Τα μυστικά δείπνα με μενού τον Σαμαρά

Του Γιώργου Κατσίγιαννη, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η απόφαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να ζητήσει «ψήφο εμπιστοσύνης» από το Κοινοβούλιο για την ανανέωση της εμπιστοσύνης των βουλευτών προς τον ίδιο και την κυβέρνησή του δεν ελήφθη καθόλου τυχαία. Αντιθέτως, στην ανάληψη της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας επέδρασε

καθοριστικά το ιστορικό προηγούμενο μιας σειράς παρασκηνιακών γεγονότων, που είχε υπόψη του ο κ. Σαμαράς.

Ετσι, για να μην επιτρέψει την εκ νέου ανεξέλεγκτη εκδήλωσή τους επέλεξε αυτή τη φορά να τα αντιμετωπίσει εν τη γενέσει τους, ώστε να μη βρεθεί ο ίδιος και η κυβέρνηση εκτεθειμένοι σε σενάρια «αντίστοιχα» με αυτά που είχε βιώσει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, όταν είχε παραδώσει τα ηνία της πρωθυπουργίας στον κ. Λουκά Παπαδήμο.

Το γεγονός ότι «άνοιξε» αιφνιδιαστικά ζήτημα «αντικατάστασης» του κ. Σαμαρά από την παρούσα Βουλή από έναν φίλα προσκείμενο στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή περιφερειάρχη, τον κ. Απόστολο Τζιτζικώστα, ο οποίος στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης υποδέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων στο γραφείο του μόνο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα -ενώ τη σχετική συζήτηση τροφοδότησε ένας καραμανλικός βουλευτής, ο κ. Γιώργος Βλάχος- γέννησε υποψίες στο Μέγαρο Μαξίμου για τις πολυδιάστατες σκοπιμότητες που μπορεί να εξυπηρετούσε όλος αυτός ο ντόρος σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Σχεδόν ταυτόχρονα με την ανακίνηση του θέματος για εκλογή νέας κυβέρνησης και πρωθυπουργού από την παρούσα Βουλή, για πρώτη φορά ο μέχρι πρότινος φερόμενος ως συνομιλητής της «συγκυβέρνησης» για τη διεκδίκηση της Προεδρίας της Δημοκρατίας, Φώτης Κουβέλης, «έκλεισε» το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ και ζήτησε πρόωρες εκλογές, ενώ ο πρώην υπουργός Κώστας Σκανδαλίδης, που επίσης προάγει το σενάριο συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έθεσε ζήτημα αντικατάστασης του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου.

Οι συζητήσεις στα «τραπέζια της αγωνίας»

Από την ημέρα που ο κ. Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, χρειάστηκε να παίξει τουλάχιστον τρεις φορές «κορώνα-γράμματα» την παραμονή του στο πρωθυπουργικό μέγαρο και προκάλεσε ισάριθμες φορές να τον «ρίξουν» όλοι όσοι απειλούσαν με αποσταθεροποίηση τη χώρα ή εκπονούσαν στο παρασκήνιο σχέδια αντικατάστασής του από την παρούσα Βουλή.

Το «εγώ θα προχωρήσω, και ας με ρίξουν αν θέλουν» ο πρωθυπουργός το είπε τον Οκτώβριο του 2012, όταν επρόκειτο να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της τρόικας, τον Ιούνιο του 2013, με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ, που οδήγησε σε αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση, και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, όταν ήρθε προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον φόρο στα ακίνητα και τους πλειστηριασμούς, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του Βύρωνα Πολύδωρα.

Και αυτό διότι σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, όπου δοκιμάζονταν οι αντοχές της κυβέρνησης, οι πληροφορίες ανέφεραν ότι υπήρχε αγωνία σε πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, καθώς και ενδιαφέρον από τους διπλωματικούς αντιπροσώπους των ξένων πρεσβειών στην Αθήνα για το τι «μέλλει γενέσθαι» με την κατάσταση στην Ελλάδα και πώς μπορεί να αποφευχθούν τα χειρότερα, ώστε ούτε η χώρα να οδηγηθεί στην περιπέτεια των πρόωρων εκλογών, αλλά ούτε και να τιναχθεί στον αέρα το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.

Τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» αποκαλύπτουν σήμερα ένα μέρος από την αθέατη πλευρά των γεγονότων της προηγούμενης περιόδου: Μυστικά ραντεβού με τη συμμετοχή πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, εμπιστευτικές συζητήσεις σε «πολυτελείς» γιάφκες των βορείων προαστίων και του Κολωνακίου και καθοριστικής σημασίας επαφές μεταξύ κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων, που φωτίζουν το έως τώρα άγνωστο παρασκήνιο, στο οποίο ακόμη και αυτές τις ώρες διακυβεύονται πολιτικά, κομματικά και οικονομικά συμφέροντα.

