Αντώνης Ρηγόπουλος: Του Αγίου Παϊσίου ανήμερα

Ο σεισμός στην Κω «τράνταξε» για μια ακόμη φορά τα σκοταδιστικά ένστικτα των μεγάλων ειδησεογραφικών ιστοσελίδων που με τον ψύχραιμο τίτλο «ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ», θυμήθηκαν τα λόγια του πρόσφατα αγιοποιημένου γέροντα Παϊσίου.

Είναι τα ίδια ανεμοδαρμένα λόγια που ιστοσελίδες και εφημερίδες επαναφέρουν με κάθε αφορμή για να συνεχίσουν να καλλιεργούν μια καρικατούρα σε βάρος της μνήμης ενός ανθρώπου που σύμφωνα με μαρτυρίες υπήρξε γνήσια αφιερωμένος στην πίστη του.

Όσο και να αστειευόμαστε όμως με την επιμονή ιστοσελίδων

και εφημερίδων να κατασκευάζουν μεταχρονολογημένες προφητείες ακόμα και για θέματα διεθνών σχέσεων και γεωπολιτικής, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την ικανότητα των λόγων του Παΐσιου να φέρνουν με μαθηματική ακρίβεια, τσουνάμι χριστιανοταλιμπανικών κλικ.

Μέσα από αυτές τις ιστοσελίδες, αλλά και μέσα από την κλασσική εφημερίδα που έχει πάρει εργολαβία τις προφητείες του Παΐσιου και τις πουλάει γαρνιρισμένες με ολίγη από Κωνσταντίνο Πλεύρη, «βασιλιά» Κωνσταντίνο, Χρυσή Αυγή και εθνική παλλιγεννεσία, μάθαμε ότι ο πόλεμος Ελλάδας – Τουρκίας θα ξεκινήσει από τα Εξαμίλια (όχι το χωριό, αλλά τα έξι ναυτικά μίλια των νησιών του ανατολικού Αιγαίου), ότι την Κωνσταντινούπολη θα μας την δώσουν πίσω οι Ρώσοι, ότι την Κωνσταντινούπολη θα μας την δώσουν πίσω οι Αμερικάνοι (ω ναι, και τα δύο τα είπε), ότι την Κωνσταντινούπολη θα μας την δώσει πίσω ο Θεός (γιατί είμαστε και ορθόδοξοι, διάολε) ότι θα γίνει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος αλλά η Ελλάδα δεν θα πάρει μέρος και ότι οι πολιτικοί μας θα παραδώσουν τη πατρίδα μας στον Αντίχριστο και θα φύγουν νύχτα επειδή ο κόσμος θα τους πάρει με τις πέτρες.

Όλα αυτά, όπως είναι φυσικό, «κουμπώνουν» με εξαιρετική δεξιοτεχνία σχεδόν σε κάθε σημαντική εγχώρια ή διεθνή είδηση κατασκευάζοντας τα πιο σουρεαλιστικά πρωτοσέλιδα που έχουν τυπωθεί στην ιστορία του ελληνικού Τύπου, αλλά και διαμορφώνοντας μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης που τυχαίνει να έχει περιορισμένα πολιτικά αντανακλαστικά.

Η τάση πολλών Μονών και Εκκλησιών προς το εύκολο χρήμα δημιούργησε τις θλιβερές εικόνες ανθρώπων να προσκυνούν λαστιχένιες παντόφλες, «θαυματουργές» ζακέτες και «ιερά» κάστανα που κάποτε ανήκαν στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Η καθυστερημένη αντίδραση της εκκλησιαστικής ηγεσίας στέκεται προφανώς ανίκανη να μαζέψει την «μπίζνα» που έχει ήδη καθιερωθεί γύρω από τον Παΐσιο. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να πείσει ότι δεν θα πρέπει οι πιστοί να προσκυνούν αντικείμενα καθημερινής χρήσης, την ώρα που τόσο η ίδια όσο και η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία υποδέχονταν με τιμές αρχηγού κράτους τη λεγόμενη ζώνη της Θεοτόκου σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας μόλις πριν από έναν χρόνο;

Κι όμως, οι υπερβολές δεν σταματούν εκεί. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα kranos.gr, που ασχολείται με θέματα των Ενόπλων Δυνάμεων, και το imerodromos.gr, ύστερα από εισήγηση του Γενικού Επιτελείου Στρατού, φαίνεται να έχει αποφασιστεί ήδη ο ορισμός του Αγίου Παϊσίου ως προστάτη του Όπλου των Διαβιβάσεων, λόγω της αντίστοιχης ειδικότητας που είχε ο ίδιος όταν υπηρετούσε τη θητεία του. Ο λεγόμενος και «ασυρματιστής του Θεού» υπηρέτησε από το 1945 έως και το 1949, καθ’ όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου δηλαδή. Η υποψηφιότητα του Παΐσιου είναι «φαβορί» για τη θέση, ωστόσο έχει να αντιμετωπίσει δυο άλλους διεκδικητές: τον Άγιο Ερμή και τον Άγιο Ερμεία, σύμφωνα με τον Ημεροδρόμο.

