Τα αίτια της κατάρρευσης

Η ιστορία έγραψε πως η σεζόν 2016-2017 ολοκληρώθηκε για τον Ολυμπιακό δίχως τίτλο και η χρονιά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πετυχημένη.

Το ξεκάθαρο "άδειασμα" μετά το Final Four

Το τέλος αδικεί τους Πειραιώτες, γιατί στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν εμφάνισαν μία εξαιρετική εικόνα. Τερμάτισαν στην τρίτη θέση της EuroLeague στην κανονική περίοδο, πήραν το πλεονέκτημα έδρας, σημείωσαν αρκετές και μεγάλες εκτός έδρας νίκες και έδειξαν

χαρακτήρα σε αρκετά κρίσιμα ματς, με αποκορύφωμα το "διπλό" στα playoffs κόντρα στην Εφές, όταν βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο μετά το 2-1, παίρνοντας την πρόκριση στο Final Four δείχνοντας ιδανική αντίδραση και αυταπάρνηση. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έδειξε στοιχεία που χαρακτηρίζουν το dna της.

Αν και αουτσάιντερ, ο Ολυμπιακός κατάφερε για μία ακόμη χρονιά να αποκλείσει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο Final Four και να προκριθεί στον τελικό, στον οποίο στάθηκε ανταγωνιστικός μόνο για ένα ημίχρονο. Κάπου εκεί το ντεπόζιτο άρχισε να αδειάζει και οι "ερυθρόλευκοι" ξέμειναν από… βενζίνη. Και η πραγματικότητα είναι πως οι Πειραιώτες επέστρεψαν από το Final Four της Κωνσταντινούπολης σε χειρότερη κατάσταση. Όποιος ζούσε από κοντά την ομάδα, ήταν εύκολο να παρατηρήσει και να αντιληφθεί ένα πνευματικό, ψυχολογικό και αγωνιστικό "άδειασμα". Οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου είχαν ξεμείνει από δυνάμεις και ενέργεια, ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει αυτή την ομάδα από το 2012 και μετά, εμφανίζοντας σημάδια κόπωσης. Ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν. Αυτή είναι η αλήθεια και η ουσία. Το κίνητρο για το τρίτο σερί πρωτάθλημα υπήρχε, αλλά το σώμα δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα "θέλω" του μυαλού.

"Θέλαμε να τρέξουμε στους τελικούς, θέλαμε να πάμε το παιχνίδι μας στο τρανζίσιον, αλλά δεν μπορούσαμε. Θέλαμε, αλλά… δεν μπορούσαμε", μας σχολίασε μετά το τέλος του πέμπτου τελικού ο Γιώργος Πρίντεζης, εμφανώς απογοητευμένος από τον χαμό του πρωταθλήματος, αλλά και ξεκάθαρα καταβεβλημένος από την ολοκλήρωση μιας κουραστικής και απαιτητικής σεζόν. Ο Ολυμπιακός έδωσε φέτος 73 παιχνίδια, τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα της EuroLeague, με το ροτέισον προς το τέλος της σεζόν να μικραίνει (έχοντας νοκ-άουτ τον τραυματία Λοτζέσκι και σε περιορισμένο ρόλο τον Ουότερς που από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να ανταποκριθεί), με αποτέλεσμα η κούραση στους "βασικούς" να αυξάνεται. Από ένα σημείο και μετά, ο Ολυμπιακός σαν ομάδα κλάταρε.

Ο Ολυμπιακός που δεν έτρεξε και έγινε προβλέψιμος στην επίθεση

Οι "ερυθρόλευκοι" στους τελικούς παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ειδικά στο τέταρτο και στο πέμπτο παιχνίδι. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου δεν κατάφερε να ξεπεράσει τους 60 πόντους σε αυτά τα δύο ματς, εμφανίζοντας ξεκάθαρο επιθετικό πρόβλημα. Πέτυχε 58 στο ΟΑΚΑ και μόλις 51 στο ΣΕΦ, στο γήπεδο του, χάνοντας με 13 και με 15 πόντους διαφορά αντίστοιχα. Ο Γιώργος Πρίντεζης, εμφανώς κουρασμένος από μία σεζόν που πραγματοποίησε καταπληκτικές εμφανίσεις, κερδίζοντας δίκαια και το βραβείο του κορυφαίου "4αριού" στην EuroLeague, σημείωσε μόλις 10 πόντους στους δύο τελευταίους τελικούς, έχοντας 2/14 (!) σουτ στο παιχνίδι. Μόλις 10 πόντους πέτυχε συνολικά (σε 4ο και 5ο τελικό) και ο Βασίλης Σπανούλης, με τους παίκτες των "ερυθρολεύκων" να ξεμένουν από δυνάμεις και τους Πειραιώτες να δείχνουν να έχουν ανάγκη το επιθετικό ένστικτο του Ματ Λοτζέσκι περισσότερο από ποτέ. Οι δύο αρχηγοί του τέλειωσαν την σειρά με 26/93 σουτ (δίποντα και τρίποντα), με ποσοστό ευστοχίας που έφτασε το 27.9%, δείγμα της κατάστασης των δύο ηγετών του.