Σε όλες αυτές τις κρίσιμες φάσεις, ο «εξωκυβερνητικός» κύκλος των ενδιαφερομένων για την πορεία της χώρας είχε κάθε φορά ετερόκλητη σύνθεση στα «τραπέζια της αγωνίας», αλλά οι συμμετέχοντες σε αυτά ήταν σε θέση να κινήσουν τα νήματα εν ονόματι της «φιλοπατρίας», ασχέτως εάν στο Μαξίμου και στη Χ. Τρικούπη αντιλαμβάνονταν διαφορετικά την ανάμιξή τους στις εξελίξεις.

Τρεις πρώην πρωθυπουργοίαναζητούσαν εναλλακτικές

Λίγες εβδομάδες πριν από την εκπνοή του 2013, η κυβερνητική συνοχή παρουσίαζε διαλυτικά στοιχεία. Η κατάσταση στις Κοινοβουλευτικές Ομάδες των δύο κομμάτων εξουσίας ήταν εκτός ελέγχου, καθώς «γαλάζιοι» και «πράσινοι» είχαν υψώσει την παντιέρα της ανταρσίας, απειλώντας ανοιχτά να μην ψηφίσουν το νομοσχέδιο για τον φόρο στα ακίνητα και τους πλειστηριασμούς. Μάλιστα, καταλόγιζαν αδυναμία διαπραγμάτευσης στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ενώ κάποιοι, όπως ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θάνος Μωραΐτης, έφθαναν να ανοίξουν συζήτηση για «αντικατάστασή» του με σκοπό τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικού σκοπού. Τα σενάρια εκείνες τις ημέρες περί αναζήτησης μεταβατικού πρωθυπουργού έδιναν κι έπαιρναν στα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία, με αποτέλεσμα να φέρνουν στη δυσάρεστη θέση κορυφαίους υπουργούς, όπως τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, να διαψεύσουν την ανάμιξή τους σε «υποθέσεις» διαδοχής. Ωστόσο, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, στην οικία του πρώην υπηρεσιακού πρωθυπουργού, Παναγιώτη Πικραμμένου, πραγματοποιήθηκε μια μυστική συνάντηση, στην οποία, εκτός από τον οικοδεσπότη, συμμετείχαν οι πρώην αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργοί Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Κώστας Καραμανλής. Στο επίκεντρο της συζήτησης των τριών ανδρών εξετάστηκαν όλες οι εναλλακτικές λύσεις εάν και εφόσον η «συγκυβέρνηση» κατέρρεε και υπήρχε κίνδυνος διολίσθησης σε συνθήκες ακυβερνησίας. Σε καμία περίπτωση δεν προκρίθηκε η προσφυγή στις κάλπες, κάτι που θα τίναζε στον αέρα το πρόγραμμα δημοσιονομικής

προσαρμογής και φυσικά δεν το συνιστούσαν ως κίνηση φυγής οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, στη συνάντηση αυτή ο κ. Μητσοτάκης, που ανέκαθεν ήταν υπέρμαχος της «εθνικής συνεννόησης», φέρεται να βολιδοσκόπησε τις προθέσεις του κ. Καραμανλή αναφορικά με το εάν θα ήταν «έτοιμος, σε περίπτωση που το απαιτούσαν οι περιστάσεις, να συμβάλει με την επιρροή του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας σε μια λύση για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή». Τότε ο κ. Καραμανλής επέδειξε απροθυμία να αναμιχθεί περαιτέρω και, μάλιστα, επειδή αρκετοί καραμανλικοί είχαν ξεσηκωθεί εναντίον του τότε «τσάρου» της ελληνικής οικονομίας, Γιάννη Στουρνάρα, θέλησε λίγες ημέρες αργότερα να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του στον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά.

H κρίσιμη συνάντηση στη Μουρούζη

Η συνάντηση του κ. Κώστα Καραμανλή με τον διάδοχό του στην ηγεσία της Ν.Δ. και πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, έγινε στο πατρικό του δεύτερου, στην οδό Μουρούζη, λίγο πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων του 2013. Οπως είχαν αποκαλύψει τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», ο κ. Καραμανλής προσήλθε στο ραντεβού με σκοπό να δώσει «καθαρές εξηγήσεις» για τη φημολογία των ημερών. Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. είπε στον κ. Σαμαρά ότι διαφωνούσε κάθετα με εκείνους που συζητούσαν παρασκηνιακά την εκδοχή περί συνέχισης του βίου της κυβέρνησης με άλλον πρωθυπουργό και του δήλωσε ότι θα έχει την απόλυτη στήριξή του για συνέχιση της πρωθυπουργίας του. Στη συνάντηση εκείνη ο κ. Καραμανλής διέψευσε κατηγορηματικά, από την πλευρά του, όλες τις φήμες που τον ήθελαν να ενδιαφέρεται για «επάνοδό» του στην ηγεσία της Ν.Δ. Επιπλέον, «έκαψε» εκ των προτέρων την περίπτωση μελλοντικής υποψηφιότητάς του για την Προεδρία της Δημοκρατίας -κάτι που ήδη είχε αρχίσει να ακούγεται στα «γαλάζια» παρασκήνια.

