Πολιτικό φλερτ Τσίπρα - Αβραμόπουλου

Του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Και τη στιγμή που ο άλλος δεν το περιμένει. Ο νέος επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων και Μετανάστευσης της Ελλάδας στην Κομισιόν, Δημήτρης Αβραμόπουλος, έχει κάθε λόγο να μην ξεχνά τον τρόπο με τον οποίο του συμπεριφέρθηκε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, βγάζοντάς τον, παρά

τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις του, από το υπουργείο Εξωτερικών, για να το παραχωρήσει στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ομως, επειδή δεν υπήρξε υπονομευτής και εκινείτο πάντοτε θεσμικά, έχει τον τρόπο «να κάνει τα νεύρα τσατάλια», που λέει και ο λαός, στους «ενοίκους» του Μεγάρου Μαξίμου. Λόγου χάρη με το να διατηρεί εξαίρετες σχέσεις με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, τον οποίον μάλιστα υποδέχθηκε και ενημέρωσε για θέματα άμυνας - διότι παραμένει ακόμη υπουργός στο συγκεκριμένο υπουργείο. Οταν, μάλιστα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την ικανοποίησή του για την τρίωρη και πλέον συνάντησή του με τον επίτροπο-υπουργό με τη φράση «εμείς έχουμε τη δυνατότητα να επικοινωνούμε όλο αυτό το διάστημα…», τότε το Μαξίμου και ο Αντώνης Σαμαράς είναι λογικό να αισθάνονται ότι φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.

«ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ»

Πρώτον, διότι δεν αρκέστηκε ο Αλέξης Τσίπρας σε μια τυπική φιλοφρόνηση για τον ευγενή οικοδεσπότη του. Αντίθετα, η επιβεβαίωση ότι «επικοινωνούν όλο αυτό το διάστημα», τη στιγμή που η κυβερνητική εκπρόσωπος ή άλλα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, όπως ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, κ. Αδωνις Γεωργιάδης, παρουσιάζουν τον κ. Τσίπρα ως πολιτικό... Εωσφόρο, δημιουργεί ασφαλώς ένα χάσμα αντιλήψεων μέσα στην κυβέρνηση και τη Ν.Δ.

Δεύτερον, διότι το Μαξίμου διαπιστώνει ότι, πέραν του κ. Αβραμόπουλου, είναι ανοικτός ένας τέτοιος δίαυλος, όπως αναλυτικά έγραψαν τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στο προηγούμενο φύλλο τους, του κ. Τσίπρα και με την Παναγή Κυριακού, όπου βρίσκεται το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

Οταν, λοιπόν, ο πρώην πρωθυπουργός και επί δωδεκαετία αρχηγός της Ν.Δ. και ο αντιπρόεδρος σήμερα του κόμματος διατηρούν δίαυλο συνεννόησης με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ ο πρωθυπουργός αρνείται οποιαδήποτε επαφή και συγχρόνως διά των συνεργατών του πολώνει το κλίμα, τότε υπάρχει όντως μέγα θέμα, το οποίο αποκαλύπτει πολλά. Το κυριότερο είναι ότι η Ν.Δ. με Σαμαρά δεν θα μπορούσε να έλθει σε συνεργασία ποτέ με το πρώτο κόμμα σήμερα, στο πλαίσιο μιας πιθανής οικουμενικής κυβέρνησης. Κάτι που δεν θα απέκλειαν, όπως φαίνεται, ούτε ο κ. Καραμανλής, ούτε ο κ. Αβραμόπουλος. Και αυτό σημαίνει πολλά για τον κόσμο που βλέπει σε ποια κατάσταση βρίσκεται η χώρα και επιζητεί σταθερότητα. Αλλά και μέσα στην ίδια τη Ν.Δ. υπάρχει η απορία πώς ο Αντώνης Σαμαράς αποδέχτηκε τον κυβερνητικό συνεταιρισμό με τον καταστροφέα της Ελλάδας, το ΠΑΣΟΚ, και αποστρέφεται τη συνεννόηση με ένα κόμμα που, ανεξαρτήτως αν συμφωνεί με τις θέσεις του, δεν έχει κυβερνήσει, ώστε να είναι ένοχο για κάποια πράγματα, αλλά ούτε έχουν διερευνηθεί οι δυνατότητες μιας στοιχειώδους συνεννόησης!
Βεβαίως, χρόνια κρατεί αυτή η κολόνια μεταξύ Αβραμόπουλου και Τσίπρα. Ας μην ξεχνάμε ότι, ως υπουργός Εξωτερικών, ο σημερινός επίτροπος είχε διευκολύνει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στο ταξίδι του στις ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2013, οπότε είχε μιλήσει σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Brookings.