Στο σημείο αυτό όμως, ανακύπτουν μια σειρά από ζητήματα. Ο συγκεκριμένος Άγιος τυχαίνει να είναι σύγχρονός μας. Συνεπώς, είναι απολύτως λογικό στην κοσμική του ζωή να είχε κάνει επιλογές που σήμερα να προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα σε πιστούς και μη. Ο Παΐσιος επιλέγεται ως προστάτης των Διαβιβάσεων με βάση ένα στοιχείο της κοσμικής του ζωής: τη θητεία του ως διαβιβαστής κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, ενός πολέμου που εκ των πραγμάτων βάθυνε απότομα τις ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των Ελλήνων και που το κοινωνικοπολιτικό του αποτύπωμα μπορούμε ακόμη και σήμερα να το εντοπίσουμε με μεγάλη ευκολία στην ελληνική κοινωνία.

Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ «Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο ασυρματιστής του Στρατού και του Θεού», ένα τρίωρο αφιέρωμα στη ζωή του Αρσένιου Εζνεπίδη, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, αναφέρεται, προφανώς σύμφωνα με διηγήσεις του ιδίου:

«στον ανταρτοπόλεμο [sic] τον συνέλαβαν οι Κομμουνιστές αιχμάλωτο και τον φυλάκισαν. Κακοπάθησε όσο έμεινε στη φυλακή και υπέφερε από τις ψείρες και το πολύ στρίμωγμα. Δοκιμάστηκε και ηθικώς γιατί τον έκλεισαν σε ένα δωμάτιο μόνο του και ύστερα έβαλαν δυο αντάρτισσες σχεδόν γυμνές. Προσευχήθηκε έντονα επικαλούμενος την Παναγία και ύστερα ένιωσε δύναμη εξ’ ύψους που τον ενίσχυσε και τις έβλεπε με απάθεια σαν αδελφές του, όπως ο Αδάμ την Εύα στον παράδεισο. Τις μίλησε με τρόπο καλό, εκείνες ήρθαν σε συναίσθηση, ντράπηκαν και έφυγαν κλαίγοντας…»

Εντάξει, ας πούμε ότι την αντιστοιχία της αμαρτωλής και υπεύθυνης για το προπατορικό αμάρτημα Εύας με τις δήθεν γυμνές αντάρτισσες του ΔΣΕ την παρατήρησα μόνο εγώ επειδή είμαι ιδεοληπτικός και εμμονικός, όμως πραγματικά πόσο λογικό είναι να γίνεται μια τέτοια ταύτιση μεταξύ ενός σύγχρονου αγίου που πολέμησε στον Εμφύλιο και ενός στρατιωτικού Όπλου;

Σαφέστατα είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε όποιον Θεό, θεότητα ή δοξασία επιθυμεί. Είναι ακόμη δικαίωμα του καθενός να προσκυνά οποιοδήποτε αντικείμενο θεωρεί ιερό. Παράλληλα είναι δικαίωμα της Εκκλησίας να αγιοποιεί όποιον εκείνη κρίνει άξιο να φέρει τον τίτλο του Αγίου. Όμως εδώ δεν μπαίνουν αυτά τα ζητήματα σε συζήτηση. Η απόφαση να τεθεί ο Άγιος Παΐσιος προστάτης των Διαβιβάσεων έχει, καλώς ή κακώς, και κάποιο πολιτικό πρόσημο. Πάνω σε αυτό το πολιτικό πρόσημο αλλά και στην εξευτελιστική εμπορευματοποίηση του Παϊσίου ασκείται η όποια κριτική και όχι προς στο πρόσωπο του γέροντα που χαίρει του σεβασμού χιλιάδων πιστών.

Για να λέμε την αλήθεια πάντως, ο Άγιος Παΐσιος, εκτός από εξαιρετικός στις νοστραδαμικού τύπου προβλέψεις, μάλλον είχε και αρκετό χιούμορ. Γιατί είτε ως μαύρο χιούμορ, είτε ως στυγνή ειρωνεία της ζωής μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το γεγονός ότι η ίδια κυβέρνηση που τιμούσε τη… «δρακογενιά» του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, τους 200 εκτελεσμένους Κομμουνιστές της Καισαριανής και τόσα άλλα, σήμερα να αναγκάζεται, λόγω των εύθραυστων πολιτικών συμμαχιών, να θέσει ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θρησκευτικά πρόσωπα ως προστάτη ενός ολόκληρου στρατιωτικού Όπλου μόνο και μόνο επειδή ο Άγιος, στην πολιτική του ζωή έτυχε (ή πέτυχε) να υπηρετήσει στο ίδιο εκείνο Όπλο την περίοδο του Εμφυλίου.

Σε κάθε περίπτωση, η «Ελεύθερη Ώρα» μάλλον θα πάψει πλέον να γίνεται αντικείμενο ειρωνειών μεταξύ των παρουσιαστών πρωϊνών εκπομπών που διαβάζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Αλήθεια, με τι μούτρα θα κοροϊδεύουν τις προφητείες του Γέροντα τώρα;

Επειδή όμως «τα κάστανα θέλουν κρασί και τα καρύδια μέλι», οι «ειδικοί» των περιφερειακών εκκλησιών που έβγαζαν τα προσωπικά αντικείμενα του Παϊσίου στη «γύρα» μάλλον θα… ανεβάσουν τις τιμές όταν ένας τόσο επίσημος μανδύας σκεπάσει τους ώμους του Αγίου Παϊσίου.

Έτσι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι και… «δεν θα τρέχει κάστανο»!