(Πρώτη φορά) Αριστερά, με… τα λεφτά των άλλων και τη στήριξη των ΗΠΑ

Του Μάνου Οικονομίδη (Twitter@EmOikonomidis)

Χιλιοφορεμένο πλέον, αλλά με… επίμονη ανθεκτικότητα και ορθότητα. Πρώτη φορά Αριστερά, όπως έλεγε και το προεκλογικό σύνθημα, με δυο ωστόσο ενδιαφέρουσες παραμέτρους: Πρώτον, πρώτη φορά Αριστερά… με τα λεφτά των άλλων. Και δεύτερον, πρώτη φορά Αριστερά… με τη στήριξη των ΗΠΑ.

Και οι δυο παράμετροι, ακούγονται και είναι… μη συμβιωτικές με το φετίχ μιας Αριστεράς σε ρόλο αντιεξουσιαστή. Απέναντι στα συστήματα. Που ξεκινάει…

από το βουνό, για να ανατρέψει το σύστημα και να καταλάβει την εξουσία. Δεν μπαίνει στις ακριβές συνοικίες της πόλης, από την… πλαϊνή πόρτα.

Τα “λεφτά των άλλων”, είναι φυσικά τα χρήματα που επενδύουν οι δανειστές στην επιχείρηση διάσωσης της Ελλάδας. Δεν το κάνουν επειδή… συγκινούνται από την ηχώ της ιστορικής διαδρομής της Ελλάδας, αλλά για λόγους δικής τους αυτοπροστασίας. Μια ελληνική κατάρρευση είναι μη ελεγχόμενη, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, όσοι αδυνατούν να διαβάσουν εις βάθος τις εξελίξεις. Και κυρίως… τις ισορροπίες.

Από τη στιγμή ωστόσο που, εκείνοι βάζουν τα λεφτά τους, είναι υπόλογοι στα κοινοβούλια τους και φυσικά, στα εκλογικά ακροατήριά τους, υπάρχει ένα όριο στο πόσο “χαλαρή” ανάγνωση μιας τέτοιας πραγματικότητας μπορούμε να κάνουμε. Όχι εμείς. Η κυβέρνησή μας.

Η δεύτερη παράμετρος, δηλαδή η στήριξη των ΗΠΑ, αγγίζει τα όρια του σουρεαλισμού. Μια “αριστερή” κυβέρνηση, να στρέφεται στην ηγεσία της χώρας που συμβολίζει τον καπιταλισμό, την παγκοσμιοποίηση και… ένα τσουβάλι ακόμη “δεινά”. Και η επιδίωξη της στήριξης να μην χαραμίζεται σε παρασκηνιακές συζητήσεις και αστικούς (σ.σ. άλλη αρνητική για την Αριστερά έννοια) μύθους, αλλά να την ομολογεί δημοσίως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Τόσο σε επίπεδο πίεσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όσο και με στόχο την άσκηση πίεσης προς τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές της Ελλάδας, η κυβέρνηση Τσίπρα έχει μονίμως στραμμένη τη ματιά της στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Κάποιος θα έλεγε ότι η Αριστερά ανακάλυψε τον ρεαλισμό, στα χρόνια της μεγάλης κρίσης και των Μνημονίων. Μεταξύ μας, Αριστερά και ρεαλισμός πηγαίνουν χέρι-χέρι, όλες τις εποχές και σε κάθε κοινωνία. Για τον εξαιρετικά απλό λόγο ότι η Αριστερά που… ζούμε, δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά που… διαβάσαμε στα βιβλία της Ιστορίας. Και των θεωρητικών της.