Φτωχότερο το παγκόσμιο σινεμά – «Έφυγε» η Ανιές Βαρντά

Η Ανιές Βαρντά, διάσημη σκηνοθέτιδα και από τις ηγετικές μορφές του γαλλικού «Νέου Κύματος», του κινηματογραφικού κινήματος που έδωσε ζωή στον γαλλικό κινηματογράφο τη δεκαετία του 1960, έφυγε από την ζωή την Παρασκευή 29 Μαρτίου από καρκίνο.

Η αεικίνητη σκηνοθέτιδα είχε το δικό της στυλ και υπέγραψε μερικά από τα πιο ιδιαίτερα έργα του γαλλικού σινεμά, όπως τα «Κλειώ από τις 5 ως τις 7» (1962), «Δίχως στέγη, δίχως νόμο» (1985), «Les Glaneurs et la Glaneuse» (2000), «Οι παραλίες της Ανιές» (2009) ή «Πρόσωπα

Για τα έργα της είχε βραβευτεί με τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία το 1985 (για το «Δίχως στέγη, δίχως νόμο» ) και με το Σεζάρ καλύτερου ντοκιμαντέρ το 2009 (για τις «Παραλίες της Ανιές»). Ταυτόχρονα, είχε λάβει ένα τιμητικό Σεζάρ το 2001, έναν τιμητικό Φοίνικα από το Φεστιβάλ των Κανών το 2015, αλλά και ένα Όσκαρ το 2017 για το σύνολο της σταδιοδρομίας της.

Η Αρλέτ (όπως ήταν το πραγματικό της όνομα) Βαρντά, γεννημένη στις 30 Μαΐου στη συνοικία Ιξέλ των Βρυξελλών, από μητέρα Γαλλίδα και Έλληνα πατέρα.

«Είναι μια πολύ μεγάλη κυρία του κινηματογράφου, μια πολύ μεγάλη κυρία σκέτα, αυτή που μας αφήνει. Για 90 χρόνια συνόδευσε την ιστορία του σινεμά. Ήταν πιο μπροστά απ’ όλο τον κόσμο, ήταν η πρώτη που έκανε ταινίες που επηρέασαν τη Νουβέλ Βαγκ», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο σκηνοθέτης Κλοντ Λελούς.

Ποια ήταν η Ανιές Βαρντά,

Η Αρλέτ (όπως ήταν το πραγματικό της όνομα) Βαρντά, γεννημένη στις 30 Μαΐου στη συνοικία Ιξέλ των Βρυξελλών, από μητέρα Γαλλίδα και Έλληνα πατέρα.

Φωτογράφος (ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στο Εθνικό Λαϊκό Θέατρο, με έδρα τότε το Παρίσι, του Ζαν Βιλάρ και του Ζεράρ Φιλίπ), εικαστική καλλιτέχνιδα, η Ανιές Βαρντά, που γύρισε την πρώτη ταινία της ως σκηνοθέτρια το 1954, την ταινία μυθοπλασίας μεγάλου μήκους “La Pointe courte”, είχε παρουσιάσει τον Φεβρουάριο στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου το τελευταίο της ντοκιμαντέρ «Η Βαρντά από την Ανιές», που μεταδόθηκε πρόσφατα από το γαλλογερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο Arte.

Σε αυτό το ενδοσκοπικό φιλμ, σε δύο μέρη, υπό τη μορφή ενός μαθήματος κινηματογράφου και ενός απολογισμού μιας σταδιοδρομίας άνω των 60 χρόνων, μιλούσε για τις πηγές της έμπνευσής της και για τη δουλειά της, που από το 2000 ήταν περισσότερο τα ντοκιμαντέρ και οι πλαστικές τέχνες.

Η κινηματογραφίστρια είχε δηλώσει τότε στη διάρκεια μιας μακράς συγκινητικής συνέντευξης Τύπου στο Βερολίνο πως «επιβράδυνε» και «προετοιμαζόταν για να πει αντίο, να φύγει».

(Με πληροφορίες από το ΑΠΕ/ΜΠΕ)