Morgan Stanley: Η Ελλάδα εξέρχεται από την πανδημική κρίση με τη μικρότερη υστέρηση – Μετά το 2024 η πλήρης ανάκαμψη

Οι υφέσεις δεν είναι γεγονότα που απλά προσπερνούν τις οικονομίες, αφήνοντάς τες ανεπηρέαστες. Αντίθετα, αφήνουν έντονα τα σημάδια τους στις αγορές και στην απασχόληση. Το σοκ που βίωσε η Ευρωζώνη υπό το κράτος της τρέχουσας κρίσης που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο τον ευρωπαϊκό Νότο, την πλέον ευάλωτη ευρωπαϊκή περιφέρεια, και δη την Ελλάδα.

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η Morgan Stanley στη σημερινή,

10 Φεβρουαρίου 2021, 12σέλιδη ανάλυσή της με τίτλο «Scarring in Europe» (Η υστέρηση της Ευρώπης), που σας παρουσιάζει το fortunegreece.com.

Η ύφεση αφήνει μακροχρόνια σημάδια στην οικονομική δραστηριότητα: Παρόλο που η παραδοσιακή θεωρία του επιχειρηματικού κύκλου θεωρεί τόσο την έκρηξη όσο και την ύφεση ως προσωρινές αποκλίσεις γύρω από μια τάση, η βιβλιογραφία διαπιστώνει ότι οι υφέσεις έχουν μόνιμα αποτελέσματα στην παραγωγή. Με το ευρωπαϊκό ΑΕΠ το 2020 να κυμαίνεται στο +3,5%, ήτοι κάτω από τις εκτιμήσεις, η υστέρηση ήρθε για να μείνει, υποστηρίζει η αμερικανική τράπεζα. Ωστόσο, το έλλειμμα μετά από πέντε χρόνια αναμένεται να είναι μικρότερο, εν συγκρίσει με την προηγούμενη δημοσιονομική κρίση στην Ευρωζώνη. Η τυπική απόκλιση του πενταετούς ελλείμματος είναι μικρή, 1,5%, μικρότερη από το ένα έβδομο σε σχέση με την τελευταία κρίση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η Ελλάδα αναμένεται να επηρεαστεί λιγότερο από την πανδημία, εν συγκρίσει ειδικά με την Ιταλία και την Ισπανία, οι οποίες θα αντιμετωπίσουν μεγάλα και μακροχρόνια προβλήματα.

Τι μορφή έλαβε η ζημιά κατά την τελευταία ύφεση;

Η Ευρώπη υπέστη δύο διαδοχικές υφέσεις: πρώτον, μία που ήταν αποτέλεσμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και, δεύτερον, μία που ήταν αποτέλεσμα της κρίσης χρέους και των τραπεζών στη ζώνη του ευρώ. Ως αποτέλεσμα, το ευρωπαϊκό ΑΕΠ καταβαραθρώθηκε το 2009 και δεν ανέκαμψε πριν από την προηγούμενη κρίση του 2014.

Σε αυτό το μοτίβο, η Γερμανία υστέρησε λόγω της παγκόσμιας κρίσης, αλλά όχι από την κρίση του ευρώ. Από την άλλη, η ύφεση στη Γαλλία ήταν παρόμοια με αυτήν της Ευρώπης στο σύνολό της. Οι χώρες της περιφέρειας του Νότου, και δη η Ελλάδα, παρουσίασε την πλέον έντονη υστέρηση, με τις ζημιές στην οικονομία να είναι ιδιαίτερα σοβαρές και μακροχρόνιες. Αντίθετα, η εμπειρία της Ισπανίας και της Πορτογαλίας ήταν πιο κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Η κληρονομιά της πανδημίας

Η ύφεση λόγω της πανδημίας δεν προβλέπεται να διαρκέσει πολύ. Μια σύντομη, απότομη ύφεση είναι λιγότερο επιζήμια από μια μακρά, καθώς η πρώτη συνεπάγεται μακρά περίοδο ανεργίας και πτώσης της παραγωγής. Αντίθετα, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση διήρκεσε δύο χρόνια και ακολούθησε το 2011 η κρίση του ευρώ, η οποία μείωσε την οικονομική δραστηριότητα για 1-3 χρόνια (ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας).

Ένας δεύτερος παράγοντας που «υπόσχεται» μικρότερη υστέρηση είναι η φύση του τρέχοντος σοκ. Η πανδημία έπληξε κυρίως τομείς έντασης εργασίας όπως ο τουρισμός, τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια. Για την Ελλάδα ειδικότερα η ύφεση το 2020 υπολογίζεται στο -9,5%. Σημαντικό ρόλο στην ανάκαμψη της χώρας, σύμφωνα με τη Morgan Stanley, θα διαδραματίσουν τα κεφάλαια από το Ταμείο Ανάκαμψης και το πανδημικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.