Ο Γιάννης Καρούζος σας απαντά: Η προστασία της εγκύου από απόλυση

Η απόλυση λόγω εγκυμοσύνης είναι συχνό φαινόμενο. Γίνεται κατανοητό πως η προστασία της μητρότητας στον εργασιακό χώρο είναι επιτακτικά αναγκαία και για το λόγο αυτό, ο νόμος τις ρυθμίζει.

Σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ν. 1483/1984, απαγορεύεται και είναι απολύτως άκυρη η καταγγελία της σχέσης εργασίας εργαζόμενης από τον εργοδότη της, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όσο και για χρονικό διάστημα δεκαοχτώ μηνών μετά τον τοκετό, ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο χρόνο, λόγω ασθένειας που οφείλεται στην

κύηση ή τον τοκετό. Η έγκυος προστατεύεται ακόμα και στην περίπτωση που το έμβρυο γεννηθεί νεκρό ή αποβιώσει λίγο μετά τον τοκετό. Σε ακολουθία των ανωτέρω, η εργαζόμενη μητέρα απολαμβάνει προστασία, και μάλιστα ανεξάρτητα από τη γνώση της εγκυμοσύνης από τον εργοδότη.

Ακόμα δε, και στην περίπτωση που υφίσταται άκυρη σχέση εργασίας, απαγορεύεται η απόλυση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθώς αναγνωρίζεται η απλή σχέση εργασίας ανεξάρτητα από το κύρος της σύμβασης. Γίνεται συνεπώς αντιληπτό, ότι ο νόμος, σκοπίμως αναφέρεται σε «σχέση εργασίας» και όχι σε σύμβαση εργασίας, προκειμένου να επεκτείνει την προστασία της εγκυμοσύνης, και στις γυναίκες που εργάζονται με άκυρη σύμβαση εργασίας, ή χωρίς καν να έχει προηγηθεί η σύναψη σύμβασης.

Παρ’ όλα αυτά, η προστασία κατά των απολύσεων της εργαζόμενης εγκύου ή σε κατάσταση λοχείας, εφαρμόζεται μόνο στις συμβάσεις αορίστου χρόνου και όχι στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου οι οποίες λήγουν κανονικά κατά το χρονικό σημείο που είχε αρχικά προβλεφθεί.

Συνεπώς, εάν η εργαζόμενη απασχολείται με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, η απαγόρευση απόλυσης διαρκεί όσο και η σύμβαση εργασίας και δεν δύναται να παραταθεί πέραν του χρόνου λήξης της σύμβασης.

Αποδεκτό είναι, ότι επιτρέπεται στον εργοδότη η καταγγελία της εργασιακής σύμβασης εγκυμονούσας γυναίκας, για σπουδαίο λόγο. Ως τέτοιος θεωρείται η μη συμμόρφωση της εργαζόμενης γυναίκας με τις οδηγίες του εργοδότη, η από μέρους της αμελής εκτέλεση της εργασίας και η επανειλημμένη εγκατάλειψη της εργασίας της. Ως σπουδαίος λόγος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ενδεχόμενη μείωση της απόδοσης στην εργασία της εγκύου, που οφείλεται στην εγκυμοσύνη.

Επίσης σπουδαίο λόγο αποτελεί η διάλυση της επιχειρήσεως, λόγω ζημιών, που επήλθαν έστω και από αμέλεια του εργοδότη καθώς και η διακοπή των εργασιών της επιχείρησης. Εντούτοις, η ανάγκη συρρίκνωσης του προσωπικού, λόγω σταδιακής κατάργησής της, δεν δικαιολογεί την απόλυση της εγκύου.

Σύμφωνα δε, με το άρθρο 15 του Ν. 1483/1984, ο εργοδότης οφείλει να αιτιολογήσει δεόντως την καταγγελία γραπτώς και να προβεί σε σχετική κοινοποίηση του εγγράφου στην Επιθεώρηση Εργασίας.

Εν κατακλείδι, η εργαζόμενη που απολύθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή εντός δεκαοκτώ μηνών μετά τον τοκετό, μπορεί να ασκήσει αγωγή λόγω άκυρης απόλυσης, με την οποία θα αξιώνει την ακυρότητα της απόλυσης, την επανατοποθέτησή της στη θέση εργασίας της και τις αποδοχές υπερημερίας, καθώς η εργασιακή σχέση θεωρείται ισχύουσα.

Η εν λόγω αγωγή, υπόκειται σε τρίμηνη προθεσμία που άρχεται από τη λύση της σύμβασης εργασίας.

Σημειωτέον ότι, ως χρόνος καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, στην περίπτωση που η προειδοποίηση της καταγγελίας με την ίδια την καταγγελία δεν συμπίπτουν, θεωρείται η ίδια η λύση της σύμβασης, που επέρχεται μετά την πάροδο της προθεσμίας της προειδοποίησης κι όχι η προειδοποίηση.

Ο Γιάννης Καρούζος θα απαντήσει ερωτήσεις σας που αφορούν προβλήματα ανάθεση διαφορετικών καθηκόντων στο [email protected]

Του Γιάννη Κ. Καρούζου

Δικηγόρου - Εργατολόγου