Νίκος Ανδρουλάκης: Κυβερνητική δύναμη που εγγυάται την σταθερότητα το Κίνημα Αλλαγής

Στην κυβέρνηση με καθαρή προγραμματική συμφωνία βλέπει το Κίνημα Αλλαγής ο Νίκος Ανδρουλάκης , σε περίπτωση που οι έλληνες πολίτες δώσουν «θετική ψήφο» στις εκλογές. Σε διαφορετική περίπτωση ο ευρωβουλευτής που ήταν και υποψήφιος για την προεδρία του Κινήματος τονίζει ότι η θέση τους θα πρέπει να είναι στην αντιπολίτευση. Ο ίδιος πιστεύει ότι στο τέλος θα μετεξελιχθεί σ’ ένα ενιαίο κόμμα.

Τόσο στην ομιλία σας στο συνέδριο όσο και σε δηλώσεις σας τις επόμενες μέρες τονίσατε

ότι η μετεκλογική στάση του "Κινήματος Αλλαγής" θα πρέπει να καθοριστεί από το ποσοστό που θα λάβετε στις εκλογές. Ο κ. Θεοδωράκης οριοθέτησε ως στόχο την τρίτη θέση, για εσάς είναι αρκετό αυτό;

Οι ψηφοφόροι, με την επιλογή τους, την ημέρα των εκλογών, θα κρίνουν ποιο είναι το ορθό ποσοστό για το Κίνημα Αλλαγής. Εμείς πρέπει να δώσουμε δείγματα γραφής, από τώρα, ότι η παράταξη μας θα είναι μια κυβερνητική δύναμη που θα εγγυάται τη σταθερότητα, το σεβασμό στους θεσμούς και τη δημοκρατία. Από εκεί και πέρα, εάν το εκλογικό σώμα μας επιδοκιμάσει με μια θετική ψήφο, η δική μας ευθύνη θα είναι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας -με καθαρή προγραμματική συμφωνία και ιεραρχημένες προοδευτικές προτεραιότητες. Στη περίπτωση όμως που το αποτέλεσμα είμαι διαφορετικό ή δεν καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε μια καθαρή προγραμματική συμφωνία τότε το Κίνημα Αλλαγής οφείλει να βρεθεί στην αντιπολίτευση.

Μετά τις επόμενες εκλογές και αφού θα υπάρχει μία κοινοβουλευτική ομάδα θα έχουν λόγο συνέχισης της λειτουργίας τους τα υφιστάμενα κόμματα που αποτελούν σήμερα τους εταίρους του "Κινήματος Αλλαγής";

Σέβομαι την ιστορία και τις εσωτερικές διαδικασίες των κομμάτων που αποφάσισαν να συνεργαστούν για να κάνουμε αυτό το μεγάλο βήμα όλοι μαζί. Είχα υποστηρίξει και στο παρελθόν την ίδρυση ενός ενιαίου φορέα ώστε να μη διασπάται το μήνυμα, να σεβόμαστε τη πολυφωνία και τις διαφορετικές απόψεις αλλά να εφαρμόζουμε μια κοινή στρατηγική. Όπως είναι γνωστό, επικράτησε η άποψη ότι ο νέος φορέας πρέπει να είναι πολυκομματικός, στα πρότυπα της Ιταλικής ΕΛΙΑΣ. Εκτιμώ ότι όπως και εκεί η ΕΛΙΑ μετεξελίχθηκε στο Partido Democratico έτσι και εδώ οι εξελίξεις θα μας οδηγήσουν αργά ή γρήγορα στο ίδιο αποτέλεσμα.

Ταχθήκατε κατά του διορισμού της κεντρικής επιτροπής , ζητώντας να της δοθεί τουλάχιστον ο προσδιορισμός προσωρινή. Τι απαντάτε σε όσους υποστηρίζουν ότι έτσι αποφεύγονται οι ομαδοποιήσεις και τα φαινόμενα του παρελθόντος;

Αλίμονο εάν φτάσουμε στην ημέρα όπου η δημοκρατική διαδικασία των εκλογών θα εκλαμβάνεται ως “ομαδοποίηση”. Σε κάθε περίπτωση, οι Κεντρικές Επιτροπές των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη εκλέγονται, δεν διορίζονται. Αυτό επιτάσσουν οι παραδόσεις και οι αξίες μας και αυτό θα έπρεπε να είχε συμβεί και στη δική μας περίπτωση. Ωστόσο, επιθυμώ να υπηρετήσω την ενότητα, και στα πλαίσια αυτής, δέχομαι ότι οι συνθήκες μπορεί να επιβάλουν μια προσωρινή λύση με ανάλογες αρμοδιότητες των μελών της Κεντρικής Επιτροπής. Όμως, θεωρώ ότι θα έπρεπε ρητά να αναδεικνύεται το γεγονός ότι αυτή η εξέλιξη είναι μια προσωρινή κατάσταση που θα αντικατασταθεί από κανονικά εκλεγμένα όργανα με την πρώτη ευκαιρία μετά τις εθνικές εκλογές.