Οι δύο «συνεννοήσιμοι» της Αριστεράς είχαν την τιμητική τους στο Παλαιό Ψυχικό

Το ενδιαφέρον πολιτικών και επιχειρηματικών κύκλων για τη διατήρηση της «κυβερνητικής ευστάθειας», με προοπτική την εξάντληση της τετραετίας, δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ, καθώς από τη μία η εύθραυστη πλειοψηφία που είχε στη Βουλή η συγκυβέρνηση και από την άλλη η πίεση που ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ για εκλογές δεν παρείχαν εγγυήσεις για απρόσκοπτη πορεία.

Στη συγκυβέρνηση των κυρίων Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου τα σενάρια που τους έφερναν κάθε φορά στο όριο της εξάντλησης της επικράτησής τους στις πολιτικές εξελίξεις είχαν ως αφορμή την αστάθεια στο εσωτερικό των κομμάτων τους. Αδύναμος κρίκος ήταν πάντα ο κ. Βενιζέλος, καθώς αυτός είχε να αντιμετωπίσει τη σφοδρή αμφισβήτηση των εσωκομματικών του αντιπάλων, κάτι που ακόμη δεν έχει κλείσει ως ζήτημα, καθώς η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ είναι πια θέμα χρόνου.

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ. Υπό το πρίσμα αυτό, αξιοσημείωτο και με ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον ήταν ακόμη ένα μυστικό ραντεβού που έγινε σε οικία στο Παλαιό Ψυχικό πριν από τις ευρωεκλογές, όπου, μεταξύ άλλων, ήταν έκδηλη η αγωνία των παρισταμένων για το τι θα συνέβαινε στη χώρα εάν η ήττα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ήταν ικανή να τροφοδοτήσει εξελίξεις τόσο στον χώρο της Κεντροδεξιάς όσο και της Κεντροαριστεράς, σε συνδυασμό και με την επιθετική αμφισβήτηση που θα εκδηλωνόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη λαϊκή νομιμοποίηση της κυβέρνησης.

Στη συνάντηση αυτή μετείχε και η πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με αφορμή μια δήλωση που είχε κάνει για επιστροφή της ΔΗΜ.ΑΡ. στην κυβέρνηση είχε ενοχλήσει το Μέγαρο Μαξίμου, επειδή αξιοποιήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για να προβάλλει τη θέση της ως απόδειξη της αδυναμίας της κυβέρνησης να συνεχίσει «αυτόνομα» την πορεία της. Η κ. Μπακογιάννη, στηρίζοντας την άποψη ότι η διεξαγωγή εθνικών εκλογών αμέσως μετά τις κάλπες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα είναι καταστροφή και θα γυρίσει τη χώρα πίσω, αναφέρθηκε στην αδήριτη ανάγκη να μπει στο «παιχνίδι» της εξουσίας για τη διατήρηση της ομαλότητας και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Προς επίρρωση της αρχής ότι «επιβάλλεται» να εξαντληθεί η τετραετία με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων, προβλήθηκε ως άστοχη και επιζήμια για τη χώρα η αντιμετώπιση που είχε η κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου. «Εάν της είχε επιτραπεί η εξάντληση της τετραετίας και δεν είχε οδηγηθεί η χώρα σε διπλές εκλογές τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012, ίσως σήμερα το Μνημόνιο να μην υπήρχε», ειπώθηκε χαρακτηριστικά.

«ΛΥΣΗ». Σύμφωνα με το σκεπτικό που φέρεται να είχε αναπτύξει τότε η κ. Μπακογιάννη, «λύση» χωρίς την ανάμιξη του ΣΥΡΙΖΑ για την αποφυγή εθνικών εκλογών δύσκολα μπορεί να υπάρξει σε επίπεδο ακυβερνησίας μετά τις ευρωεκλογές. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να αναζητηθούν πρόσωπα από τον χώρο της Κουμουνδούρου για να διαδραματίσουν ρόλο στο μεταβατικό κυβερνητικό σχήμα, που με την παρουσία τους να εγγυώνται πως η αξιωματική αντιπολίτευση δεν παίζει «κορώνα-γράμματα» την παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Στο τραπέζι της συζήτησης για τα πρόσωπα της Αριστεράς που διαθέτουν τις ικανότητες και τα προσόντα και είναι συνεννοήσιμοι με τους πολιτικούς τους αντιπάλους, για να φέρουν σε πέρας την αποστολή για προστασία της χώρας από πιθανούς κινδύνους εξόδου από το ευρώ, δύο πολιτικοί είχαν την τιμητική τους: Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος, και ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Δραγασάκης.

Ο τελευταίος μάλιστα είναι και ο μόνος από τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει κυβερνητική εμπειρία, καθώς είχε διατελέσει αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα, το 1989.

Από την άλλη, ο κ. Κωνσταντόπουλος διατηρεί καλές σχέσεις με στελέχη τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσο και του ΠΑΣΟΚ, ενώ το κύρος του αναγνωρίζεται από οικονομικούς κύκλους της χώρας, με τους οποίους είχε επαγγελματικές σχέσεις ως