Οι (παρα)αμοντάριστες σκέψεις μου!

Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς, αναγνωστάρια, αλλά, αν και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τα αυτοκίνητα κυκλοφορούν στους δρόμους, τα κομμωτήρια από τη Δευτέρα είναι ανοιχτά, στα σουπερμάρκετ δεν έχουν εξαφανιστεί τα μακαρόνια, τσιγάρα βρίσκεις στα περίπτερα, άνθρωποι βγάζουν τους σκύλους τους βόλτα, ενώ η ψησταριά στη γειτονιά μου φτιάχνει ακόμη «εξοχικό».

Σήμερα, μερικές ημέρες μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου, θα ήταν τρομακτική

Ο Γεώργιος Παπανδρέου κατάφερε: Να βάλει τη χώρα στο μνημόνιο. Να κάνει τις δηλώσεις από το Καστελλόριζο, ισχυριζόμενος λίγες ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές της 25ης ότι επέλεξε επίτηδες το συγκεκριμένο νησί για να επισημάνει τη γεωπολιτική θέση του.

Κατάφερε να πέσει από το ποδήλατό του βάζοντας εν κινήσει το χέρι του στην αλυσίδα. Κατάφερε να συγκυβερνήσει με τον μεγάλο ιδεολογικό αντίπαλο του ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, κατάφερε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε ο πατέρας του, Ανδρέας Παπανδρέου, φτιάχνοντας δικό του κόμμα, και κατόρθωσε να πάψει να υφίσταται το επίθετο «Παπανδρέου» στην ελληνική Βουλή μετά από 92 χρόνια.

Η κατάρα της μπάλας

Προσωπικώς, πριν από τις εκλογές δεν ήθελα να αναδείξω το θέμα, καθώς μπορεί να ξεσηκωνόσασταν και να με αντιμετωπίζατε ως γρουσούζα. Οταν είδα τον Αντώνη να κρατάει την μπάλα στα χέρια του με την οποία έπαιζε ο Νικόλας με τους φίλους του ποδόσφαιρο απέναντι από το Καλλιμάρμαρο, ξέρετε ποια κυτταρική μνήμη αφυπνίστηκε; Θυμάστε τον Κώστα Καραμανλή όταν είχε συμμετάσχει σε ποδοσφαιρικό αγώνα και είχε σπάσει το πόδι του; Μετά την τούμπα μάλιστα, είχε βγει η Μαλβίνα από τη συχνότητα του Μega («Μalvina Hostess») και βλέποντάς την έλεγε «έφερε το “χάσει-χάσει, παναγίτσα μου, να χάσει”»! Και λίγο αργότερα έχασε τις εκλογές.

Καταργούνται οι «κατινιές» και με την είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση μάθαμε τις «Αντωνιές». Μεγάλη «Αντωνιά» να μην παραδώσει το Μαξίμου στον νέο πρωθυπουργό της χώρας. Ο Σημίτης παρέδωσε στον Καραμανλή. Ο Καραμανλής παρέδωσε στον Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου παρέδωσε στον Σαμαρά. Ο Σαμαράς ανέθεσε σε έναν δημόσιο υπάλληλο τη διαδικασία της παράδοσης της πρωθυπουργίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, λοιπόν, στο Μαξίμου δεν βρήκαν ούτε σαπούνι ούτε χαρτί στην τουαλέτα.

Τα πόμολα βεβαίως ήταν στη θέση τους. Τι να σχολιάσω; Εδώ από το νοικιασμένο στούντιο έφευγες το καλοκαίρι (ένα παράδειγμα φέρνω, μην τρελαίνεστε για τότε, παλιά…, που είχαμε λεφτά και νοικιάζαμε το καλοκαίρι στούντιο με κουζινάκι σε νησάκι) και τον καφέ με το σαπούνι πιάτων και τη ζάχαρη τα άφηνες για τους επόμενους… Και ας μην τους ήξερες.

