Για την κοινωνική σύγκρουση που πάντα μιλούσε και μιλάει τη γλώσσα της αλληλεγγύης...

Επίσης, ακριβώς επειδή γνωρίζουμε πως τα αφεντικά (και πόσο μάλλον μεγαλοκαθάρματα τύπου Βγενόπουλου) αντιλαμβάνονται τους υπαλλήλους τους ως αναλώσιμο υλικό (άρα καμιά φροντίδα προστασίας τους και καμιά έξοδος κινδύνου πιθανά δεν θα υπάρχει στα «ευαγή» καταστήματα του), η επίγνωση αυτή λειτουργεί ως ένας ακόμη αποτρεπτικός λόγος για οποιαδήποτε επίθεση. Οτιδήποτε άλλο υπονομεύει το πρόταγμα της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, οποιαδήποτε βία δε συνδιαλέγεται και δεν χειραφετείται από βασικούς αξιακούς κώδικες ελευθερίας είναι κακέκτυπο απελευθερωτικών πρακτικών, είναι ακατάληπτη αυτοαναφορική κατανάλωση, αναπαραγωγή των αλλοτριωμένων και αλλοτριωτικών κωδίκων του αστικού πολιτισμού.