Ασθενής με long Covid: «Δεν μπορούσα να πλύνω ούτε τα δόντια μου...»

«Δεν μπορούσα να πλύνω ούτε τα δόντια μου» αναφέρει μια ασθενής που πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο για να αναρρώσει από Long Covid (παρατεμένη Covid). Όπως περιγράφει η ίδια δεν είχε ούτε το κουράγιο να κατέβει τις σκάλες, ενώ τα συμπτώματα την ανάγκασαν να περάσει σχεδόν όλο το 2020 μέσα στο διαμέρισμά της.

Ένας στους στους 7 ασθενείς ακόμα και όταν αναρρώσουν από την οξεία φάση της λοίμωξης κορονοϊού εμφανίζουν συμπτώματα όπως είναι η χρόνια κόπωση, η μυϊκή αδυναμία, η κεφαλαλγία. η δυσκολία

συγκέντρωσης, η μείωση της μνήμης αλλά και άλλα συπτώματα που επιμένουν συχνά για περισσότερο από τρεις και έξι μήνες.

Τα συμπτώματα αυτά περιγράφουν αυτό που λέμε long covid και πρόκειται για μια πολυοργανική νόσο. Δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα κατά πόσο τα συμπτώματα αυτά οφείλονται είτε στην παραμονή του ιού μέσα στο σώμα μας, σε χρόνια φλεγμονή η και ακόμα αν προκαλούνται από την ανοσολογική μας απάντηση.

Αυτό που έχει γίνει κατανοητό είναι ότι το σύνδρομο αυτό αφορά όλες τις ηλικιακές ομάδες ακόμα και παιδιά, ωστόσο φαίνεται να είναι πιο συχνό σε άτομα ηλικίας 35 -49 ετών. Η βαρύτητα της νόσου στην οξεία φάση ίσως να σχετίζεται με την εμφάνιση του συνδρόμου αυτού αλλά long covid μπορεί να παρουσιάσουν ακόμα και ασθενείς μετά από ήπια νόσο.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προτείνει να γίνει περισσότερη έρευνα ως προς αυτό ώστε να διευκρινιστούν οι παράγοντες κινδύνου, οι τρόποι πρόληψης αλλά και αντιμετώπισης του συνδρόμου.

Ένα θύμα της long Covid (παρατεταμένο Covid) γράφει σε πρώτο πρόσωπο την εμπειρία της με τη νόσο για να μάθει ο κόσμος τι είναι και πώς θα την αναγνωρίσει.

Όπως αναφέρει η ίδια:

«Η εμπειρία μου με τον νόσο Covid -19 ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου του 2020. Γενικά ένιωθα πολύ κουρασμένη και άκεψη ωστόσο έπρεπε να δουλέψω. Έτσι εκείνο το πρωί, σηκώθηκα, ντύθηκα και βγήκα έξω.

Πήρα το λεωφορείο για να πάω στο κέντρο της πόλης. Γύρω που υπήρχε κόσμος που χρησιμοποιούσε το κινητό του, μιλούσαν, άκουγαν μουσική με τα ακουστικά τους. Κανένας δεν φορούσε μάσκα και κανείς δεν κρατούσε απόσταση.

Το πρώτο lockdown δεν είχε μπει ακόμα στη μας και η μόνη συμβουλή που είχε δοθεί μέχρι τότε είναι να πλένεται τα χέρια σας για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα κάθε φορά. Όλα έδειχναν φυσιολογικά μέχρι εκείνη τη στιγμή.

΄Ένιωθα ήδη εξουθενωμένη, κατέβηκα από το λεωφορείο και πήγα σε ένα mall όπου και συναντήθηκε με τους συνεργάτες μου. Μιλήσαμε και κάποιος με ρώτησε πώς αισθανομαι. Απάντησα ότι δεν αισθάνομαι πολύ καλά και όλοι απάντησαν ότι εύχονταν να μην έχω κορονοϊό. Γελάσαμε όλοι.

Η πρώτη δραστηριότητα του event ήταν ένα escape room. Στην υποδοχή, η ομάδα μου φλυαρούσε γύρω μου για όλα όσα θα κάνουμε εκείνη τη μέρα. Προσπαθούσε να συγκεντρωθώ όμως αισθανόμουν ιδρωμένη. Θυμάμαι να αναρωτιέμαι αν το δωμάτιο είναι πολύ ζεστό ή αν εγω αισθανόμουν αγχωμένη.

Καθώς το προσωπικό εξηγούσε πώς λειτουργεί ένα escape room, ένιωσα ένα κύμα ζέστης, ναυτία και ζαλάδα να με «χτυπάνε» όλα μαζί ταυτόχρονα. Προτού να καταλάβω τι ακριβώς μου συμβαίνει απλά είπα ότι πρέπει να φύγω.

Πήρα ταξί και όταν έφτασα στο σπίτι κατέρρευσα. Μετά άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα οπότε νόμισα ότι όλα πέρασαν. Ωστόσο, λίγες μέρες αργότερα αισθανόμουν ακόμα κουρασμένη, άρρωστη και είχα πονοκεφάλους, ρίγη και πόνο στο στομάχι. Κόλλησε και ο σύντροφός μου.

Τότε δεν πρότειναν να γίνεται τεστ κορονοϊού - Όσα αναφέρει η ασθενής