Να βρει άλλες ασχολίες

Και τώρα, δεν μπορώ άλλο. Ξαναγυρίζω στον Γιώργο Παπανδρέου. Και επειδή όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω για τον πρώην πρωθυπουργό μπορεί να μην αρκούν για να μας πείσουν για τις ικανότητές του, συνεχίζω. Σε ομιλία του προεκλογική δήλωσε ότι τα τελευταία χρόνια είχε δύο επιλογές: α) Ή να κάνει μπάνια ή β) Να ιδρύσει έναν φορέα για να παρέμβει στις πολιτικές εξελίξεις. Και αναρωτιέμαι τώρα: Ανάμεσα στο να «κάνει μπάνια» και στο να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, άλλες ασχολίες δημιουργικές δεν;… Υπάρχουν πολλοί άντρες -μη γελάτε καθόλου- που μαζεύουν τα ένθετα των «Παραπολιτικών» που αφορούν το πλέξιμο και το κέντημα και έχουν αρχίσει να πλέκουν σκούφους. Υπάρχουν άλλοι που αρχίζουν να μαθαίνουν ένα μουσικό όργανο, άλλοι λάτιν… Με δυο λόγια, δηλαδή, ανάμεσα στα «μπάνια» και στο «τινάζω στον αέρα» ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ υπάρχουν και άλλες, πιο φιλικές προς τους ανθρώπους δραστηριότητες.

Οι ωραίες των εκλογών

Οι πιο σωστά ντυμένες για την εκλογική βραδιά όσον αφορά και το στυλ ρούχου αλλά και το χρώμα, ήταν δύο: Η κυρία Ολγα Τρέμη και η κυρία Μάρα Ζαχαρέα. Είχαν επιλέξει και οι δύο σακάκι σε διαφορετικές αποχρώσεις του κόκκινου. Το κόκκινο που φορούσε η κυρία Τρέμη θύμιζε το κόκκινο της Ferrari (από παρομοίωση πώς με βρίσκετε;), ενώ το κόκκινο της Μάρας Ζαχαρέα θύμιζε το «βυζαντινό» κόκκινο. Αν και μόνο συντηρητική δεν με λες, θεωρώ ότι το σακάκι είναι το πιο ασφαλές ρούχο για ανάλογες περιπτώσεις, αρκεί να μην έχει μεγάλα πέτα, τσέπες στο μπροστινό μέρος και κουμπιά σε μέγεθος πιάτου του καφέ, να είναι ματ σε υφή, χωρίς παγιέτες, γκλίτερ, χρυσόσκονες και άλλα πολλά.

Εντυπωσιακές μεν, αλλά...
Συνεχίζω με τις εμφανίσεις των γυναικών δημοσιογράφων: Η κυρία Ελλη Στάη. Πολύ εντυπωσιακή, αλλά, αν φορούσε και ένα καπέλο, το οποίο θα της πήγαινε εξαιρετικά, θα μπορούσε να παρακολουθήσει τις ιπποδρομίες στο Ασκοτ ή να παρευρεθεί σε ένα τσάι με βουτήματα που θα προσέφερε η Κέιτ Μίντλετον για να συγκεντρωθούν έσοδα για τα παιδάκια στο Ομάν. Η κυρία Μαρία Χούκλη: Το «γυαλιστερό» μπλε μπλουζοφόρεμα μπροστά από γαλάζιο background θύμιζε κρατική τηλεόραση, αρχές ’90. H κυρία Σία Κοσιώνη: Το λευκό κοστούμι είναι πολύ αριστοκρατικό, αλλά στο συγκεκριμένο σκηνικό, με άντρες δίπλα της που φορούσαν σκούρα κοστούμια, έδειχνε τόσο ψυχρό, που το έβλεπες και ήθελες να φορέσεις μία επιπλέον ζακέτα. Επίσης, τα μαλλιά θέλουν λίγη «κίνηση». Είναι φάλτσο να δείχνουν τόσο ακίνητα. Η κυρία Πόπη Τσαπανίδου: Λάθος φόρεμα εντελώς, που μια χαρά θα έκανε να το φορέσει μετά το Πάσχα σε βάφτιση, αλλά για τη συγκεκριμένη βραδιά δεν κολάκευε.