Οι Πειραιώτες, λόγω της έλλειψης ενέργειας, δεν κατάφεραν να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο. Η καλή άμυνα και το γρήγορο τρανζίσιον παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο, σκοράροντας είτε σε πρωτεύοντα, είτε σε δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, είναι ένα στυλ μπάσκετ που χαρακτηρίζει και αντιπροσωπεύει τους Πειραιώτες από το 2012 και μετά. Πόσες φορές είδαμε τους "ερυθρόλευκους" να σκοράρουν στο ανοιχτό γήπεδο; Ελάχιστες φορές. Η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός φέτος, γενικότερα, δεν έτρεξε όσο συνήθιζε να τρέχει, αλλά ειδικά στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος, έβλεπες μία ομάδα που πήγαινε σχεδόν αποκλειστικά σε σετ-παιχνίδι, όντας στατική και προβλέψιμη, μη έχοντας καλή κυκλοφορία μπάλας. Περισσότερες ντρίμπλες, λιγότερες πάσες, η μπάλα γύρναγε λίγες φορές, με αρκετές επιθέσεις να εκδηλώνονται υπό την πίεση του χρόνου. Οι μόλις 7 ασίστ (με τις 5 να είναι του Σπανούλη) και τα 12 λάθη (όπως και τα 23 που σημείωσε στο ΟΑΚΑ), είναι ένα ενδεικτικό στοιχείο της προβληματικής εικόνας του Ολυμπιακού στους τελικούς της Stoiximan.gr Basket League.

Oι ξένοι να βοηθούν τους Έλληνες και όχι μόνο οι Έλληνες τους ξένους

Ο Νίκολα Μιλουτίνοβ ήταν ο παίκτης του Ολυμπιακού που ξεχώρισε στους τελικούς, δίνοντας το κάτι παραπάνω, κάνοντας θραύση μέσα στην ρακέτα στον πρώτο και στον τέταρτο τελικό (12π, 14π), με τον Έρικ Γκριν παράλληλα να παίρνει…. φωτιά στο ΟΑΚΑ, σημειώνοντας 21 (5/6τρ) και 20 (3/5τρ) πόντους στον δεύτερο και στον τέταρτο τελικό. Όμως, αν ρίξει κανείς μία εικόνα στην σεζόν πως κύλησε, οι Έλληνες παίκτες του Ολυμπιακού ήταν αυτοί που βοήθησαν περισσότερο τους ξένους, παρά οι ξένοι τους Έλληνες. Αναμφίβολα, οι "ερυθρόλευκοι" στηρίζουν πολλά στον γηγενή κορμό τους, ποντάρουν στην χημεία και στην ομοιογένεια τους, αλλά σε αυτό το υψηλό επίπεδο, σε μία τόσο κουραστική και απαιτητική σεζόν, οι ξένοι έδωσαν λίγες φορές το κάτι παραπάνω, την έξτρα ώθηση.

Ο Ολυμπιακός είχε την ατυχία να χάσει τον πολύτιμο Ντάνιελ Χάκετ στο ξεκίνημα της σεζόν, οι Πειραιώτες τον αντικατέστησαν με τον Ντόμινικ Ουότερς, ο οποίος ήταν ικανοποιητικός και ουσιαστικός τους πρώτους μήνες, αλλά μόλις τα παιχνίδια άρχισαν να γίνονται κρίσιμα και σημαντικά, από τα μέσα Μάρτη και μετά, ο Αμερικανός γκαρντ παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων, αντιμετωπίζοντας πρόβλημα απέναντι σε αντιπάλους που ανέβαζαν την πίεση τους. Υπήρχαν στιγμές που δυσκολευόταν ακόμη και να κατεβάσει την μπάλα, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος (δικαιολογημένα) άρχισε να τον εμπιστεύεται όλο και λιγότερο μέχρι που "εξαφανίστηκε" από το ροτέισον, με τους δημοσιογράφους να αναρωτιούνται πόσο πιο χρήσιμος θα ήταν ο Γιάννης Αθηναίου αν ήταν ενεργός…

