Τα Τέμπη ως νέα διαιρετική τομή

Η έναρξη προγραμματικού διαλόγου είναι η αφετηρία για την πολιτική και κυβερνητική αλλαγή. Όσοι το αντιληφθούν έγκαιρα θα είναι μέρος της λύσης. Οι υπόλοιποι θα ξεχαστούν από την ιστορία ως ένα διαρκές πρόβλημα.

Το έγκλημα των Τεμπών αναδιατάσσει συνολικά το πολιτικό σκηνικό. Τίποτα μετά τις πρωτοφανείς σε μέγεθος και παλμό συγκεντρώσεις του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου δεν είναι πια το ίδιο.

Η κυβερνητική φθορά είναι εμφανής. Λίγους μήνες μετά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών (28%) η ΝΔ

βρίσκεται στην πρόθεση ψήφου λίγο πάνω από το 20%. Η αντιπολίτευση αντί να απορροφά την κυβερνητική φθορά χάνει και αυτή(!) με εξαίρεση την συγκυριακή άνοδο της «Πλεύσης Ελευθερίας» και την πραγματική εδραίωση της «σοβαρής» ακροδεξιάς (βλ. «Φωνή Λογικής» και «Ελληνική Λύση»).

Η προοδευτική αντιπολίτευση στα πλαίσια της συζήτησης για την πρόταση δυσπιστίας επικεντρώθηκε στο υπαρκτό αίτημα, «να φύγει η κυβέρνηση της συγκάλυψης».

Πράγματι, οι πολίτες με βάση τις τελευταίες μετρήσεις (GPO, MRB) φαίνεται να ζητούν κατά πλειοψηφία την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, δίχως να τους ενδιαφέρει αν υπάρχει συγκροτημένος, εναλλακτικός, κυβερνητικός πόλος.

O «ελέφαντας στο δωμάτιο» όμως είναι μια άλλη συζήτηση, που είτε δεν γίνεται είτε γίνεται αποσπασματικά και άναρχα:

Το ζητούμενο δεν είναι να φύγει απλά η «Δεξιά» και ο κ. Μητσοτάκης. Το ζητούμενο είναι να αλλάξουν οι πολιτικές που γεννούν ή θα γεννήσουν νέα «Τέμπη».

Στη συζήτηση αυτή ο προοδευτικός χώρος έχει μείνει πολύ πίσω, είτε γιατί αυτή η συζήτηση περιλαμβάνει την αυτοαναίρεση και την αναμέτρηση με το πρόσφατο παρελθόν (μνημονιακές πολιτικές), είτε για λόγους σκοπιμότητας προκειμένου να μην «κλονιστεί» η αναπαραγωγή των ηγετικών ομάδων.

Και τα δύο οδηγούν πάντως στο απολύτως υπαρκτό ενδεχόμενο, να προκύψει και τρίτη κυβερνητική θητεία για τον κ. Μητσοτάκη με την ενδεχόμενη συμμαχία Δεξιάς και Ακροδεξιάς.

Μια διαφορετική αντιμετώπιση και προοπτική προϋποθέτει την απάντηση σε κομβικά ερωτήματα που θέτει σήμερα το έγκλημα των Τεμπών:

1.Δεδομένου ότι ο Πρωθυπουργός (άρα η επίσημη Πολιτεία) δεν εξασφαλίζει την ασφάλεια των σιδηροδρόμων παρά μετά το …2027, έχει ή όχι την υποχρέωση το κράτος να πάρει υπό δημόσιο έλεγχο τα τρένα (μεταφορικό έργο) και να εξασφαλίσει την ασφάλεια των μετακινήσεων; Πώς τοποθετούνται τα κόμματα του προοδευτικού χώρου απέναντι στην ανάγκη για επανακρατικοποίηση των τρένων; Υπάρχει αντίστοιχη ανάγκη για μια τουλάχιστον τράπεζα, για την ΔΕΗ, για στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις (π.χ. ΛΑΡΚΟ) κλπ.;

