Λάκης Λαζόπουλος: Με εξιτάρει η ιδέα να τα παρατήσω όλα

Με δύο συνεντεύξεις του στο περιοδικό People και στην εφημερίδα “Δημοκρατία” ο Λάκης Λαζόπουλος ξεδιπλώνει τις σκέψεις του μιλάει για τη σχέση του με την πολιτιική, για την Ευρώπη, αλλά και για τα νούμερα της τηλεθέασης. Μιλάει στους θαυμαστές αλλά και στους επικριτές του καθώς και για το ησυχαστήριό του, την Πάρο.

Εκεί μουντζουρώνει τα δάχτυλά του με μελάνη, αλλά και μπογιές ζωγραφικής. Γράφει

Εκεί όπου έστησε το Αλ Τσαντίρι του για άλλη μια φορά, στη συχνότητα του Open. Πάντα με το Τσαντίρι του, αφού το μόνο που αγαπάει στην Αθήνα είναι να φεύγει…

Το κύρια σημεία της συνέντευξης του Λάκη Λαζόπουλου στο People:

Πώς κρατάς την ισορροπία όταν ο κόσμος σε αποθεώνει ή σε αποκαθηλώνει;

Το βιώνεις και εκπαιδεύεσαι. Είναι όπως το ζώο στο δάσος. Μπορεί να περπατάει αμέριμνο, μπορεί να ακούσει έναν πυροβολισμό… Από την ώρα που εκτίθεσαι είσαι και έρμαιο πυροβολισμών και έρμαιο αγάπης. Μπορεί να συμβούν τα πάντα. Δεν τρομάζω και, όσο περνάει ο καιρός, φοβάμαι όλο και λιγότερο. Φυσικά, σε μικρότερη ηλικία ήμουν αλλιώς. Τρόμαζα, αφού δεν καταλάβαινα ποιος ο λόγος να μου επιτεθεί κάποιος.

Ο Twain έγραψε πως δύο από τα συστατικά της επιτυχίας είναι η τύχη και η άγνοια κινδύνου…

Άγνοια κινδύνου δεν είχα ποτέ. Δεν επαναπαύομαι στην τύχη. Θέλω να υπάρχει στο οπτικό μου πεδίο, αλλά τη χρησιμοποιώ πάντα αφού κουραστώ πολύ. Πρέπει να είμαι υπερβολικά κουρασμένος για να ζητήσω την εύνοιά της.

Αυτή η περιγραφή είναι ανθρώπου που οι Αμερικανοί περιγράφουν ως «control freak». Τα θέλεις όλα υπό έλεγχο;

Αλήθεια είναι. Δεν σημαίνει ότι το καταφέρνεις, βέβαια, αλλά πως το επιθυμείς. Προσέχω τα πάντα, σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς. Σκέψου πως δεν πίνω, δεν καπνίζω.

Είναι κόντρα στη στερεοτυπική εικόνα που έχουμε για τους καλλιτέχνες…

Δεν κάνω καμία κατάχρηση. Μπορεί έναν χρόνο ολόκληρο να καταναλώσω συνολικά τέσσερα μπουκάλια κρασί. Δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν έχω μεθύσει στη ζωή μου, δεν έχω καν ζαλιστεί.

Πώς γράφεις;

Για να γράψω, πρέπει να επικρατεί η απόλυτη ησυχία. Ούτε μουσική ούτε ο παραμικρός θόρυβος. Δεν μπορώ να ακούω τίποτα. Γιατί όταν μιλάνε οι άνθρωποι, θέλω να τους ακούω. Και θεωρώ πως όταν τους ακούω, μπορεί και να τους αντιγράφω, από τη στιγμή που αφουγκράζομαι την ψυχοσύνθεσή τους. Είναι σαν να τους παρακολουθώ. Γι’ αυτό και αν δει κανείς τα γραπτά μου –έχω κρατήσει περίπου το 80% όλων των γραπτών μου–, θα παρατηρήσει πως δεν υπάρχουν μουντζούρες. Δεν κάνω διορθώσεις. Βλέπεις ένα κείμενο που τρέχει, σαν να είναι γραμμένο από κάποιον που καταγράφει μια συζήτηση, όχι που τη σκαρφίζεται. Γι’ αυτό θέλω την απόλυτη ησυχία, για να μπορώ να «ακούω». Βέβαια, αν γράφεις ένα μυθιστόρημα ή ζωγραφίζεις, η μουσική παίζει μεγάλο ρόλο. Στη θεατρική συγγραφή, όμως, απαιτείται ησυχία.

Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει τελευταία;

Η ιδέα πως μπορώ να τα παρατήσω όλα. Να βρίσκομαι, για παράδειγμα, στην Πάρο και να μπορώ να κάθομαι, να ζωγραφίζω και να γράφω πιο ήρεμος. Δεν είμαι μακριά από αυτό, ξέρεις…

Να τα παρατήσεις;

Ναι. Είμαι άνθρωπος που θέλω να δοκιμάζω πράγματα. Έχω στο κεφάλι μου πολλά πράγματα που γυρνάνε και ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που θα με συνεπάρει. Είναι πολλά που μου αρέσουν, αλλά δεν ξέρω τι θα με συνεπάρει.

Είναι και η ζωγραφική;

Ναι, με ηρεμεί πολύ. Όταν είμαι σε ένταση, θα πάρω τα μολύβια μου και θα εξαφανιστώ.

Τώρα τελευταία ξεκίνησες;

Όχι, εδώ και χρόνια.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που εξαφανίστηκες;

Πηγαίνω τακτικά στην Πάρο, αν και φέτος πήγα μόνο μία φορά, για δύο ημέρες. Θέλω να πηγαίνω πιο συχνά, όμως.

Τα κύρια σημεία της συνέντευξης του Λάκη Λαζόπουλου στην εφημερίδα “Δημοκρατία”:

Κύριε Λαζόπουλε μπαίνω κατευθείαν στο θέμα και θα ήθελα να μου εξηγήσετε τι ακριβώς συμβαίνει. Βγαίνετε στο Open σε ένα κανάλι με μέσο όρο τηλεθέασης 4% με το Αλ Τσαντίρι Νιουζ και σημειώνετε στην πρεμιέρα της σατιρικής εκπομπής 17,9 και στην επανάληψη 18. Ανεβάζατε το κανάλι τέσσερις φορές πάνω. Άπαντες γράφουν ότι επέστρεψε ο Λάκης Λαζόπουλος σαρωτικός σαν να μην πέρασε μια μέρα και ανακάτεψε την… τράπουλα της θεαματικότητας. Στο δεύτερο επεισόδιο βγαίνει το Αλ Τσαντίρι Νιουζ με εμφανή τεχνικά προβλήματα στα βίντεο η τηλεθέαση αγγίζει το 1 1 % και γράφουν ότι υποχώρησε ο Λάκης αισθητή πτώση χαμηλές πτήσεις. Από τις επευφημίες στον πόλεμο. Μα τι γίνεται τελικά; Σας περίμεναν στη γωνία;

Πιστεύω ότι αυτό είναι το σύστημα που έχει αποφασίσει να έχει η Nielsen με εμένα. Σας το είχα πει και στην αρχή όταν μου είπατε συγχαρητήρια για τα ποσοστά τηλεθέασης στο πρώτο επεισόδιο. Μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα γιατί θα μου δώσουν στην αρχή υψηλά ποσοστά και μετά θα αρχίσουν να αποδομούν. Αυτή είναι η γραμμή. Αλλά πιστέψτε με δεν είναι κάτι με το οποίο θα ασχοληθώ με τις μετρήσεις δηλαδή γιατί απλά το περίμενα. Και στον Alpha όταν ξεκίνησα το Τσαντίρι έκαναν το ίδιο και στους Μήτσους στον ΑΝΤΙ. Στην περίπτωση αυτή το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τραβήξεις τον δρόμο σου. Το σχέδιο αυτό της αποδόμησης το γνωρίζω και είμαι ενήμερος. Και τότε που πήγα την AGB στα δικαστήρια παλαιότερα το έκανα γιατί ήξερα τι μαγείρευαν Πάντως αν συνεχίσουν να κάνουν αυτόν τον πόλεμο που κάνουν μη νομίζουν ότι δεν θα αντιδράσω. Και θα είναι αργά όταν θα αντιδράσω. Δεν είμαι παιδί, θα τα ακούσουν μια και καλή έτσι ξαφνικά.