Η κατακόρυφη πτώση του Μπιρτς και το "θηρίο" που ποτέ δεν ξύπνησε

Ο Κεμ Μπιρτς ξεκίνησε εντυπωσιακά την σεζόν. Ο Καναδός "αίλουρος" αξιοποιούσε τα αθλητικά του προσόντα, ήταν λειτουργικός στα πικ-εν-ρολ, ικανότατος στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη, προσέφερε ασφάλεια σε άμυνα και ριμπάουντ και στον Πειραιά… έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση, βλέποντας πως για ακόμη μία σεζόν χτύπησαν "φλέβα χρυσού" στην θέση του αθλητικού σέντερ. Όμως, τους τελευταίους μήνες, ειδικά από τον Μάρτη και μετά, είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργη η αγωνιστική πτώση του. Έκανε ένα καλό πέμπτο ματς με την Εφές (9π, 11ρ), ενώ στον τελικό του Final Four ναι μεν πέτυχε 14 πόντους, αλλά ηττήθηκε κατά κράτος στην άμυνα, μη παίρνοντας ούτε ένα ριμπάουντ.

Στους τελικούς του πρωταθλήματος, σε 5 ματς, ο Κεμ Μπιρτς σημείωσε συνολικά 12 (!) πόντους, μη καταφέρνοντας να σκοράρει εντός παιδιάς στα τρία από αυτά, ενώ δεν πήρε ούτε ένα ριμπάουντ στα τρία τελευταία παιχνίδια. Παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων, εμφανίζοντας σημάδια χαλάρωσης, έως και αδιαφορίας. Από ένα σημείο και μετά μπλόκαρε η συνεργασία του με τον Βασίλη Σπανούλη στην επίθεση, μεταξύ τους έβγαζαν ελάχιστα πικ-εν-ρολ, αλλά ο Ολυμπιακός δεν τον χρειαζόταν τόσο για την επίθεση, όσο για την άμυνα και στους τελικούς κόντρα στον Παναθηναϊκό δεχόταν καλάθι σχεδόν σε κάθε φάση από τον εκάστοτε αντίπαλο του. Δεν είναι τυχαίο που στα τελευταία τρία παιχνίδια ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τον είχε ως τρίτη επιλογή στο "5", έχοντας και εκείνος απογοητευτεί από την αγωνιστική εικόνα του παίκτη του.

Ο Πάτρικ Γιανγκ, μέσα στην σεζόν, στηρίχτηκε όσο κανείς άλλος παίκτης του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Εμφάνισε πολλά σκαμπανεβάσματα, αντιμετώπισε ψυχολογικά θέματα, τους πρώτους μήνες φοβόταν να μπαίνει δυνατά στις φάσεις, με την ρήξη χιαστών να έχει "γράψει" μέσα του και η αλήθεια είναι πως το "θηρίο" δεν κατάφερε ποτέ να ξυπνήσει, μη μπορώντας να επιστρέψει ποτέ στα υψηλά στάνταρ απόδοσης του που είχε μέχρι και πριν να τραυματιστεί. Και η ουσία είναι πως στο τέλος της σεζόν, οι "ερυθρόλευκοι" δεν είχαν στο 100% κανέναν από τους δύο αθλητικούς σέντερ τους. Ο Έρικ Γκριν, υπήρχαν ματς που έδινε μεγάλη επιθετική ώθηση στην ομάδα του σαν τον παίκτη πίσω από τον Βασίλη Σπανούλη, υπήρχαν ματς που έσωσε την ομάδα του με την εκτελεστική του δεινότητα, κάτι που έλειψε στους Πειραιώτες στην περσινή σεζόν, από τους λίγους παίκτες στο ρόστερ που είχε ικανότητα και έφεση στο "ένας εναντίον ενός", αλλά δεν εμφάνισε την επιθυμητή σταθερότητα και συνέπεια. Στους τελικούς στο ΟΑΚΑ ήταν "ζεστός" (21π, 20π), σε κάποια παιχνίδια στην EuroLeague έκανε θραύση (τρανταχτό παράδειγμα οι 25 πόντοι του στο Καζάν), αλλά στο Final Four είχε συνολικά 1/8 σουτ και στον πέμπτο τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό ευστόχησε σε ένα μόλις τρίποντο.

