Σε σπιράλ αυτοκαταστροφής η κεντροαριστερά

Με αυτές τις στρατηγικές τίποτα δεν δείχνει ότι τα κόμματα αριστερά της ΝΔ μπορούν να βρουν κοινό βηματισμό για να την κερδίσουν στις επόμενες εκλογές. Κάθε άλλο.

Λίγες μέρες αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης είπε δημόσια ότι το ΠΑΣΟΚ μόνο με κόμματα του προοδευτικού χώρου θα μπορούσε να συνεργαστεί, ενημέρωσε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ,

στη συνεδρίαση της ΚΟ, ότι πρέπει να ενδιαφέρονται περισσότερο για το κέντρο παρά για την κεντροαριστερά και ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο συμπόρευσης με κόμματα στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ.

Λίγες μέρες αφού η Νέα Αριστερά αποφάσισε (πλειοψηφικά και όχι ομόφωνα) να στηρίξει την υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη για την προεδρία της Δημοκρατίας την οποία προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, κατήγγειλε τον Σωκράτη Φάμελλο που τους ζητά να πάρουν θέση για την κυοφορούμενη νομοθετική πρωτοβουλία σχετικά με την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, με το επιχείρημα ότι η Νέα Αριστερά το είχε θέσει πρώτη ζητώντας την επαναφορά της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Μια μέρα πριν την αντιπαράθεση Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη στη Βουλή για το αγροτικό (μετά από επίκαιρη ερώτηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στον πρωθυπουργό), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε το πρόγραμμα του κόμματος του για τον πρωτογενή τομέα.

Και στην ψηφοφορία για τον πρόεδρο της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν υπέρ, αλλά η Νέα Αριστερά «Παρών».

Αν συνδέσει κανείς όλα αυτά τα κομμάτια η εικόνα που διαμορφώνεται είναι από μπερδεμένη ως ασυνάρτητη. Το μόνο εύλογο συμπέρασμα είναι ότι τα κόμματα που θα μπορούσαν να συνεργαστούν για να εκφράσουν αποτελεσματικά την κοινωνική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνουν ό,τι μπορούν για να βάλουν τρικλοποδιά το ένα στο άλλο.

Ούτε καν για τα Τέμπη δεν αναλαμβάνουν κοινή πρωτοβουλία μετά τα συνταρακτικά στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα χάρη στις προσπάθειες των συγγενών των θυμάτων.

Η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτα, ούτε καν σε κοινό υποψήφιο για την προεδρία της Δημοκρατίας, και ότι αυτό δεν οφείλεται σε πολιτικές διαφορές αλλά σε κομματικούς και προσωπικούς εγωισμούς.

Οι πιθανές ερμηνείες κάνουν ακόμη πιο δυσοίωνη την κατάσταση:

Ο Νίκος Ανδρουλάκης βλέποντας ότι το κόμμα του παθαίνει ζημιά με τη συζήτηση για τις μετεκλογικές συνεργασίες, που χαρακτηρίστηκε από έλλειψη συντονισμού, ειρμού και στρατηγικής, αποφάσισε να βάλει φρένο και να αλλάξει κατεύθυνση. Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ υπάρχει υπόγεια ένταση που είναι θέμα χρόνου να έρθει στην επιφάνεια. Στελέχη με ηγετικές φιλοδοξίες περιμένουν στη γωνία και δεν θεωρούν ότι έχουν δώσει λευκή επιταγή.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος πιέζεται εσωτερικά να δείξει γρήγορα αποτελέσματα ως προς τη δυνατότητα επιστροφής του κόμματος στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ο Παύλος Πολάκης είναι ασυνήθιστα ήσυχος αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί πρωταγωνιστικό στέλεχος, το οποίο είναι «κόκκινο πανί» για τα κόμματα δεξιά και αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νέα Αριστερά είναι διχασμένη με τον βουλευτή Ευ. Τσακαλώτο και άλλα στελέχη των 53+ και της Ομπρέλας να αντιστέκονται στην προοπτική σύμπλευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ παρά την αποπομπή του Στεφ. Κασσελάκη ο οποίος ήταν ο λόγος για τον οποίο έκαναν δικό τους κόμμα.

Τα υπόλοιπα κόμματα του προοδευτικού χώρου έχουν τη δική τους, αυτόνομη, πορεία. Το ΚΚΕ ακολουθά τη δική του στρατηγική, η Πλεύση Ελευθερίας δείχνει να έχει εξασφαλισμένη επανεκλογή, ο Στ. Κασσελάκης κάνει αλλοπρόσαλλες κινήσεις (πχ Φειδίας) ξεκαθαρίζοντας την ίδια ώρα ότι μόνο με το ΠΑΣΟΚ μπορεί να συνεννοηθεί, και το ΜέΡΑ 25 διεκδικεί την επιστροφή του στη Βουλή συνομιλώντας με άλλες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Με αυτά τα δεδομένα τίποτα δεν δείχνει ότι τα κόμματα αριστερά της ΝΔ μπορούν να βρουν κοινό βηματισμό για να την κερδίσουν στις επόμενες εκλογές. Κάθε άλλο.

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Στο Καρφί" που κυκλοφορεί από το πρωί του Σαββάτου)

#ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