Τα έχουν βάλει με εσάς ή με το Open;

Η AGB τότε και η Nielsen σήμερα δεν είναι εταιρίες μετρήσεων. Είναι εταιρίες που είναι πάντα σε συνεννόηση με το σύστημα και λειτουργούν με τη λογική των «κλειδωμένων συχνοτήτων». Οι «κλειδωμένες συχνότητες» είναι αυτές που μπαίνουν σε εφαρμογή για να μοιράζεται κατά το δοκούν η διαφήμιση. Οι «κλειδωμένες συχνότητες» αποδομούν εκπομπές ακόμη και κανάλια και δεν παίρνουν ποσοστά από τη διαφήμιση. Αυτές οι κλειδωμένες συχνότητες σπάνια παραβιάζονται. Αν σκεφτεί λοιπόν κανείς ότι μέσα σε έξι μέρες το νέο επεισόδιο του Αλ Τσαντίρι Νιουζ στο YouTube είχε 300.000 χτυπήματα αυτή η απήχηση στο διαδίκτυο κάτι δείχνει σε αντιδιαστολή με τους πίνακες τηλεθέασης. Η Cosmoste και η Vodafone ξέρουν ποιο πρόγραμμα βλέπουν οι τηλεθεατές. Η Digea από την άλλη με ένα απλό συστηματάκι ενσωματωμένο στις τηλεοράσεις μπορεί αν θέλει να ξέρει τις προτιμήσεις των τηλεθεατών ακριβώς την επόμενη μέρα. Γιατί δεν το κάνουν. Γιατί δεν τελειώνουν τη Nielsen. Γιατί απλούστατα κάποιος πρέπει να κάνει τη συμφωνία και την κατανομή της διαφημιστικής πίτας.
Αυτή τη στιγμή το Open μπήκε μέσα στη διαφημιστική πίτα. Τι θα γίνει
με αυτό το νέο κανάλι. Μια θα το φτιάχνουν και μια θα το αποδομούν.
Αυτή είναι η δουλειά τους. Δεν το λέω μόνο για το Open, γιατί αύριο
μπορεί να είμαι σε άλλο κανάλι. Πιστεύω ότι τα κανάλια πρέπει να απαλλαγούν οριστικά από τον βραχνά αυτών των μετρήσεων που κινούνται αναλόγως συμφερόντων.

Κύριε Λαζόπουλε έπειτα από τόσα χρόνια στην τηλεόραση και με τέτοια αποδοχή πώς την καταλαβαίνει κάποιος τη θεαματικότητα;

Για εμένα η ακροαματικότητα είναι η επόμενη ημέρα όταν περπατάς
στον δρόμο και σου λέει ο κόσμος κάτι που του άρεσε ή δεν του άρεσε στην εκπομπή. Και ξέρετε, πάντα την επόμενη μέρα περπατάω στον
δρόμο. Έτσι την καταλαβαίνω την τηλεθέαση. Όταν μπαίνεις σε έναν ανελκυστήρα και είσαι με έξι άτομα και τα πέντε σε έχουν δει, γιατί αυτό μου έχει συμβεί, ξέρεις την ακροαματικότητά σου. Αν την ίδια
μέρα έχεις μπει σε δέκα ασανσέρ, τώρα ξέρεις ακόμη καλύτερα την
τηλεθέασή σου. Για μένα λοιπόν η Nielsen δεν είναι εταιρία μετρήσεων
αλλά εταιρία συμφωνιών. Ας κάνει τη δουλειά της και εγώ τη δική
μου. Ξέρω ποιοι είναι. Το ασανσέρ για μένα είναι η καλύτερη μέτρηση.
Το ασανσέρ!

Ανεβήκατε στο σανίδι του «Τσαντιριού» σας, που είναι λίγο αλλαγμένο στα σκηνικά, αλλά πάντα ίδιο στη στόχευση. Η σάτιρα πάνω απ’ όλα. Πώς νιώσατε και τι ενέργεια λάβατε από το κοινό πους σας παρακολουθούσε ζωντανά από την «Ακτή Πειραιώς»;

Κάνω πάντα αυτό που θέλω να κάνω. Και αυτό που θέλω είναι να δώσω χαρά. Είμαι ίδιος μέσα μου, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Απλά παίρνω τον χρόνο μου να δω τα νέα πατήματα σε ένα καινούργιο κανάλι. Δεν υπολογίζω τίποτε άλλο.

Συγγνώμη που σας διακόπτω, αλλά, αν θυμάστε, εδώ και δύο μήνες με είχατε εμπιστευτεί και μου είχατε εκμυστηρευτεί τι θα γίνει με τις μετρήσεις, πολύ πιο πριν από το πρώτο επεισόδιο, όταν ήρθα να καλύψω δημοσιογραφικά την πρεμιέρα σας. Όταν συνέβησαν τελικά αυτά που μου είπατε, τότε μπήκα στη διαδικασία να ψάξω δημοσιογραφικά τι συμβαίνει στο εγχώριο τηλεοπτικό τοπίο.

Επειδή όμως κι εγώ θυμάμαι, αρχικά είχατε αντιδράσει. Γιατί πέσατε από τα σύννεφα τώρα; Εγώ τα περίμενα. ‘Οσα έγραψαν ήταν έτοιμα άρθρα εδώ και καιρό. Τα είχαν γράψει από πριν… Αλλά δεν φοβάμαι τίποτα. Όπως και δεν έχω φοβηθεί ποτέ στη ζωή μου εδώ και χρόνια τώρα. Ξέρω ότι στην τηλεόραση θα επιβιώσει όποιος ασχοληθεί με την τέχνη του ανώδυνου, που δεν θα πειράζει την εξουσία. Αν εγώ βγω αύριο με μια σειρά θα είναι όλα μέλι γάλα. Το θέμα είναι να μη μιλάω, να βγάλω τον σκασμό. Και όσο μεγαλύτερη η οικονομική κρίση τόσο πιο πολλά τα σκουλήκια. Η Ελλάδα ζει κάτω από την πανσέληνο του σκουληκιού.

Είχατε κατηγορηθεί ότι πιστέψατε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον υποστηρίξατε. Ξεκινήσατε όμως με έντονη κριτική στην κυβέρνηση και φυσικά με βίντεο από την πληγείσα περιοχή στο Μάτι. Με αυτόν τον τρόπο κάνατε την αυτοκριτικήσας;

Μη βάζετε σε ζυγαριά τη σάτιρα ήτ ην κριτική που κάνω γιατί θα σκεφτείτε λανθασμένα για μένα. Πάντα βλέπω τα πράγματα σε σχέση με την εποχή τους. Μπορεί εγώ ή οποιοσδήποτε άνθρωπος να κάνει μία λανθασμένη εκτίμηση σε μια συγκεκριμένη περίοδο. Αλλά γενικότερα ένας άνθρωπος πρέπει να κρίνεται μέσα στο χρόνο> Αυτό είναι σωστό και επιμένω σ’ αυτό.

Πώς βλέπετε τους Ελληνες σήμερα;

Υπάρχει θυμός και κόπωση στον κόσμο. Και οργή και νεύρα. Θεωρούν ότι όλα αυτά στα οποία πίστεψαν δεν έγιναν. Δεν ξέρουν πλέον πού να εναποθέσουν την ελπίδα τους. Υπάρχει μια μεταστροφή του κόσμου χωρίς να ξέρει όμως κανείς την οριστική κατεύθυνση του. Με λίγα λόγια αισθάνομαι μια απαξίωση και για την κυβέρνηση αλλά και γενικότερα γιατοπολιτικό σύστημα. Επίσης διαπιστώνω μια μετατόπιση της ελπίδας από ταα αριστερά και πέρα στα δεξιά. Αλλά σε κάθε μετακόμιση χάνουμε πράγματα και ανθρώπους. Αυτή η μετακόμιση λοιπόν γίνεται σήμερα μέσα σε ένα ποτάμι που παίρνει ανθρώπους καιτους βγάζει σε άλλες όχθες όπως και σ’ εαυτές της αδιαφορίας. Το θέμα δεν είναι πού θα πάει ακριβώς ο κόσμος.

Και ποιο είναι το θέμα;

Το θέμα είναι τι θα γίνει όταν θα σβήσει οριστικά η ελπίδα. Γιατί αυτή τη στιγμή η ελπίδα δίνει τα ρέστα της. Επειτα από όσα έχουν κάνει όλα τα πολιτικά κόμματα δεν ξέρω αν εχουν να κάνουν τίποτε άλλο. Αν ο επόμενος που θα έρθει στην εξουσία αποτύχει κι αυτός δεν υπάρχει κάτι άλλο να δοκιμάσουν. Η Μεταπολίτευση είναι στην εντατική και την κρατάνε, όπωςκρατάνε τον Σουμάχερ. Ενας λαός αν δεν ξεμπερδέψει με το χάλι της Μεταπολίτευσης που τους έχει φάει όλους δεν θα πάει ποτέ μπροστά. Μα να έρθει οποιοσδήποτε, είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά. Κανείς δεν διασώζεται από αυτόν τον βούρκο, καθώςεπιπλέει. Δεν γίνεται.