Η πρότασή σας για πλήρωση όλων των θέσεων του κρατικού μηχανισμού μέσω Α.Σ.Ε.Π. μήπως είναι εξαιρετικά προωθημένη για να γίνει δεκτή ακόμη και από τον ίδιο τον φορέα σας;

Πρόκειται για ιδέα εξίσου προωθημένη με την ίδρυση του ίδιου του ΑΣΕΠ από τον Σάκη Πεπονή και το ΠΑΣΟΚ το 1994. Η ιδέα του ΑΣΕΠ με τα δεδομένα της τότε εποχής, ήταν ώριμη, δίκαιη και λογική και για αυτό η κοινωνία την αγκάλιασε. Το ίδιο περιμένω ότι θα συμβεί και τώρα. Η κοινωνία έχει κουραστεί να βλέπει στρατιές κομματικών αξιωματούχων να καταλαμβάνουν το κράτος έπειτα από κάθε κυβερνητική αλλαγή. Πρέπει επιτέλους το κράτος να σταματήσει να αποτελεί λάφυρο της κάθε κυβέρνησης. Για αυτό προτείνω οι θέσεις ευθύνης να επιλέγονται μέσω διαδικασιών ΑΣΕΠ και με σταθερή θητεία ώστε να εξασφαλίζεται η συνέχεια του κυβερνητικού έργου ανεξάρτητα από τις εναλλαγές του εκλογικού κύκλου. Για να καταφέρουμε κάποια στιγμή να πείσουμε τους χιλιάδες νέους Έλληνες μετανάστες να επιστρέψουν στον τόπο τους, θα πρέπει να έχουμε εξασφαλίσει την αξιοκρατία και τις ίσες ευκαιρίες για όλους. Διαφορετικά, δεν πρόκειται να προχωρήσουμε πραγματικά μπροστά.

Η εικόνα των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη χαρακτηρίζεται τουλάχιστον αρνητική. Οι πολίτες τους γυρίζουν την πλάτη. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον πως μπορεί το "Κίνημα Αλλαγής" να αποτελέσει εξαίρεση;

Ο κόσμος που ζούμε αλλάζει ραγδαία. Η οικονομική κρίση καθώς και το αίσθημα ανασφάλειας που δημιουργεί η επέλαση της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής προόδου δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα, με τις ανισότητες να αυξάνουν. Είναι αλήθεια ότι σε αυτό το περιβάλλον η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία αδυνατεί να ξαναβρεί το συγχρονισμό της με τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στη γειτονική Ιταλία ενισχύουν τις ανησυχίες μιας και το εκλογικό σώμα απέρριψε το παλιό πολιτικό σύστημα. Ενδεικτικό είναι δε ότι το 52% των ανέργων ψήφισε το κόμμα του Πέπε Γκρίλο. Για να αντιμετωπισθεί αυτή η κατάσταση χρειάζονται θεσμικές και πολιτικές λύσεις. Δυστυχώς, στα χρυσά χρόνια της Σοσιαλδημοκρατίας, δεν προχωρήσαμε αποφασιστικά προς τα εμπρός.

Η εξέλιξη προς μια προοδευτική κατεύθυνση μπορεί να φαντάζει δύσκολη αλλά είναι αναγκαία - για αυτό ζητάμε την επιλογή του δρόμου που οδηγεί σε ολοκληρωμένη πολιτική ενοποίηση και θέσπιση κανόνων που θα περιορίζουν την ασυδοσία των αγορών. Απέναντι μας έχουμε ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που δεν θέλουν την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Θέλουν την κοινή αγορά, χωρίς τους ενιαίους κανόνες που υποστηρίζουμε. Με το σύνολο αυτό των δυνάμεων καλούμαστε να αντιπαρατεθούμε και στις ευρωεκλογές.

Μια σύγχρονη προοδευτική πρόταση δεν μπορεί να περιλαμβάνει τη θέσπιση κοινών φορολογικών κανόνων εντός της Ευρωζώνης, οι οποίοι θα απαγορεύσουν τις προνομιακές συμφωνίας μεταξύ συγκεκριμένων εταιριών και συγκεκριμένων χωρών. Ο πλούτος θα πρέπει να φορολογείται εκεί που παράγεται κι όχι να καταλήγει σε μακρινούς φορολογικούς παραδείσους. Κοινή πρέπει να είναι και η στάση μας απέναντι στις προκλήσεις που θέτει η κλιματική αλλαγή, με έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Το ίδιο αναγκαία είναι και η διαμόρφωση μιας κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, η οποία θα λειτουργεί αποτρεπτικά απέναντι σε κάθε εξωτερική απειλή.