Στέλιος Περράκης: Ποια θα πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης για τις γερμανικές αποζημιώσεις

«Το ζήτημα των επανορθώσεων είναι ανοικτό, δεν έχει κλείσει και θα τα διεκδικήσουμε όταν έρθει ο κατάλληλος χρόνος», επισημαίνει ο καθηγητής Στέλιος Περράκης ο οποίος εκπροσώπησε την ελληνική πλευρά στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τις γερμανικές αποζημιώσεις όπου δικαιώθηκε η γερμανική πλευρά.

Ο κ. Περράκης τονίζει μάλιστα ότι «Η Γερμανία από την αρχή υιοθέτησε μια αρνητική στάση, άκαμπτη στάση απέναντι στο ελληνικό αίτημα με την έννοια ότι ήξερε πολύ καλά ότι αν έμπαινε σε μια συζήτηση προκειμένου να δώσει επανορθώσεις για τα θύματα της Κατοχής αυτό θα αφορούσε όλη την Ευρώπη και επομένως ο καθένας θα μπορούσε πέρα από τις διακρατικές συμφωνίες που γίνανε από τη Γερμανία με ορισμένες από τις ευρωπαϊκές χώρες να διεκδικήσει μια αποζημίωση».

Την ίδια στιγμή ο κ. Περράκης εξηγεί ότι ως επόμενο βήμα στο οποίο η κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει είναι μία ρηματική διακοίνωση η οποία θα θέτει - σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο - τα ζητήματα και θα προσκαλεί τη γερμανική κυβέρνηση σε συνομιλίες.

Παράλληλα, σημειώνει ότι «Δεν είμαι βέβαιος ότι θα βρεθεί ποτέ το momentum» απαντώντας στην ερώτηση για το αν είναι τώρα ο καταλληλος χρόνος για να διεκδικούμε το δάνειο και τις αποζημιώσεις.

Ειδικότερα,

Γιατί δεν εκτελέστηκε η απόφαση του Πρωτοδικείου Λειβαδιάς για τις αποζημιώσεις των κατοίκων του Διστόμου η οποία επικυρώθηκε και από τον Άρειο Πάγο;

Η ελληνική νομοθεσία καλώς ή κακώς, προβλέπει ότι για να έχουμε μια ενέργεια, για να υλοποιήσουμε μια δικαστική απόφαση σε βάρος μιας τρίτης χώρας χρειάζεται η προσυπογραφή από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, οι υπουργοί δικαιοσύνης με βάσει το εθνικό συμφέρον όπως οράτε εκάστοτε, στα πλαίσια των διεθνών σχέσεων που έχει η χώρα μας, δεν προχωρούσανε στην υπογραφή αυτή
Επομένως δε μπορούσε αυτή η υπόθεση να εκτελεστεί.

Ο νέος υπουργός δικαιοσύνης μπορεί θαυμάσια κατά την άποψή μου να υπογράψει την εκτέλεση, είναι βέβαιο ότι αν θα το κάνει αυτό θα υπάρξει αντίδραση από τη μεριά της Γερμανίας στη λογική ότι αφού υπάρχει ετεροδικία γιατί το κάνεις αυτό, θα έχουμε έναν νέο δικαστικό αγώνα. Ο δικαστικός αγώνας αυτός είναι βέβαιο ότι θα φθάσει και σε διεθνή δικαστήρια.

Η Γερμανία δεν θέλει να μπει στη συζήτηση, πετάει κατά περιόδους ότι αυτό το θέμα το έχει κλείσει, αν έχει κλείσει υπήρξε και πως έκλεισε;

Οι επανορθώσεις είναι ένα θέμα ανοικτό εδώ και εβδομήντα χρόνια, δεν έχει να κάνει τίποτα με την τελευταία πενταετία και την κρίση την οικονομική. Δεν ωφελεί σε τίποτα να συζητάμε για νούμερα κλπ τα οποία προβάλλονται πολλές φορές σαν αξίωση «τόσο είναι ο λογαριασμός» όταν έρθει η ώρα το λογαριασμό θα το βρουν οι αρμόδιοι με βάση τα στοιχεία τα οποία διαθέτουνε. Αυτό που χρειάζεται είναι έχει η ελληνική κυβέρνηση την πολιτική βούληση να προχωρήσει να θέσει, να ξεκαθαρίσει ακόμη και πολιτικά

Τα εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας είναι απαράγραπτα οπότε δεν είναι θέμα χρόνου

Ποια είναι τα επόμενα βήματα που μπορεί να κάνει η Κυβέρνηση;

Νομίζω ότι χρειάζεται μια ρηματική διακοίνωση η οποία να θέσει τυπικά εκ νέου το ζήτημα, υπό το φως όλων αυτών των εξελίξεων. Αυτή η ρηματική διακοίνωση θα θέτει σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο τα ζητήματα και θα προσκαλεί τη γερμανική κυβέρνηση σε συνομιλίες. Η ρηματική διακοίνωση δε σημαίνει πόλεμος, δε σημαίνει ότι ξεκινάς μια αντιπαράθεση με μια κυβέρνηση. Της εξηγείς σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τη διπλωματική πρακτική ότι υπάρχει ένα θέμα, υπάρχει μια διαφορά και επομένως μπορούμε να συζητήσουμε.
Γιατί είναι άλλο να απαντάει ένας υπουργός, ένας βουλευτής, ένας οποιοσδήποτε, ο τύπος κτλ να κάνει μια πολιτική δήλωση, και είναι άλλο η απάντηση στην ρηματική διακοίνωση.

Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάρουμε το Γκαίτε. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να αφήσει η Γερμανία να γίνει τέτοια εκποίηση; Θα το πολεμήσει κατ’ αρχάς με νομικά μέσα.

Είναι τώρα ο κατάλληλος χρόνος για να διεκδικούμε το δάνειο και τις αποζημιώσεις;

Ένας διπλωμάτης θα σας απαντούσε διπλωματικά λέγοντας ότι θα πρέπει να δούμε το διεθνές περιβάλλον, να μετρήσουμε τις προτεραιότητες και να δούμε αν υπάρχει χώρος για την προβολή αυτής της αξίωσης. Δεν είμαι βέβαιος ότι θα βρεθεί ποτέ το momentum. Η άποψή μου είναι για τις διεθνείς σχέσεις ότι η χώρα κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις οφείλει να σταθεί στο ύψος της και επομένως και για λογαριασμό ενός λαού ο οποίος –μιλάμε πολύ τον τελευταίο καιρό για την αξιοπρέπεια- αξιοπρέπεια δεν είναι μόνο αυτό. Αξιοπρέπεια είναι να αναγνωρίζεις τα δικαιώματα και τα οποία όχι απλώς να τα σέβεσαι, αλλά και να προσπαθήσεις να τα προάγεις. Και να τα προστατεύεις.