Ο Παπαπέτρου δεν αξιοποίησε την ευκαιρία που του δόθηκε στο "3"

Ο Ολυμπιακός πιστεύει στον Ιωάννη Παπαπέτρου και άπαντες αναγνωρίζουν πως είναι ένας παίκτης που διαθέτει ταλέντο, ποιότητα, τα αθλητικά προσόντα και την απαραίτητη μπασκετική παιδεία (έχοντας αναπτυχθεί σαν αθλητής πάνω σε γερές βάσεις), αλλά και το κορμί για να διαπρέψει στο υψηλότερο επίπεδο. Φέτος, ξεκίνησε την σεζόν ως "4άρι", μία θέση που ήταν έξω από τα… νερά του, καθώς έχει δηλώσει αρκετές φορές και ο ίδιος, το αγωνιστικό του ένστικτο είναι στην περιφέρεια, έχοντας μάθει να παίζει μπάσκετ και να λειτουργεί παίζοντας έξω προς τα μέσα και όχι το αντίθετο.

Για να χωρέσουν όλοι οι παίκτες στο ροτέισον, μιας και στο "3" υπήρχαν οι Ματ Λοτζέσκι και Κώστας Παπανικολάου, ο Ιωάννης Παππαπέτρου μεταφέρθηκε στον ρόλο του παίκτη πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη, αλλά με τον τραυματισμό του Αμερικανού φόργουορντ τον περασμένο Μάρτη, ο Παπαπέτρου κλήθηκε να επιστρέψει στην "θέση του", στον ρόλο που του αρέσει και προτιμά να παίζει περισσότερο. Έκαναν ντουέτο στο "3" με τον Κώστα Παπανικολάου, αλλά η αποτίμηση της πορείας του Ιωάννη στην θέση του σμολ-φόργουορντ δεν είναι θετική.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου δεν αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό την ευκαιρία που του δόθηκε και με εξαίρεση εκείνο το καταπληκτικό του παιχνίδι στην Μόσχα (16π, 4/6τρ), στα υπόλοιπα παιχνίδια είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα. Ήταν ικανοποιητικός στα playoffs με την Εφές (5.6π, 4/4ρ), κατώτερος των περιστάσεων στο Final Four (1.5π, 2ρ), όπως και στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος που δεν κατάφερε να δώσει το κάτι παραπάνω. Είναι σκληρός κριτής του εαυτού του και η φετινή σεζόν επιβάλλεται να του γίνει μάθημα ενόψει της συνέχειας. Έχει τα αγωνιστικά στοιχεία για να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους φόργουορντ της Ευρώπης και δεν πρέπει να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Τα κίνητρα, ο κορμός και η ενίσχυση

Κάθε αποτυχία, σε κάθε αθλητή και ομάδα υψηλού επιπέδου, αυτόματα γεννά νέα κίνητρα. Οι "ερυθρόλευκοι" ολοκλήρωσαν την σεζόν δίχως τίτλο και το γεγονός αυτό οφείλει και πρέπει να τους πεισμώσει ενόψει της συνέχειας. Όχι μόνο τους παίκτες και τους προπονητές, αλλά και την διοίκηση. Σκοπός να διορθωθούν τα όποια λάθη, αλλά και να διατηρηθούν τα υγιής κομμάτια του ρόστερ. Αυτό μεταφράζεται στην διατήρηση του βασικού (ελληνικού) κορμού της ομάδας (τελειώνουν τα συμβόλαια των Γιώργου Πρίντεζη και Βαγγέλη Μάντζαρη), αλλά και στην ενίσχυση του ρόστερ με αξιόλογους ξένους, οι οποίοι θα είναι σε θέση να βοηθήσουν ενεργά τους Έλληνες, δίνοντας το κάτι παραπάνω.

Η φετινή σεζόν ήταν μία όντως πρωτόγνωρη χρονιά για όλους, καθώς για πρώτη φορά βιώσαμε τον νέο τρόπο λειτουργίας της EuroLeague, με τα πολλά ταξίδια και παιχνίδια. Η διοργάνωση έγινε περισσότερο ανταγωνιστική και συναρπαστική, αλλά παράλληλα και περισσότερο κουραστική για τους αθλητές. Οι παίκτες του Ολυμπιακού μετά την Κωνσταντινούπολη ξέμειναν από δυνάμεις και ενέργεια και το "μάθημα" από αυτή την σεζόν (για την επόμενη) είναι πως για να καταφέρει μία ομάδα (που θέλει να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη) να φτάσει στο Final Four και ακολούθως να κατακτήσει το πρωτάθλημα, διατηρώντας υψηλά τα επίπεδα ενέργειας της, θα πρέπει να διαθέτει ποιότητα και κυρίως αξιόλογο βάθος στο ρόστερ της, για να αντεπεξέλθει στις ανάγκες και στις απαιτήσεις.

The post Τα αίτια της κατάρρευσης appeared first on REDPLANET.GR.