Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια

Η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπαθεια (ΔΑ) είναι μία σοβαρή επιπλοκή του Σακχαρώδους Διαβήτη (ΣΔ) που προσβάλλει τα αγγεία του βυθού του οφθαλμού, λόγω της βλαβερής επιδρασης που έχει η παρατεταμένη υπεργυκαιμία σε αυτά.

Είναι μία προοδευτική νόσος και αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για την όραση.

Όσο μεγαλύτερο είναι το χρονικό διάστημα που ένας ασθενής πάσχει από ΣΔ, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο κίνδυνος ανάπτυξης ΔΑ, αν σκεφτούμε μάλιστα, ότι πολλές φορές ο ΣΔ προυπάρχει πολλά χρόνια πριν τεθεί η διάγνωση στον ασθενή αυτόν.

Επίσης, αν ο

διαβητικός ασθενής έχει κι άλλα προβλήματα όπως υπέρταση, υψηλή χοληστερόλη, αναιμία, παχυσαρκία ή είναι καπνιστής, ο κίνδυνος αυξάνει ακόμη περισσότερο.

Τα στάδια της ΔΑ (ΕΤDRS) είναι τα εξής:Μη παραγωγική αμφ/θεια /αμφ/θεια του υποστρώματος (ήπια, μέτρια, βαριά και πολύ βαριά): αποτελεί το πρώιμο στάδιο της πάθησης. Θεωρείται προειδοποιητικό στάδιο, αφού σ’ αυτό η όραση συνήθως δεν επηρεάζεται. Στο στάδιο αυτό ο βυθός του ματιού παρουσιάζει μικροαυνευρύσματα, αιμορραγίες, εξιδρώματα και μερικές φορές οίδημα στην ωχρά κηλίδα.Παραγωγική αμφ/θεια (πρώιμη και υψηλού κινδύνου): λόγω της κακής αιμάτωσης του αμφ/δους, δημιουργούνται περιοχές χαμηλής οξυγόνωσης (ισχαιμίες). Ο οφθαλμός αντιδρώντας στην κατάσταση αυτή δημιουργεί νέα, κακής ποιότητας αγγεία. Εξέλιξη αυτού του σταδίου είναι οι αιμορραγίες στο υαλοειδές, η αποκόλληση του αμφ/δούς, το νεοαγγεικό γλαύκωμα.

Σε κάθε ασθενή που διαγιγνώσκεται με ΣΔ θα πρέπει να γίνεται πλήρης οφθαλμολογικός έλεγχος. Η ΔΑ στα αρχικά στάδια είναι συνήθως ασυμτωματική και η όραση μπορεί να παραμένει καλή ακόμη κι όταν αυτή έχει εξελιχθεί.

Η Αμερικάνικη Ακαδημία Οφθαλμολογίας προτείνει οι διαβητικοί ασθενείς που δεν έχουν ευρήματα ΔΑ κατά την πρώτη τους επίσκεψη να ελέγχονται μία φορά το χρόνο.

Ασθενείς με ήπια ή μέτρια μη παραγωγική ΔΑ πρέπει να ελέγχονται κάθε 6-9 μήνες. Αυτοί που παρουσιάζουν σοβαρή μη παραγωγική κάθε 3 μήνες, ενώ αυτοί που έχουν παραγωγική μορφή μπορεί να χρειάζονται και πιο συχνή παρακολούθηση.

Οι έγκυες γυναίκες με ΣΔ θα πρέπει να ελέγχονται κάθε 3μηνο.

Λαμβάνοντας υπόψη τη μορφή και την έκταση των βλαβών που παρατηρούμε στον βυθό του οφθαλμού, οι κυριότερες θεραπευτικές μέθοδοι είναι οι εξής:

Φωτοπηξία με laser: με το laser καταστρέφουμε τα αγγεία που αιμορραγούν κι έτσι, εμποδίζουμε τη μη φυσιολογική ανάπτυξη νέων παθολογικών αγγείων.

Ενδουαλοειδικές εγχύσεις: οι γνωστές αποτελούν την πιο σύγχρονη αντιμετώπιση της παθολογικής νεοαγγείωσης και του οιδήματος της ωχράς κηλίδος. Ο αντι-VEGF που εγχύεται αναστέλλει τη δράση του παράγοντα VEGF κι έτσι, αναστέλλεται η δημιουργία των παθολογικών αγγείων.

Υαλοειδεκτομή: πρόκειται για χειρουργική αντιμετώπιση και πραγματοποιείται σε προχωρημένες περιπτώσεις παραγωγικής ΔΑ.

Ο διαβητικός ασθενής θα πρέπει να έχει απόλυτα καλά ρυθμισμένο όχι μόνο το σάκχαρό του, αλλά και τους άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες που ήδη αναφέρθηκαν. Αν η διάγνωση της ΔΑ γίνει στα αρχικά στάδια και ξεκινήσει αμέσως η θεραπεία, ο ασθενής θα μπορέσει να αναχαιτίσει την εξέλιξη της νόσου.

Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Η τακτική επίσκεψη στον οφθαλμίατρο είναι εκείνη που θα σώσει την όρασή σας!

The post Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια appeared first on Doctoranytime Blog.