ΑΚΡΙΒΑ ΓΟΥΣΤΑ

Ανεξαρτήτως του ότι ο κ. Τσίπρας έμπλεξε με την Αριστερά, κατά βάση είναι το ίδιο αστός με τον αυτοδημιούργητο Δημήτρη Αβραμόπουλο. Γόνος οικογένειας εργολάβων, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε στερημένος, ενώ ο κύριος επίτροπος, που ανέβηκε μόνος του τα σκαλοπάτια της πολιτικής δόξας, μπήκε με το σπαθί του στην αστική Ελλάδα. Προφανώς, τα εκλεπτυσμένα γούστα ενός αστού δεν επιτρέπουν στον μεν κ. Τσίπρα να μη φοράει Burberry, στον δε κ. Αβραμόπουλο να μην αναπαύεται σε μία πολυθρόνα του από το 1870 αριστοκρατικού οίκου Chesterfield.
Δεν είναι μόνο το ακριβό γούστο που συνδέει τα δύο πρόσωπα. Από όσα προέκυψαν από τη συνάντηση των δύο ανδρών στο υπουργείο Αμυνας, οι απόψεις τους συμπίπτουν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και κυρίως όσον αφορά στις σχέσεις μας με την Τουρκία, προφανώς διότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δέχεται απίθανες εισηγήσεις από το περιβάλλον του, όπως, καθώς λέγεται, έχει δεχθεί κατά καιρούς ο πρωθυπουργός. Ούτε, βεβαίως, αντιμετωπίζουν την εξωτερική πολιτική με την οπτική Βενιζέλου. Δηλαδή περίπου αδιαφορώντας. Επιπλέον, έδειξαν ότι συμπλέουν στο θέμα των αποτρεπτικών δυνατοτήτων της Ελλάδας, ενώ ταυτόσημες είναι οι απόψεις τους για τις αδικίες που έχουν υποστεί οι στρατιωτικοί και οι οποίες πρέπει να αποκατασταθούν. Ειδικώς για τους στρατιωτικούς, δύο εμπιστεύονται την ηγεσία του Στρατεύματος. Βεβαίως, ο κ. Τσίπρας μένει να το αποδείξει και εμπράκτως...

Είναι γνωστό, άλλωστε, το περιστατικό με τον κ. Αβραμόπουλο, ο οποίος, όταν ανέλαβε στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, οι υπασπιστές του από τα τρία Σώματα, ως είθισται, έσπευσαν να του υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Τους απέπεμψε λέγοντάς τους: «Εσείς δεν υπηρετείτε πρόσωπα. Υπηρετείτε θεσμό». Και εκεί έκλεισε το θέμα.

Ο Καραμανλής και η Προεδρία

Συνάδελφοι του Δηµήτρη Αβραµόπουλου, που γνωρίζουν καλά τις θεµιτές πολιτικές φιλοδοξίες του, ήσαν βέβαιοι ότι, µετά τα συνεχή δηµοσιεύµατα για τους διαύλους επικοινωνίας µεταξύ του κ. Κ. Καραµανλή και του κ. Αλ. Τσίπρα και την άποψη του πρώτου για το φρέσκο πρόσωπο του δεύτερου στην πολιτική, δεν θα τον άφηνε «να καθεύδει το του Καραµανλή τρόπαιο συνεννόησης» µε τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, είναι κοινό μυστικό πως το όνομα του νέου Ελληνα επιτρόπου έχει πέσει επανειλημμένως στο τραπέζι των μυστικών συσκέψεων της Κουμουνδούρου αναφορικά με τα κεντροδεξιά πρόσωπα που θα μπορούσαν να προταθούν για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αν και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην εξουσία. Μια προοπτική που μόνο αδιάφορο δεν θα άφηνε τον κ. Αβραμόπουλο.