2.Δεδομένου ότι το κράτος και οι βασικές υπηρεσίες του, από τον ΟΣΕ μέχρι τα νοσοκομεία, τους Δήμους, τα σχολεία και τα ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν συνθήκες υποστελέχωσης, πώς τοποθετούνται τα κόμματα απέναντι στην ανάγκη μόνιμων προσλήψεων για τουλάχιστον 50.000 δημοσίους υπαλλήλους, που θα συνδράμουν στην εύρυθμη λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών;

3.Δεδομένου ότι για τις παρεμβάσεις αυτές θα χρειασθούν επιπλέον πόροι, πώς τοποθετούνται τα κόμματα του χώρου απέναντι στην ανάγκη για αύξηση στη φορολογία των μερισμάτων, στη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας;

4. Δεδομένου ότι το έγκλημα των Τεμπών ανέδειξε την ανάγκη για κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος («νόμος περί ευθύνης Υπουργών), τι απαντούν τα προοδευτικά κόμματα στο ενδεχόμενο να μην μεσολαβεί η «αδειοδότηση» της Βουλής για αδικήματα των μελών της εκάστοτε κυβέρνησης;

5.Δεδομένου ότι επείγει ο απογαλακτισμός της δικαστικής από την εκτελεστική εξουσία, τι λένε τα προοδευτικά κόμματα για την ανάγκη να μην διορίζονται οι επικεφαλής των ανωτάτων δικαστηρίων από την εκάστοτε κυβέρνηση ή να μην διορίζονται σε θέσεις επικεφαλής των ανεξαρτήτων αρχών;

6.Δεδομένου ότι η νεολαία βγήκε στο δρόμο πρώτη για τα Τέμπη(φοιτητές-σπουδαστές) και η κυβέρνηση επαναφέρει έμμεσα την ανάγκη για την αναθεώρηση του άρθρου 16, τι λένε τα κόμματα για την ανάγκη να προστατευθεί ο τελευταίος «ιμάντας» κοινωνική κινητικότητας και το δικαίωμα στη γνώση;

7.Δεδομένου ότι η κοινωνία ζητά πρόωρες εκλογές για να υπάρξει κάθαρση και πολιτική αλλαγή, τι λένε τα κόμματα για το ενδεχόμενο αυτό και αν απαντούν καταφατικά, πώς και με ποιους προτίθενται να κυβερνήσουν την επόμενη μέρα των εκλογών, ειδικά όταν δεν υπάρχει κανένα περιθώριο «προοδευτικής» αυτοδυναμίας;

8. Δεδομένου ότι η χώρα όπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο σιδηρόδρομος έπεσε θύμα διαχρονικά των μεγαλοεργολάβων και των οδικών μεταφορών, τι λένε τα κόμματα για τον παραγωγικό προσανατολισμό της χώρας στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον; Με ποιες δημόσιες πολιτικές μπορεί να αναταχθεί η οικονομία της χωράς(εκβιομηχάνιση, αγροτική παραγωγή, στροφή στην μεταποίηση κλπ.);

Μια πρώτη απάντηση από τα κόμματα του προοδευτικού χώρου θα επανατοποθετούσε τους υφιστάμενους σχηματισμούς στον άξονα «Αριστερά-Δεξιά» και «Πρόοδος- Συντήρηση».

Επίσης, θα καταδείκνυε αν προσωποπαγή σχήματα έχουν προγραμματικές θέσεις ή αν «ψαρεύουν σε θολά νερά».

Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν την ανάγκη για προγραμματικό διάλογο των κομμάτων του χώρου την ώρα που το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών είναι περισσότερο ορατό από ποτέ.

Όσο δεν το πράττουν η πραγματικότητα θα τους εκθέτει και πατώντας σε δύο βάρκες κινδυνεύουν να «κάνουν μια τρύπα στο νερό» της αφάνειας και της πολιτικής ανυπαρξίας.

Η έναρξη προγραμματικού διαλόγου είναι η αφετηρία για την πολιτική και κυβερνητική αλλαγή.

Όσοι το αντιληφθούν έγκαιρα θα είναι μέρος της λύσης. Οι υπόλοιποι θα ξεχαστούν από την ιστορία ως ένα διαρκές πρόβλημα.

(Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)

#ΤΕΜΠΗ