Ένα αρνητικό rapid test δεν αποκλείει τη μόλυνση , τι μπορεί να μας «παραπλανήσει»

Ένα αρνητικό τεστ αντιγόνου, rapid test, δεν αποκλείει απαραίτητα την ύπαρξη μόλυνσης, που μπορεί να οφείλεται στο ότι στο χρόνο δοκιμής το ιικό φορτίο ήταν χαμηλό λένε οι ειδικοί

Τα αναρίθμητα σε καθημερινή βάση επιχρίσματα από τη μύτη και το στόμα εξασφαλίζουν κάποια βεβαιότητα για το εάν κάποιος έχει μολυνθεί ή όχι. Λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης

της μετάλλαξης Όμικρον η γερμανική κυβέρνηση ρίχνει το βάρος της στρατηγικής της στα τεστ, γιατί επιθυμεί να επιτρέψει την πρόωρη διακοπή της καραντίνας όχι μόνο με τεστ PCR αλλά και αντιγόνου «υψηλής ποιότητας».

Ωστόσο, πολλοί ειδικοί δεν βρίσκουν την ιδέα καλή και επικαλούνται τα όρια αυτών των τεστ. Από την άλλη το πιο ασφαλές μοριακό τεστ PCR δεν υπάρχει σε αφθονία. Η μέχρι τώρα γνώση και εμπειρία δείχνουν ότι ιδιαίτερα όταν το ιικό φορτίο είναι μικρό, συνήθως τα τεστ αντιγόνου, στα οποία ανήκουν τα rapid και τα self test, συχνά αποτυγχάνουν.

«Δωρεάν τεστ αντιγόνου δεν επαρκούν» λέει ο Αντρέας Μπομπρόφσκι, πρόεδρος του Γερμανικού Επαγγελματικού Συνδέσμου Εργαστηριακών Γιατρών στο ειδησεογραφικό πρακτορείο DPA. Ο Μπομπρόφσκι θεωρεί ότι τέτοια δωρεάν τεστ «εκπέμπουν» προβληματικό σήμα και επιμένει ότι «μετά από μερικές ημέρες είναι όλα αρνητικά και δίνουν στους ανθρώπους λανθασμένη ασφάλεια. Πρέπει να είναι κανείς πολύ επιφυλακτικός με αυτά».

Διαφορετική λογική των τεστ, διαφορετική αξιοπιστία

Το γεγονός ότι τα επίπεδα ασφαλείας είναι διαφορετικά ανάμεσα στο μοριακό PCR τεστ και το τεστ αντιγόνου, οφείλεται στο διαφορετικό τρόπο λειτουργίας τους. Στα PCR το γενετικό υλικό του ιού ανιχνεύεται σε σύνθετα στάδια επεξεργασίας με τη βοήθεια ειδικής συσκευής PCR, όπως περιγράφει ο Μάρτιν Ρόσκος από το εργαστήριο Synlab Γερμανίας. Στα τεστ αντιγόνου (rapid ή self test) ανιχνεύονται πρωτεΐνες, που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του ιού, είτε αυτά γίνουν στο σπίτι είτε σε ειδικά διαγνωστικά κέντρα.

Υπάρχει και η δυνατότητα η διάγνωση αυτών των τεστ να γίνει και εργαστηριακά, που γενικά είναι πιο ακριβής. Η διαφορά αξιοπιστίας έγκειται ειδικά στους ασυμπτωματικούς. Η ασφάλεια των τεστ PCR από αυτά αντιγόνου είναι «αισθητά μεγαλύτερη», πιστεύει ο Μπομπρόφσκι. «Το βασικό πρόβλημα, που έχει τόσο το εργαστηριακό τεστ αντιγόνου όσο και το γρήγορο τεστ είναι η σημαντικά μειωμένη ευαισθησία τους, όσο μειώνεται το ιικό φορτίο. Κι αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Όμικρον».

Η ευαισθησία είναι η μία από τις δύο παραμέτρους, που παίζουν ρόλο στην αξιοπιστία των τεστ κορονοϊού. Ενώ η ειδικότητα δείχνει πόσοι μη μολυσμένοι λαμβάνουν ορθώς αρνητικό αποτέλεσμα, η ευαισθησία δείχνει το ποσοστό των μολυσμένων με τον ιό που πήραν ένα πραγματικά σωστό θετικό αποτέλεσμα.

Τί είναι όμως εκείνο που μπορεί να παραπλανήσει;

Ένα αρνητικό τεστ αντιγόνου δεν αποκλείει απαραίτητα την ύπαρξη μόλυνσης, που μπορεί να οφείλεται στο ότι στο χρόνο δοκιμής το ιικό φορτίο ήταν χαμηλό.

Οι δύο αυτές παράμετροι στα μοριακά τεστ πέφτουν μέσα σχεδόν στο 100%, ακόμη και σε μικρό ιικό φορτίο. «Σε μολυσμένους που δείχνουν συμπτώματα τα τεστ αντιγόνου λειτουργούν σχεδόν με ασφάλεια” λέει ο Μπομπρόφκσι. “Η ευαισθησία αγγίζει το 80% και η ειδικότητα σχεδόν το 95%.

Αλλά σε ασυμπτωματικούς με μικρό ιιό φορτίο, δείχνουν θετικοί ένα ποσοστό 50% των μολυσμένων. Με άλλα λόγια, χάνουμε τους άλλους μισούς”. Ακόμη και οι αρχικές μελέτες των ερευνητών δείχνουν ότι τα τεστ αντιγόνου στην Όμικρον τις πρώτες ημέρες μόλυνσης ενδέχεται να να μην την ανιχνεύσουν.

Πηγή: DW