Bλαδίμηρος Κυριακίδης: «Δεν είμαι κάτι τρομερό – Μετά από αυτή τη ζωή δεν θέλω να με θυμούνται»

21:00 10/6/2025 - Πηγή: InStyle

Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Buongiorno” την Τρίτη. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για την καριέρα του, τον έρωτα του και τη σχέση του με το κοινό.

«Τα βασικά απαιτούμενα μου είναι η αγάπη και ο έρωτας στη ζωή. Πρέπει να μάθεις να αγαπάς και να μένεις ερωτευμένος με αυτόν που αγαπάς ή αυτά που αγαπάς. Αν τα έχεις αυτά και ένα ψωμοτύρι είναι αρκετό. Θέλει εξάσκηση να μείνεις ερωτευμένος. Όταν έχεις μια μακροχρόνια

σχέση πρέπει να μάθεις να το εκπαιδεύεις αυτό. Δεν πρέπει να ξεχαστείς. Θέλει μελέτη, εκπαίδευση. Πρέπει να γυμνάζουμε το μέσα μας. Να βλέπεις τον άνθρωπος σου και να τον λατρεύεις. Πρέπει να θαυμάζεις τον σύντροφό σου. Αν το ξεχάσεις, όλα πάνε κατά διαόλου», είπε αρχικά ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.

Και συνέχισε: «Είμαι ερωτευμένος με πολλά πράγματα. Είναι πολλά αυτά που μπορείς να ερωτευτείς στην Ελλάδα του 2025. Καταρχάς το ότι είμαστε Έλληνες παρόλο που κινδυνεύουμε να το χάσουμε, δεν το χάνουμε. Ο Έλληνας ξέρει να σαρκάζει. Με το τρολάρισμα όμως κινδυνεύουμε να χάσουμε τον σαρκασμό μας. Ο κόσμος με αγαπάει για αυτό που είμαι.

Όλοι μου μιλάνε στον ενικό, με αγαπούν όχι για τους ρόλους, γι’ αυτό που είμαι. Πάντα πιστεύω και πάντα θα πιστεύω ότι δεν είμαι τίποτα σπουδαίο, και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Μη νομίζεις ότι είμαι και τίποτα φοβερό, αυτό το εισπράττει ο θεατής. Άρχισα να νιώθω πολύ καλύτερα όταν είπα ότι μετά από αυτή τη ζωή δεν θέλω να με θυμούνται. Όταν ξεκινάς και μπαίνεις σε αυτή τη δουλειά που είναι αρκετά ναρκισσιστική θεωρείς ότι είσαι κάτι παραπάνω από τους άλλους.

Είσαι τόσο ολοκληρωμένος μέσα σου που λες ένα 95% μέσα σου έχει γίνει πράξη, δεν νιώθω ότι κάνω κάτι σημαντικό, κάνω κάτι που κάνει καλό και έχει λογική. Όταν βγαίνω απέξω είναι σαν να είναι η τελευταία στιγμή στη ζωή που βγαίνω στη σκηνή. Δεν υπάρχει αύριο, αλλά δεν υπάρχει και πριν. Έχω εφαρμόσει ένα σύστημα ότι επιτρέπω στον εαυτό μου να παίξω λίγο πέραν του ελέγχου μου. Του επιτρέπω να αφεθεί, να απογειωθεί μέσα στην ύπαρξη της ποίησης. Υπάρχουν σημεία μέσα στο θέατρο που αρχίζω και γαληνεύω και αφήνομαι. Κάποιοι θα πουν ότι πρέπει να πάω στο ψυχιατρείο».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords