Οι Βρετανοί δεν «πιστεύουν» στη συνεργασία Τρασ - Χάντ, ζητούν εκλογές

Στην Βρετανία η κυβέρνηση Τρας - σε συνδυασμό με τον Χάντ- στερείται της πραγματικής δημοκρατικής νομιμότητας. Λίγοι τη θεωρούν βιώσιμη.

Το Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνα με το independent, μπορεί να έχει μια «μη εκλεγμένη πρωθυπουργό», η οποία προέρχεται από μια μικροσκοπική ομάδα ακτιβιστών αλλά έχει ήδη παραχωρήσει μεγάλο μέρος της εξουσίας της και σε έναν άλλο, de facto πρωθυπουργό – τον ​​Τζέρεμι Χαντ – που είναι υπεύθυνος για την οικονομική πολιτική και το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας ατζέντας

Ασφαλώς, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο κ. Χαντ, ο οποίος ήρθε τελευταίος στις εκλογές για την ηγεσία των Συντηρητικών –με και τις 18 ψήφους από τους συναδέλφους του βουλευτές– θα έπρεπε τώρα να είχε ξεπεράσει τους πολλούς άλλους που τον ξεπέρασαν και να διοικεί τη χώρα. Είναι πιθανό η κυρία Τρας και ο κ. Χαντ, ένα περίεργο ζευγάρι, να πετύχουν την απίθανη συμμαχία αλλά αυτή τη στιγμή λίγοι τη θεωρούν βιώσιμη.

Στη σημερινή Βρετανία μετά το Brexit, μετά την πανδημία, σχεδόν αφερέγγυα, η θητεία του 2019 μοιάζει σχεδόν παλιά. Ήταν τέτοιος ο μετασχηματισμός του προσωπικού και της πολιτικής στην κορυφή της κυβέρνησης που στερείται πραγματικής δημοκρατικής νομιμότητας.

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση που εξελέγησαν το 2019 έχουν αντικατασταθεί από τότε, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, δύο φορές – με το σύντομο πείραμα της ελεύθερης αγοράς που διεξήχθη από την κα Τρας και τον Κουάσι Κουαρτένγκ να σφετερίζεται τώρα από αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί «η Νέα Λιτότητα» του κ. Χαντ.

Συνταγματικά, δεν υπάρχει ανάγκη για πρόωρες γενικές εκλογές. Στο κοινοβουλευτικό σύστημα της Βρετανίας, δεν υπάρχει όριο στον αριθμό των διαφορετικών πρωθυπουργών που μπορούν να προκύψουν από οποιοδήποτε κόμμα ή συνασπισμό που μπορεί να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων.

Πράγματι, ο αριθμός των πρωθυπουργών που ήρθαν στην εξουσία κατά τη διάρκεια ενός κοινοβουλίου και πριν από γενικές εκλογές είναι μακρύς, συμπεριλαμβανομένων των Neville Chamberlain, Winston Churchill, Harold Macmillan, James Callaghan, John Major, Gordon Brown, Theresa May, Johnson, και φυσικά την κα Τρας.

Το να υποστηρίξει κανείς ότι μια κυβέρνηση θα έπρεπε ξαφνικά να αναμένεται να προκηρύξει άμεσες γενικές εκλογές εάν, ας πούμε, ένας πρωθυπουργός πέθαινε στην εξουσία ή έπρεπε να παραιτηθεί για προσωπικούς λόγους, θα ήταν περίεργο. Θα μετέτρεπε το Ηνωμένο Βασίλειο σε προεδρικό σύστημα, δίνοντας ουσιαστικά στους πρωθυπουργούς ακόμη μεγαλύτερη εξουσία σε σχέση με τους βουλευτές.
Ωστόσο, το ευέλικτο – και κυρίως άγραφο – σύνταγμα της Βρετανίας επιτρέπει σε ένα κόμμα και έναν πρωθυπουργό να αναζητήσουν μια νέα εντολή για ένα νέο πρόγραμμα όταν οι συνθήκες έχουν αλλάξει τόσο ριζικά όσο έχουν αλλάξει από τον Δεκέμβριο του 2019.

Αυτή τη στιγμή ξεκινά μια πορεία που ούτε οι δικοί της βουλευτές και κομματικά μέλη δεν έχουν εγκρίνει. Το ζευγάρι μπορεί να έχει μεγάλη δυσκολία να περάσει από το κοινοβούλιο τις διάφορες αυξήσεις φόρων και τις περικοπές δαπανών, ακόμα κι αν μπορούσε να κερδίσει ψήφο εμπιστοσύνης.

Όπως έχουν τα πράγματα, αυτή η μυστηριώδης οντότητα - «η αγορά» - έχει περισσότερο λόγο για τη μοίρα του έθνους από το κοινό που ψηφίζει.