Αυτός είναι ο πολύτεκνος αστυνομικός που σκοτώθηκε στην Τύμφη - Η τραγική ειρωνία και η αγάπη για την φύση

Θρήνος στην Πρέβεζα για τον Ηλία Καλαϊτζή που σκοτώθηκε στην Τύμφη. Ο 39χρονος, πατέρας 4 παιδιών, έπεσε σε χαράδρα ανήμερα των γενεθλίων του. Εντοπίστηκε την Κυριακή νεκρός σε βάθος 700 μέτρων μετά από πολύωρες έρευνες. Η σπαρακτική έκκληση της γυναίκας του λίγο πριν το τραγικό τέλος.

Ένας νέος άνθρωπος σκοτώθηκε στην Τύμφη την ώρα που έκανε πεζοπορία.

Ο 39χρονος αστυνομικός Ηλίας Καλαϊτζής επιχείρησε μαζί με δύο φίλους του να φτάσουν στο καταφύγιο της Αστράτας από δύσβατο μονοπάτι, όταν γλίστρησε και έπεσε σε χαράδρα. Αμέσως στήθηκε γιγαντιαία επιχείρηση για τον εντοπισμό του κάτω

από πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες.

Μετά από πολύωρες έρευνες ο 39χρονος αστυνομικός, βρέθηκε τελικά νεκρός το μεσημέρι της Κυριακής σε βάθος 700-800 μέτρων, κοντά στο σημείο που είχαν υποδείξει οι φίλοι του.

Ο άτυχος αστυνομικός ήταν πατέρας τεσσάρων παιδιών και υπηρετούσε στο Αστυνομικό Τμήμα Πρέβεζας. Από το Σάββατο φίλοι, γνωστοί και συγγενείς εύχονταν το θρίλερ να είχε ευτυχή κατάληξη.

Η σύζυγός του μόλις πληροφορήθηκε ότι ο άνδρας της αγνοείτο έκανε μια σπαρακτική έκκληση μέσω Facebook:

«Ο φίλος σας αγνοείται σε μία χαράδρα, κάντε μία προσευχή για να επιστρέψει στα παιδιά του». Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έμελλε να συμβεί… Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι ο άτυχος άνδρας είχε χθες τα γενέθλια του.

Συγκινητική περιγραφή του αστυνομικού Ηλία Καλαϊτζή από την εμπειρία του σε αγώνα ορεινού τρεξίματος - Κατάθεση ψυχής

Και να θυμάστε ένα πράγμα: ο αγώνας ξεκινάει το απόγευμα! Ήταν τα λόγια του Χρήστου Κατσάνου, διοργανωτή του Rodopi Advendurun 100 miles και του Rodopi challenge 50 miles!

Ακόμα ο νους μου βρίσκεται στους ήχους της άγριας φύσης, τις εικόνες που δεν μπορούν εύκολα να ξεκολλήσουν τα μάτια από πάνω, εκεί που ξαφνικά ακούς μια πανδαισία ήχων, από διάφορα πουλιά, εικόνες από μικρά και μεγάλα ερπετά να περνούν από μπροστά σου, το ορμητικό και άλλοτε ποιο ήρεμο πεντακάθαρο νερό, από κάθε σημείο του φοβερού αγνώστου δάσους της Ροδόπης! Νιώθω πραγματικά τυχερός που μέσα σε τρία χρόνια που ξεκίνησα το τρέξιμο, κατάφερα πριν λίγες ημέρες να βρεθώ στην εκκίνηση ενός αγώνα -ορόσημο- για όποιον ασχολείται με το ορεινό τρέξιμο και όχι μόνο! Έναν αγώνα φτιαγμένο από ανθρώπους που βλέπεις στα μάτια τους το πόσο αγαπούν αυτό που κάνουν και στόχος τους είναι να ζήσει κάθε αθλητής αυτή την εμπειρία!

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από την περιγραφή του

Φτάνω κατάκοπος στον τερματισμό μετά από 15 ώρες και 28 λεπτά και βλέπω τον Ηλία Σπυριδόπουλο, ακούραστο, όρθιο, να μου φοράει το μετάλλιο και να με αγκαλιάζει! πέντε μέτρα μακριά και την ώρα που πήγα να κάτσω ακούω δυνατά εεεε … Πρέβεζαααα μπράβο έλα πάμε για φωτό … και βλέπω τον Χρήστο Κατσάνο να με τραβά δυνατά και να με σφίγγει στην αγκαλιά του. είδες;;; τα κατάφερες έκανες σήμερα ένα μεγάλο πράγμα μου λέει καλώς ήρθες στην οικογένεια των Ουλτρας και φωτογραφηθήκαμε κάτω από την αψίδα του τερματισμού.
Ο αγώνας τελείωσε με την βοήθεια του Θεού, χαρίζοντας και μαθαίνοντας μας πολλά για την αξία του ανθρώπου, την πρόσφορα, την ανιδιοτέλεια, την ομορφιά της ζωής! Εις το επανιδείν!