Λάμπρος Κωνσταντάρας – Φιλοποίμην Φίνος: Οι δύο εμβληματικές μορφές του ελληνικού κινηματογράφου σε ένα σπάνιο κλικ το 1946

19:00 10/6/2025 - Πηγή: InStyle

Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία στην οποία βλέπουμε τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Φιλοποίμενα Φίνο να περπατούν στην οδό Σταδίου το 1946.

Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:

Ο 33χρονος Λάμπρος Κωνσταντάρας με τον «Πατριάρχη» του ελληνικού σινεμά Φιλοποίμενα Φίνο, το 1946 στην οδό Σταδίου. Οι

δύο πρώτες εμφανίσεις του αξέχαστου ηθοποιού στο πανί μπορούν να χαρακτηριστούν ιστορικές καθώς η πρώτη “Το Τραγούδι του Χωρισμού” (1940) δεν είναι μόνο η πρώτη ομιλούσα ελληνική ταινία αλλά και η μοναδική σκηνοθετική απόπειρα του ίδιου του Φίνου ενώ η δεύτερη “Η Φωνή της Καρδιάς” (1943), σηματοδοτεί την απαρχή της θρυλικής διαδρομής της Φίνος Φιλμ.

Οι δύο αυτές εμβληματικές μορφές που άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στην ελληνική έβδομη τέχνη, συνεργάστηκαν συνολικά σε 19 ταινίες, γράφοντας μαζί κιν/φική ιστορία. Ο Φίνος υπήρξε ένας από τους αυστηρότερους αλλά και πιο διορατικούς ανθρώπους του ελληνικού κιν/φου. Δεν έλεγε εύκολα «ναι». Οι ηθοποιοί που αποτέλεσαν τα φωτεινά αστέρια του παλιού ελληνικού σινεμά, πέρασαν από δύσκολα μονοπάτια για να γίνουν αποδεκτοί από τον ίδιο.

Όμως, υπήρξε ένας ηθοποιός που κατάφερε από την αρχή να κερδίσει κάτι περισσότερο από την αποδοχή του: την εκτίμησή του. Αυτός ήταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Ο παραγωγός, βαθιά επηρεασμένος από την “σχολή” Βασίλη Λογοθετίδη, αγαπούσε την κωμωδία με υπόσταση, την κωμικότητα που δεν ξεπέφτει ποτέ στο φτηνό γέλιο. Και σε αυτόν τον κανόνα, ο Κωνσταντάρας ταίριαζε απόλυτα. Ευφυής, ευγενής, με παιδεία και αέρα από το Παρίσι, κουβαλούσε μια θεατρική ποιότητα που ξεπερνούσε τα στενά όρια του χιούμορ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φίνος είχε πει κάποτε στον Σακελλάριο με μια δόση χιούμορ και πολλή σοβαρότητα: «Αφού τον δέχτηκαν οι Γάλλοι τον Λάμπρο, δεν μπορούμε φυσικά να τον απορρίψουμε εμείς. Αυτό μας έλειπε!».

Για τον Φίνο, ο Κωνσταντάρας δεν ήταν απλώς ένας πρωταγωνιστής, αλλά μια σταθερή αξία, ένας συνεργάτης που μπορούσε να εμπιστευτεί με κλειστά μάτια. Η σχέση τους, χτισμένη σε αμοιβαίο σεβασμό και εκτίμηση, αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα στη χρυσή εποχή του ελληνικού σινεμά: δύο ισχυρές προσωπικότητες που μίλησαν την ίδια γλώσσα, εκείνη του ταλέντου, της συνέπειας και της σιωπηλής καλλιτεχνικής αριστείας.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Aris Loupasis (@arisloupasis)

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords