Αμηχανίες 2018

Τόσα χρόνια πέρασα

να κατασκευάζω όνειρα

προετοιμάζοντας την συνεχή επανάσταση

των επερχόμενων γενεών

που προχωράει και πάει

και πάει

και πάει

και δεν γνωρίζει τέλος

Κ. Γ. Ταβουλτσίδης, Η Σφίγξ

Ο μικρόκοσμος των καθημερινών συναναστροφών και προσ-τριβών, η σύγχυση [ή μήπως:ταύτιση;] του like στο facebook με το λαϊκισμό, η καταστροφική κουλτούρα για μιά Πολιτεία αλά κάρτ, η επί δεκαετίες επαγγελόμενη ενότητα του μέλλοντος [ως μαγιά για τη διχόνοια του παρόντος],

οι ψευδαισθήσεις του περιούσιου λαού και του θεόσταλτου, πάντοτε χαρισματικού, ηγέτη-σωτήρα, οι άγονες μεταρρυθμίσεις και οι συνεχείς απορυθμίσεις, οι [κατά τον Αλέκο Παπαδόπουλο] «σπασμένες φτερούγες» της χώρας, η κρίση που έγινε παρακμή [λόγω γενικής θεσμικής κόπωσης] και η παρακμή που οδήγησε σε κατάρρευση [ένεκα ερασιτεχνικής πολιτικής κι αναξιόπιστων πολιτικών], η μη-κανονικότητα ως τρόπος ζωής κι επιτυχίας του νεο-έλληνα, η δοξολόγηση της διαφθοράς και η αναγωγή της σκοπιμότητας σε «θρησκευτική πίστη», ο κάλπικος ριζοσπαστισμός, ο σκοταδισμός της τυφλής τάξης και της «καλής βίας», ο κυνικός τυχοδιωκτισμός και ο πλουμιστός καθεστωτισμός, ο ενοχοποιημένος πουριτανισμός και η θεωρία του «όλα επιτρέπονται», οι ιδεολογικές άκρες και οι πολιτικές ακρότητες, τα στολίδια του πολιτικού ψέματος και η δημοσιογραφία της συγκάλυψης, το βάθος της κρίσης και τα αβαθή της εξαπάτησης, η άρνηση της υπεύθυνης ενηλικίωσης, η βασιλεία του φόβου και της ανασφάλειας, η εξοικείωση με το χειρότερο που δεν έχει ακόμα συμβεί, τα σταυρικά ζητήματα της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Τρομοκρατίας, της Δικαιοσύνης, των Δικαιωμάτων, της Φτώχειας, του Ρατσισμού, της προσφυγιάς / μετανάστευσης.

Θέε μου, με όλα αυτά και με όλους αυτούς, σε ποιόν και σε τί να πιστέψει κάποιος ώστε να αισιοδοξεί;

ΥΓ. «Μή με μαλώνεις ζωή

Ένας απλός καλεσμένος σου είμαι

Ονομάζομαι άνθρωπος» [Θ.Φροντιστής, Του συρμού]