλικία είναι κάτω από το 1% , καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής. Είναι ένα πρόβλημα όμως, που όταν αφορά ένα παιδί, αφορά τη ζωή και τη δομή ολόκληρης της οικογένειας. Αφορά ένα πλάσμα που είναι το μέλλον».

Οι περιπτώσεις που έχουμε ετησίως στην Κρήτη

«Έχουμε περίπου 15. Βεβαίως, κάθε χρόνο τα νούμερα αλλάζουν. Υπάρχουν χρονιές με 12 περιπτώσεις, αλλά και χρονιές με 17-18. Κατά πλειοψηφία έχουμε 15 νέες περιπτώσεις κάθε έτος, με διάφορες μορφές καρκίνου, από 6 μήνες έως 2 χρόνια. Έχουμε καθημερινά περίπου 40 παιδιά, τα οποία αντιμετωπίζονται σε παρόντα χρόνο στην κλινική μας».

Οι συχνότερες μορφές καρκίνου στα παιδιά

«Η πιο συχνή μορφή καρκίνου στα παιδιά είναι η λευχαιμία. Η οξεία λευχαιμία και κάποιες συγκεκριμένες υποκατηγορίες της. Μετά ακολουθούν οι όγκοι εγκεφάλου, τα λεμφώματα και κάποιες άλλες μορφές. Το καλό με την υψηλή συχνότητα της οξείας λευχαιμίας είναι, ότι είναι η μορφή που έχει και τα καλύτερα ποσοστά ίασης, πάνω από 80% στις περισσότερες περιπτώσεις. Βέβαια, δεν ξεχνάμε ότι υπάρχουν κι άλλες μορφές καρκίνου που τα ποσοστά είναι πολύ χαμηλότερα, για κάποια νεοπλάσματα είναι και κάτω από 50%, κι εκεί δυστυχώς ξέρουμε από την αρχή, ότι ο αγώνας είναι λίγο άνισος.

Στο σύνολό τους όλες οι μορφές καρκίνου είναι επιθετικές για τα παιδιά ή τουλάχιστον στην πλειονότητά τους, πάνω από το 95%, είναι επιθετικές. Δεν έχουμε δηλαδή κάποιες μορφές στα παιδιά, όπως στους ενήλικες, που μπορεί να είναι λιγότερο επιθετικές και να μπορούν να αντιμετωπιστούν με μία βάση χρονιότητας, προκειμένου να είναι σε μια καλή κατάσταση. Δεν υπάρχουν δυστυχώς τέτοια νεοπλάσματα στα παιδιά. Ή θεραπεύεται το παιδί από αυτό, ή χάνεται. Άρα έχουμε επιθετικά νεοπλάσματα, τα οποία οφείλουμε και τα αντιμετωπίζουμε με επιθετικά “όπλα”.

Τι χρειαζόμαστε όμως περισσότερο για να αντιμετωπίσουμε τον καρκίνο;

«Οι γνώσεις, το προσωπικό και τα νοσοκομεία δε φτάνουν. Αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη είναι το αίμα, τα αιμοπετάλια και τον μυελό των οστών. Δε μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Δε μπορούμε να εξασφαλίσουμε τίποτα με κανένα τρόπο, χωρίς το πολύτιμο αγαθό, αυτό της εθελοντικής αιμοδοσίας. Χρειαζόμαστε την συμβολή του κόσμου. Το διάστημα των 6 μηνών έως και 2 ετών, που χρειάζονται την βοήθειά μας τα παιδιά, λαμβάνουν μεταγγίσεις αίματος σχεδόν 2 φορές την εβδομάδα, αιμοπετάλια σχεδόν κάθε μέρα και οι ανάγκες είναι τεράστιες.

Προληπτικές εξετάσεις στα παιδιά

«Η πλειονότητα των μορφών καρκίνου στα παιδιά, περίπου το 90%, δεν σχετίζεται με κάποια αιτία και δεν μπορούμε με κάποιο προληπτικό τεστ να το προλάβουμε ή να το διαπιστώσουμε νωρίτερα. Το 10% των περιπτώσεων αφορά κάποια γενετικά σύνδρομα, που μπορεί να υπάρχουν σε κάποια παιδιά και γνωρίζοντας τα σύνδρομα αυτά, ξέρουμε ότι υπάρχει αυξημένη επίπτωση μορφών καρκίνου. Έτσι, υπάρχει ειδικός τρόπος παρακολούθησης, αλλά και κάποιες δοκιμασίες ανά έτος, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για προληπτικό λόγο.

