«Στα σημεία που εφάπτονται οι μουσικοί μας δρόμοι βρίσκονται τα τραγούδια μας», μιλάμε και ακούμε τους Sediment Bruise (video)

Συνέντευξη στη Ναταλία Κάππα

Την ώρα που γράφω αυτήν την συνέντευξη, ακούω τον τελευταίο δίσκο των Sediment Bruise. Ωραίος, γεμάτος, μελωδικός, ροκ ήχος από αυτούς που σε προσκαλούν να ταξιδέψεις μαζί τους. Οι επιρροές για τους πιο μυημένους είναι διακριτές και αν δεν ήξερα ότι είναι από τη Θεσσαλονίκη, μάλλον θα ξεκινούσα σκεφτόμενη την Βρετανία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως τα παιδιά πέρα από την Ελλάδα,

Ευτυχώς για την μικρή μας ταλαίπωρη χώρα, υπάρχουν καλλιτέχνες -σε όλο το εύρος των τεχνών- που επιμένουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε. Γιατί το δύσκολο –όσο και αν έχει γίνει πλέον τσιτάτο- είναι να κάνεις αυτό που πραγματικά αγαπάς και σε εκφράζει, ανεξάρτητα αν αυτό θα σου στοιχίσει σε χρόνο, κεφάλαιο και φυσικά ψυχικό απόθεμα. Στο τέλος της ημέρας, είμαστε οι επιλογές μας.

Οι Sediment Bruise, μία μπάντα πολύ ενδιαφέρουσα, αν και μετράει 20 χρόνια έχει κυκλοφορήσει 3 δυνατούς δίσκους, τον ομώνυμο πρώτο (2007), τον εξαιρετικό “A New Disease” (2016) και τον τελευταίο εξίσου δυνατό και ατμοσφαιρικό να τιτλοφορείται ‘’In Between’’ (2019).

Η ψυχή της είναι ασφαλώς οι μουσικοί της που σημαίνει οι Vaggelis Moudouris [Vag Mood] (φωνή), Nikolaos Nikolaides (κιθάρες), Michelangelo Nikolaidis (πλήκτρα, κιθάρες, φωνητικά), Sotiris Fotinitsoglou (βιολί), Giorgos Moukos (τύμπανα) και Panagiotis Giannoudis (μπάσο).

Εμείς τους εντοπίσαμε και ρωτήσαμε τον βασικό στιχουργό και κιθαρίστα του γκρουπ Νίκο Νικολαϊδη να μοιραστεί μαζί μας σκέψεις για τη Θεσσαλονίκη, τον γνωστό βρετανό παραγωγό Clive Martin (Puressence, Raining Pleasure, Les Negreses Vertes, Gipsy King κ.α.), το κοινό και φυσικά τους ίδιους.

-Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Γιατί Sediment Bruise;
Η μπάντα βαφτίστηκε σχεδόν από την αρχή της ύπαρξής της, κατά τα σχολικά μας χρόνια. Επηρεασμένος από συμβολικά και σουρεαλιστικά ποιήματα που διάβαζα τότε, συνδύασα δύο αταίριαστες μεταξύ τους λέξεις, το ίζημα (υπόλειμμα , κατακάθι) και την μελανιά, για να δώσω όνομα σε αυτό που μένει χρόνια μετά, μέσα στην ψυχή μας, ως υπόλειμμα ενός πολύ τραγικού συμβάντος.

-Η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη που έχει βγάλει μερικά σπουδαία ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας. Ποιους από αυτούς ξεχωρίζετε; Εσάς, σας βοήθησε η ατμόσφαιρα και οι ρυθμοί της πόλης σας για να βρείτε τους μουσικούς σας δρόμους ή συνέβη κάτι άλλο;
Φυσικά οι διάσημες μπάντες αυτής της πόλης, οι Τρύπες και τα Σπαθιά, κάτι καλό θα είχαν για να ξεχωρίσουν και να πουλήσουν τόσο πολύ. Πέρα από αυτούς, η πόλη πάντα είχε να επιδείξει ενδιαφέροντες καλλιτέχνες σε πολλά είδη. Τον Γιάννη Νάστα με τους Xaxakes, τους Sleeping Pillow, τον Monsieur Minimal σε πιο ποπ μονοπάτια, αλλά και τώρα τελευταία τους Naxatras, τον Vagina Lips, τους the Fog ensemble και πολλούς άλλους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υφίσταται σκηνή ή ότι η Θεσσαλονίκη έχει κάποια μαγική αύρα που κάνει τους ανθρώπους να βγάζουν μουσική. Έχει τον ανάλογο αριθμό καλλιτεχνών για το μέγεθός της. Τίποτα παραπάνω. Άσε που δεν έχει και το κοινό πια για να υποστηρίξει τους μουσικούς της. Και είναι συντηρητική μέχρι αηδίας. Άρα, όλοι οι παραπάνω μάλλον αποτελούν εξαιρέσεις. Τώρα, εμάς σαν μπάντα μας ένωσε η αγάπη μας για την ξένη μουσική, και οι μουσικοί μας δρόμοι είναι τόσοι όσα τα μέλη μας. Στα σημεία που αυτοί εφάπτονται βρίσκονται τα τραγούδια μας.

-Κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο, ντραμς, βιολί. Ποιο άλλο όργανο θα ταίριαζε με τον ήχο σας;
Είμαστε μαξιμαλιστές …με επίπτωση στις τσέπες μας. Ό,τι σκεφτόμαστε να κολλάει με τις συνθέσεις μας, μπαίνει. Τσέλο, πνευστά, παιδικές χορωδίες, samples. Δεν υπάρχει κάποιο όριο σε αυτό.

-Πώς ήταν η εμπειρία σας να συνεργαστείτε με τον Clive Martin;
Ο Clive είναι ένας πολύ προσιτός άνθρωπος. ‘Έτυχε να μας δει σε ένα live που δώσαμε στο Λονδίνο, και καταλήξαμε να πίνουμε μπύρες. Τελικά συνεργαστήκαμε μετά από κάποια χρόνια. Και σήμερα φτάσαμε να έχουμε κάνει δύο δίσκους μαζί του. Έτσι απλά έγιναν όλα. Η εμπειρία του στις ηχογραφήσεις έβαλε σε κάποια τάξη τις συνθέσεις μας – ιδιαίτερα στον προηγούμενο μας δίσκο. Και για να μαζέψεις τόσα όργανα, και να μην βγει τσίρκο το τελικό αποτέλεσμα, θέλεις έναν τέτοιο άνθρωπο. Ευτυχώς στο In-Between είχαμε σχεδόν έτοιμα τα τραγούδια όταν ήρθε, οπότε τελειώσαμε γρήγορα, πίνοντας περισσότερο παρέα.

-Σας λένε «αύριο» ότι θα πρέπει να επιλέξετε να είστε support group μεταξύ των Radiohead, των Massive Attack ή των Arcade Fire. Ποιους επιλέγετε και γιατί; Πείτε ένα τραγούδι τους που θα θέλατε να διασκευάσετε…
Δύσκολη ερώτηση γιατί λατρεύω εξίσου και τους τρεις. Θα επέλεγα μάλλον τους Radiohead, καθώς είναι μια μπάντα που από το 1995 μέχρι σήμερα δεν έχει βγάλει μέτριο δίσκο. Ελπίζω να μην παρεξηγηθούν και οι υπόλοιποι δύο λατρεμένοι και μας απορρίψουν σε περίπτωση που θα παίξουμε μαζί! Διασκευή σε τραγούδι, θα προτιμούσα να κάνω σε κάτι τελείως άσχετο με εμάς και να του αλλάξουμε τα φώτα. Μια Madonna για παράδειγμα, μια Kylie Minogue ή Justin Timberlake! Ή και το Sweet Harmony!

-Πώς είναι το κοινό (σας) στην Ελλάδα και πώς στο εξωτερικό; Μοιραστείτε μία στιγμή που σας έχει μείνει αξέχαστη.
Δεν θέλω να γενικεύσω, καθώς δεν έχουμε κάνει και τα άπειρα lives στο εξωτερικό για να έχω στιβαρή άποψη. Το κοινό κι εδώ και στο εξωτερικό, αν του αρέσεις θα εκφραστεί. Θα κουνηθεί, θα γουστάρει. Αλλά τα τελευταία χρόνια γίνεται και πιο απαιτητικό, καθώς υπάρχει πληθώρα καλών σχημάτων και πρέπει να του τραβήξεις την προσοχή. Μια αξέχαστη στιγμή που έρχεται από πολύ παλιά, σε ένα από τα πρώτα live μας σαν μπάντα, είναι όταν ένα παλικάρι από το κοινό, ανέβηκε στην σκηνή, έσπρωξε τον τραγουδιστή μας από τα πλήκτρα (που τότε έπαιζε σε μερικά τραγούδια) και άρχισε να παίζει μαζί μας χωρίς φυσικά να ξέρει να παίζει πλήκτρα.

-Από τον πρώτο δίσκο μέχρι τον τελευταίο σας, πόσο έχετε αλλάξει;
Πολύ. Τότε είμασταν στα 20s μας και τώρα στα 30s μας. Πιο ανέμελοι τότε, τώρα με υποχρεώσεις και προβληματισμούς, πιο pop rock η μουσική μας τότε, τώρα πιο εσωστρεφής, ατμοσφαιρική και πειραματική ανα σημεία. Πιο ανώριμοι τότε (και μουσικά), τώρα πιο μεστοί, ξέροντας τι θέλουμε. Μου αρέσει το τώρα μας, να σου πω την αλήθεια, γιατί η τρέλα του να φτιάχνουμε μουσική, παρά τα χρόνια που περάσαν παραμένει. Και είμαστε ακόμα μαζί.

-Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στον τελευταίο σας δίσκο;
Το ότι δεν είναι fake ή pretendious. Είναι ακριβώς αυτό που είχαμε στο μυαλό και την ψυχή μας την περίοδο που το φτιάξαμε. Το ότι βγήκε αβίαστα και το ότι είναι πλήρες συναισθημάτων.

-Πότε και που θα σας δούμε live;
Το φθινόπωρο που μας έρχεται θα παίξουμε κάποια μεμονωμένα lives στις μεγάλες ελληνικές πόλεις και τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοέμβρη, θα έχουμε ένα tour σε πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης (Κόσοβο, Σερβία, Ρουμανία και Ουγγαρία).