Ρένια Λουϊζίδου: «Χωρίσει, δεν χωρίσει η γυναίκα μετά τα 50 θα δεχτεί κοινωνική πίεση»

Η Ρένια Λουιζίδου παραχώρησε συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής “Ελένη”. Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τον γάμο της και τον σύζυγό της, τον γιο της και τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία.

“Δεν έχω ιδέα πως έχει κρατήσει ο γάμος μου τόσα χρόνια, εκτός από την αγάπη και την φροντίδα δεν ξέρω κανένα άλλο τρόπο που να γίνεται. Είναι η τύχη; Είναι τα άστρα; Νομίζω ότι ξεκινήσαμε να περπατάμε μαζί προς μια κατεύθυνση η οποία ήταν αρεστή και στους δυο μας. Κάναμε μια πορεία προς τα κάπου μαζί, παράλληλα. Δεν γίνεται να μην αλλάξεις, αν περνούν τα χρόνια και δεν έχεις αλλάξει

“Σε εμάς έπαιξε βοηθητικό ρόλο ότι ο σύζυγος μου κάνει άλλο επάγγελμα από εμένα. Αυτό βέβαια συνέβη σε σχέση με εμένα, που είμαι πολύ αγχώδης. Το γεγονός ότι είχα κάποιον άνθρωπο πιο προσγειωμένο και όχι κάποιον να καταδιώκεται από τα ίδια άγχη, με βοηθούσε εμένα”.

Για τη σχέση της με τον γιο της, η ηθοποιός σημείωσε: «Θέλω να πιστεύω ότι με τον γιο μου έχουμε ένα είδος φιλικής σχέσης, αλλά ένα είδος δεν θα είναι το ”κολλητάρι’΄ μου. Γιατί δεν θα πρέπει να είναι αυτός ο ρόλος μου στη ζωή του. Κουβεντιάζουμε, όχι μόνο για τα δικά του… Είναι 23 ετών, είναι αυστηρός γενικά. Εννοώ ότι σε αυτή την ηλικία, και σωστά κάνει, οι άνθρωποι παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους και τον κρίνουν και παίρνουν αποφάσεις και στάσεις απέναντι σε αυτό».

Για τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία, η Ρένια Λουϊζίδου επισήμανε: “

«Η γυναίκα δέχεται κυρίως πίεση επειδή μεγαλώνει. Παλιά δεν απασχολούσε τόσο τις γυναίκες, υπήρχε μεγαλύτερη συμφιλίωση. Δεν θυμάμαι τη μάνα μου με τις φίλες της να περνούν σοβαρή κρίση. Δεν δέχονταν τέτοιο βομβαρδισμό από τα μέσα, το πρότυπο δεν ήταν τόσο λαμπερό και τόσο ατσαλάκωτο.

Χωρίσει, δεν χωρίσει η γυναίκα μετά τα 50 θα δεχτεί τέτοια κοινωνική πίεση. Στο πώς δείχνεις και αν κρατάς κομμάτι από την νεότητας σου δεν έχει να κάνει αν είσαι παντρεμένη ή ανύπαντρη, αν είσαι ηθοποιός ή υπάλληλος σε τράπεζα. Απλώθηκε και στην καθημερινή γυναίκα το ”τρέχα να προλάβεις τον χρόνο”. Εγώ είμαι του μέσου δρόμου. Δεν αντέχω την κατά μέτωπο επίθεση στον χρόνο γιατί ξέρω ότι θα χάσω και μου δημιουργεί στρες. Θέλω να αναγνωρίζω τον χρόνο επάνω μου αλλά δεν χαίρομαι, φυσικά δεν χαίρομαι. Είναι η φύση δεν μπορείς να τα βάλεις με τη φύση».