Πριν 16 χρόνια σίγησε για πάντα το «χρυσό λαρύγγι» της Ελλάδας! Οι κακουχίες, η δόξα και οι μεγάλοι έρωτες του Στέλιου Καζαντζίδη

Προχθές συμπληρώθηκαν 16 χρόνια από το θάνατο του σπουδαίου λαϊκού ερμηνευτή Στέλιου Καζαντζίδη.

Ο Στέλιος Καζαντζίδης υπήρξε ένας από τους λίγους τραγουδιστές που αγαπήθηκε φανατικά από τον κόσμο, καθώς είχε το ταλέντο να κερδίζει τους ανθρώπους και να μιλά κατ΄ ευθείαν στις ψυχές τους.

Η φωνή του υπήρξε μοναδική και μέσα από τα τραγούδια του έγινε η έκφραση μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων, για τους οποίους η επιβίωση δεν ήταν και τόσο αυτονόητη.

Οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένοι, πρόσφυγες, εργάτες, όλοι αγωνιστές της ζωής έβρισκαν παρηγοριά

Ο Στέλιος Καζαντζίδης γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1931 στη Νέα Ιωνία. Η μητέρα του ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία. Από αυτή άκουγε ως παιδί τα λαϊκά τραγούδια που έφεραν οι πρόσφυγες και από τη γιαγιά του -όπως έλεγε ο ίδιος- πήρε τις τεχνικές, τις αναπνοές, αυτό το ιδιαίτερο «κλάμα» στη φωνή.

Μεγαλώνοντας, δούλεψε σ’ ένα εργοστάσιο στη Νέα Ιωνία. Μία μέρα, το αφεντικό του, του κάνει δώρο μία κιθάρα, επειδή πίστευε ότι έχει καταπληκτική φωνή. Από τότε ο Στέλιος όταν δε δούλευε καθόταν στο σπίτι και προσπαθούσε να μάθει τραγούδια στην κιθάρα. Μια μέρα, κάποιος περαστικός τον άκουσε και του πρότεινε να τραγουδήσει στην ταβέρνα του. Έτσι, έγινε η αρχή…

Το 1950 εμφανίστηκε για πρώτη φορά επαγγελματικά στην Κηφισιά. Δύο χρόνια αργότερα έκανε την πρώτη ηχογράφησή του στην Columbia, με το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα «Για μπάνιο πας», που όμως δεν πήγε τόσο καλά. Το δεύτερο τραγούδι όμως, «Οι βαλίτσες» του Γιάννη Παπαϊωάννου, έγινε μεγάλη επιτυχία.

Από εκεί και μετά ξεκίνησε μία σειρά επιτυχιών και συνεχής άνοδος, με εμφανίσεις σε γνωστά λαϊκά κέντρα της εποχής. Τότε γνωρίζει την τραγουδίστρια Καίτη Γκρέυ, με την οποία συνεργάζεται και τελικά αρραβωνιάζεται το καλοκαίρι του 1957. Οι δυο τους έκαναν ένα ντουέτο, «Απόψε φίλα με» του Μανόλη Χιώτη, το οποίο αναδείχθηκε σε σουξέ της εποχής.. Μετά από αυτό όμως, διέλυσαν τον αρραβώνα τους.

Με την Καίτη Γκρέυ

Η επόμενη οκταετία (1957-1965) ήταν ίσως η πιο γόνιμη και δημιουργική περίοδος για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Η γνωριμία του με τη Μαρινέλλα στη Θεσσαλονίκη εξελίχθηκε σε μια λαμπρή συνεργασία. Μαζί έκαναν μεγάλες επιτυχίες με κορυφαίους συνθέτες (Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης, Καλδάρας, Παπαγιαννοπούλου, Βίρβος, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Λεοντής, Ξαρχάκος, Λοΐζος, Μαρκόπουλος κ.ά.) και εμφανίστηκαν στα μεγαλύτερα λαϊκά κέντρα.

Η Μαρινέλλα, ο Στ. Καζαντζίδης και ο Ν. Κούρκουλος τραγουδούν στην ταινία «Οι αδίστακτοι»

Από αριστερά: Στ. Καζαντζίδης, Μ. Θεοδωράκης, Μαρινέλλα και Γ. Μπιθικώτσης στο θέατρο Κεντρικό

Το Μάιο του 1964 αποφάσισαν να ενωθούν και στη ζωή. Ο γάμος τους διήρκησε 2 χρόνια. Μπορεί να χώρισαν ,αλλά έμειναν για πάντα φίλοι. Έπειτα από κάποια χρόνια, ο Καζαντζίδης γνώρισε και παντρεύτηκε την κυρα-Βάσω, την οποία ο χαρακτήριζε ως «θησαυρό».

Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το Δημήτρη Παπαμιχαήλ

Με τον Στ. Διονυσίου σε μια σπάνια φωτογραφία

Τo 1969 κι ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα νυχτερινά κέντρα. Τήρησε την επιλογή του αυτή ως το τέλος της ζωής του και η μόνη επαφή με το κοινό ήταν μέσω των δίσκων του. Για κάποιο διάστημα και αυτή η επικοινωνία διακόπηκε, λόγω προβλημάτων που είχε με τη δισκογραφική εταιρεία «Μίνως».

Με τη δεύτερη σύζυγό του, Βάσω

Στη δισκογραφία επανήλθε, έπειτα από 18 χρόνια απουσίας, το 1987, συνεργαζόμενος με τους Τάκη Σούκο, Λευτέρη Χαψιάδη, Θανάση Πολυκανδριώτη, Θοδωρή Καμπουρίδη, Μάκη Ερημίτη, Αντώνη Βαρδή, Σώτια Τσώτου και άλλους άξιους δημιουργούς. Το κύκνειο άσμα του ήταν ο δίσκος «Έρχονται χρόνια δύσκολα».

Ο Στέλιος Καζαντζίδης πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Πηγή: sansimera.gr