Σε αυτό που βασιζόμαστε είναι ότι με την εμφάνιση κάποιων συμπτωμάτων, πρέπει να γίνει παραπομπή για συγκεκριμένη διερεύνηση. Δεν χρειάζεται όμως οι γονείς να ζουν καθημερινά με την αγωνία, ότι το παιδί τους μπορεί να έχει καρκίνο. Θα πρέπει να απευθύνονται στον θεράποντα γιατρό, στον παιδίατρο, για να μπορέσει να κρίνει ο ίδιος, αν κάποια από τα συμπτώματα του παιδιού είναι ύποπτα, για να το παραπέμψει σε ανάλογες εξετάσεις».

Οι ψυχολογικές συνέπειες της νόσου στα παιδιά και την οικογένεια

«Δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς, πόσο διαταράσσονται οι δομές στην οικογένεια. Αν η οικογένεια έχει προβλήματα από την αρχή, τότε εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο. Ευτυχώς, τις περισσότερες φορές μας εκπλήσσει θετικά η αντιμετώπιση των γονέων. Για το τί δύναμη κρύβουν μέσα τους, τί δύναμη βεβαίως κρύβουν τα ίδια τα παιδιά, αλλά και πόσα ψυχικά αποθέματα διαθέτει η οικογένεια, ώστε να μπορέσει να σταθεί και να αντισταθεί σε αυτόν το δύσκολο και μεγάλο αγώνα. Όλοι οι άνθρωποι πιστεύω έχουμε δυνάμεις μεγαλύτερες από όσες πιστεύουμε, πόσο μάλλον όταν βρεθούμε αντιμέτωποι σε μια τέτοια κατάσταση. Παρά τις ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, οι άνθρωποι καταφέρνουν να το αντιμετωπίσουν και με την οποιαδήποτε βοήθεια υπάρχει».

«Ο καρκίνος στα παιδιά είναι σπάνιο νόσημα, αλλά υπάρχει»

«Θα ήθελα να συνοψίσω, στέλνοντας κι ένα μήνυμα προς τους γονείς: Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο καρκίνος στα παιδιά θεραπεύεται. Τα τελευταία χρόνια έχουμε στα χέρια μας ακόμα περισσότερα “όπλα”. Η γενετική και μοριακή βιολογία έχουν ανοίξει νέους δρόμους στην ανάλυση των κυττάρων, της λευχαιμίας κι άλλων όγκων. Η περισσότερη πληροφορία και η γνώση γι’ αυτά τα νοσήματα, μας δίνει την δυνατότητα για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων, ακόμα και πιο στοχευμένων, που δεν θα έχουν τις επιπτώσεις τις κλασικής χημειοθεραπείας.

“Στοχεύουμε στην ίαση για όλα τα παιδιά. Χρειάζονται την υποστήριξη και την παρακολούθηση για πολλά χρόνια μετά, προκειμένου να είναι υγιείς ενήλικες στο μέλλον. Ο κόσμος να συνεχίσει την εθελοντική αιμοδοσία, αφού 1 στα 5 παιδιά θα χρειαστεί να πάει σε μεταμόσχευση. Βέβαια, εδώ θα πρέπει να πούμε και για το δυσάρεστο της υπόθεσης. 1 στα 10 παιδιά χάνεται. Για ‘μας είναι μια μεγάλη απώλεια, αλλά και μια πολύ μεγάλη πρόκληση, το να πεισμώνουμε ακόμα περισσότερο και να προσπαθούμε να μην έχουμε ούτε αυτή την απώλεια. Και τα 10 στα 10 παιδιά να γίνονται καλά».

Κλείνοντας, η κα Στειακάκη τονίζει: «Θέλω να πω ένα μεγάλο “μπράβο” στους εθελοντές και τους συλλόγους που δραστηριοποιούνται και κινητοποιούν τον κόσμο, γιατί δεν έχει προκύψει 30 χρόνια που λειτουργούμε την κλινική πρόβλημα, ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα να καλύψει την ανάγκη αυτή. Οφείλουμε να συγχαρούμε τον κόσμο που είναι δίπλα στα παιδιά και τις οικογένειές τους και καταφέρνει να καλύψει αυτές τις ανάγκες. Το πιστεύω, το εύχομαι και το ελπίζω, ότι θα συνεχίσουμε έτσι».

zarpanews.gr

The post Καρκίνος παιδικής ηλικίας: Οι περιπτώσεις στην Κρήτη και οι πιο συχνές μορφές – Οι ψυχολογικές συνέπειες στα παιδιά και στην οικογένεια appeared first on zarpanews.gr.