Μαριάννα Τουμασάτου: Από τότε που έγινα μητέρα έπαψα να είμαι ριψοκίνδυνη και γέμισα φοβίες

Η Μαριάννα Τουμασάτου σε συνέντευξή της αναφέρθηκε στον ρόλο της στη σειρά «Γυναίκα χωρίς όνομα».

Φέτος που επέστρεψες με έναν δραματικό ρόλο, νιώθεις πιο πολύ στα νερά σου; Σου ταιριάζει περισσότερο πιστεύεις;

Κοίτα, είχα να παίξω έναν δραματικό ρόλο στην τηλεόραση, γύρω στα οκτώ με δέκα χρόνια. Νομίζω από τη «Βέρα στο δεξί» – τότε πρέπει να ήταν η τελευταία φορά που έπαιξα κάτι δραματικό. Αγαπώ, όμως, και τα δύο – και την κωμωδία και το δράμα. Εντάξει, ηθοποιοί είμαστε, όλα θα τα παίξουμε κάποια στιγμή. Δεν κάνουμε πυρηνική φυσική, μην τρελαθούμε κιόλας. Εγώ, τουλάχιστον, κάνω αυτό που αγαπώ. Φυσικά και εργάζομαι από ανάγκη, έχω οικογένεια, δεν είμαι μόνη μου. Όμως, υπάρχουν άνθρωποι που δεν εργάζονται πάνω σε αυτό που αγαπούν, έτσι απλά, επειδή τους τα έφερε η ζωή με άλλον τρόπο από ό,τι πίστευαν.

Ούτε χρησιμοποίησες ποτέ το όνομά σου για να ανεβάσεις το κασέ σου;

Τα κασέ, παιδιά, επειδή ζούμε και στις εποχές που ζούμε, έχουν φύγει προς τα κάτω κατακόρυφα. Καμία σχέση με κάποτε! Ποτέ δεν πάω με τσαμπουκά να διαπραγματευτώ. Ακούω τις προτάσεις και, αν πληρούν κάποιες συγκεκριμένες προδιαγραφές, τότε δίνουμε τα χέρια. Δεν κάνω παζάρια με τα λεφτά. Αλλά τις συνθήκες, το σενάριο, τη σκηνοθεσία, την αισθητική, αυτά δεν τα διαπραγματεύομαι. Αν δεν μου αρέσει μία δουλειά, δεν την κάνω και πάω στην επόμενη. Στο χρηματικό σκέλος όμως, ναι, συμβιβάζομαι.

Την έχεις «πατήσει» πολλές φορές, λόγω του συναισθηματισμού σου;

Όχι πολλές, γιατί είχα πάντοτε έναν καλό πυρήνα δίπλα μου: Οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, ο άντρας μου, όλοι είναι άνθρωποι δοκιμασμένοι στον χρόνο. Οπότε, δεν πάτησα κάποια μπανανόφλουδα. Πιο μικρή όταν ήμουν, ναι. Αλλά, τότε όλοι κάναμε χαζομάρες.

Ήσουν «επαναστάτρια» ως έφηβη;

Όχι, ήμουν ένα ήσυχο παιδάκι που, αν το άφηνες σε μια γωνία, εκεί καθόταν. Όχι ότι δεν ακουγόμουν, αλλά «επαναστάσεις» δεν έκανα. Πιο μετά, πολιτικοποιήθηκα, κατέβαινα και σε πορείες, σε διαδηλώσεις.

Είσαι ριψοκίνδυνη;

Παλαιότερα ήμουν. Από τότε που έγινα μητέρα, όχι, καθόλου. Γέμισα φοβίες. Κάποτε, για παράδειγμα, μπορούσα να κοιμηθώ σε ένα ερημικό μέρος, μόνη μου, με ανοιχτά παράθυρα και ξεκλείδωτες πόρτες. Σήμερα, θα βάλω συναγερμό, θα κλειδώσω, θα προσέξω πολύ. Τόσα γίνονται… Τώρα με το παιδί, φοβάμαι. Αλλά δεν έχω φτάσει σε σημείο να τρέμω και τη σκιά μου. Κάποτε κάπνιζα φουλ, ξενυχτούσα, δεν πρόσεχα τον εαυτό μου, έπινα πολλούς καφέδες. Τα έχω κόψει όλα αυτά. Μόνο από τη δουλειά μπορεί να κουραστώ. Κατά τ’ άλλα, είμαι πολύ πιο προσεκτική. Θέλω να είμαι καλά για την οικογένειά μου. Είναι όλος μου ο κόσμος, άλλωστε.

Πηγή: Down Town